Fietsvakantie 2004 deel 1

1832 km gefietst tussen 28 Juni – 15 Juli 2004 – Overzichtskaartje:

Dit verslag is gemaakt eind-Augustus 2004 en heb ik destijds op m’n website gezet. Die site is verdwenen en deze ‘herplaatsing’ in 3 delen stamt uit maart-2016.

Verslag:
Dit jaar (2004) had ik me voorgenomen om dwars door Duitsland te fietsen, en zo doende het spoor terug te volgen van de eerste Pielkenrood (mijn familienaam) die zo naar Nederland kwam. Om meteen in een vakantie-sfeer te komen heb ik de trein naar Hengelo gepakt en ben daar in het mooie Dinkel-landschap begonnen. Enkele meters verder was ik over de Duitse grens. Bad Bentheim was eigenlijk niet te vermijden. Hier was ik 20 jaar terug al eens door gefietst.

Nu bedacht ik om de heuvel van de beroerdste kant te pakken. Ik had namelijk net een nieuwe 2e hands fiets gekocht met teveel (21) versnellingen. Dat moest uitgeprobeerd worden op een smal straatje van 20% tegen het 1-richtingverkeer in. Ik hield nog 3 versnellingen (beter gezegd waren dat de enige 3 vertragingen) over. Op de top was een prachtig slot dat ik me niet meer kon herinneren.

Inmiddels was het veel zonniger geworden en kwam ik in Salzbergen een geparkeerde lokomotief uit 1927 tegen. Hier kwam ik in het stromingsgebied van de Vecht en de Ems. Rheine leek mee een mooi stadje om te overnachten. De hotel-prijzen waren mij teveel afgestemd op de mooie ligging. Na flink zoeken werd het iets buiten de stad, die evengoed nog teveel vroeg. Maar ja mijn conditie is bij aanvang nooit zo goed en vond ik 70km meer dan genoeg. De volgende morgen kreeg ik te horen dat ik de helft moest betalen. De waardin dacht dat ik met nog iemand was. Zo viel de prijs opeens weer heel erg mee.

Dinsdag 29 Juni ging ik verder in oostelijke richting. Om mijn eerdere fiets-wegen te vermijden besloot ik het Mittelland Kanal te volgen. Dat had geen fiets-route, maar de wegen waren er wel lekker rustig. Bij Recke veranderde ik de koers richting Osnabrück. Recke en later Westerkappeln zijn leuke plaatsjes en dat gold ook voor de stad Osnabrück. Hier trof ik het eerste kleine buitje. Genealogisch onderzoek heb ik er niet gedaan, daarvoor had ik geen spullen mee. De kerk en hun LandesArchiv hadden al laten weten dat daar niets van onze stamvader geregistreerd is.

In Melle trof ik een iets grotere bui, maar daarna bleef het droog en belande ik met lekker fietsweer in Herford. Die stad was uitgeroepen tot beste fietsstad van NordRhein-Westfalen. Vreemd was dat niet, de meeste fietsenrekken waren overdekt. Na het vertrek van veel Engelse soldaten was de stad eigenlijk een beetje te leeg. De Horeca is daar niet blij mee, maar het heeft wel voordelen voor een zwerffietser die van rust houd. Van daar ging ik meer richting zuidoost en kwam ik door mooie plaatsjes als Lemgo, Blomberg en Bad Pyrmont. Onderweg heb ik nog op een mooi fietspad gereden wat een voormalige spoorlijn was. Via het mooie Emmertal kwam ik bij de Weser waar ik in Bodenwerder een goed pension vond. In dit rustieke stadje draaide alles om Baron von Münchhausen die er geboren was.

Langs de Weser raasde het van de fiets-recreanten. Gelukkig ging ik verder in oostelijke richting en kwam ik geen fietser meer tegen tot Goslar. Net voor die stad werd ik ingelopen door een enorme zwarte wolk. Ik kon op tijd mijn fiets droog stallen in het centrum, waar een wolkbreuk met flink wat onweer de zaak blank zette. Na een half uur scheen de zon weer en was er geen wolkje meer aan de lucht. Het leek me wel wat om hier te overnachten. Zij waren tot Unesco-erfgoed uitgeroepen en het stond er dan ook vol met bezienswaardigheden.

Deel 2 – Deel 3

Advertentie