Apr-12: Fünfer
Een dik decennium terug verbleef ik een half jaar op Taiwan. Naast het werk dat ik daar deed was het ook een mooi en interessant eiland om te bezichtigen. In tegenstelling tot Boudewijn Büch kon ik wel goed met de bevolking opschieten. Het gaat er af en toe wat anders als in Nederland, maar daar had ik weinig last van.
Ik werkte in KaoHsiung, hun Rotterdam maar dan met 5x zoveel inwoners. Daar zaten meer westerse werknemers, vooral uit Duitsland. Eén daarvan liep ik vaak tegen het lijf in een van de vele kroegen. Hij introduceerde bij ons het woord “Fünfer”. Dat is een scooter met 5 opzittenden. Die Fünfers namen af door de toenemende welvaart, maar je kwam ze toch nog af en toe tegen, zoals op de foto te zien is.
Wij namen het woord op in onze vocabulaire en af en toe riep een collega: “kijk een Fünfer!” Twee olympische winterspelen later begreep ik dat dit woord een relatie had met een “Zweier” en een “Vierer”. In het Nederlands beter bekend als een 2-mans en een 4-mans bob.
Een week terug moest ik opeens aan die ‘Vijvers’ denken. In mijn straat liep een vrouw met fiets en daarop 4 kinderen. Eén in een stuurzitje, 1 in een achterzitje en 2 tussen dat achterste kind en het zadel geperst. Het waren kleine kinderen van rond de 5 jaar. Zelf liep de vrouw naast de fiets. Mogelijk omdat zij iets zocht, maar misschien durfde ze wel niet met dit kluitje te fietsen. Als ze dat wel heeft gedaan, dan was er zeker sprake van een Fünfer en een behoorlijk unieke. Want op Taiwan heb ik wel fietsers gezien, maar dan was 2 opzittenden wel het maximum.
Met zo’n hoge bezettingsgraad moet ik altijd denken aan de grote lege auto’s, waar in 80% van de gevallen maar 1 persoon zit. Het is slecht voor de luchtverontereiniging, maar anders heb ik er geen moeite mee als deze mensen vaststaan in een file die ze zelf veroorzaken.
Geplaatst op 2006-04-12, in Fietsen, Ximatig en getagd als Bezettingsgraad, Bobben, Fünfer, KaoHsiung, Opzittenden, Scooter, Taiwan, Vierer, Vijver. Markeer de permalink als favoriet. 21 reacties.
185 Legpuzzels
ximaar 
Ik had altijd het idee dat Taiwan nogal dicht bebouwd is, maar ik heb nu van verschillende mensen gehoord dat het juist een erg mooi eiland is.
Misschien toch een bezoek waard.
(als dat schip met geld ooit nog eens binnenloopt :? )
Taiwanners (of beter Chinezen) wonen allemaal zeer dicht op elkaar aan de oostkust. Het midden en de westkust is vrijwel leeg. In het midden ligt een gebergte dat vergelijkbaar is met de Alpen. Tussen de westkust en die bergen zit een tropisch regenwoud waar het gigantisch regent. Daar is niet goed te wonen, en dat lukt ook niet op die bergtoppen. Aan de oostkust is nog wel een minimaal randje om te wonen, maar dat durven ze niet omdat daar meer aarbevingen zijn. Kortom ze wonen met 23 miljoen op 1/3de van het eiland (dat iets kleiner is dan Nederland) en je hebt er dus hele mooie ruime natuur waar de oorspronkelijke bevolking mag wonen en dansjes uit mag voeren. :) (AliShan, in het midden is een aanrader.)
Toevallig, dat ik de laatste tijd serieus overweeg mijn auto eruit te doen en dat ik er dan op allerlei manieren steeds weer mee geconfronteerd word, zoals nu weer je logje.
[en als ik zelf weer eens op de fiets zit en probeer door de walgelijke uitlaatgasdampen van de stad heen te komen .. ]
Dus Xiwel is globetrotter?
Toch niet helemaal op de fiets, he?
@Von: Dat was voor ’t werk. Ze vonden dat ik er te lang over zou doen op de fiets, dus moest ik met het vliegtuig. Daar wel heel veel gelopen, bij gemiddeld 35 in de schaduw valt dat lekker af. :)
Globetrotten kan toch ook makkelijk per fiets Xiwel?
@AmHg: De eerste keer dat ik de USA in ging was op de fiets. Maar feitelijk ben ik geen echte globetrotter. Voor m’n werk ben ik in diverse landen geweest en heb ik geweigerd naar diverse andere landen te gaan. Privé ben ik naar een zooi andere landen geweest en dat ging in de meeste gevallen op de fiets. (Ik ben te lui om een rijbewijs te halen.) Zo heb ik ooit stukjes gefietst in Griekenland en Zuid-Italië. Leuk om eens te doen, maar daar begin ik niet meer aan. Ik hou het op West-Europese landen waar ik niet opval en ik ontspannen kan fietsen. In een land als bijvoorbeeld Thailand (wat heel erg in is) zou ik ook niet gaan fietsen. Ik heb geen zin om een aapje (maffe westerling op fiets) te zijn of zelf aapjes (maffe Thai’s) te kijken. Laat mij maar lekker rondzwerven in West-Europa. Niet te warm, veel mooie steden en een berg mooie natuur. De meeste mensen die me zien denken dat ik gewoon uit een dorp verderop kom. Dan denk ik prima, houwen zo. :)
Een verhaal dat nog steeds bij ons op verjaardagen word verteld….. MIjn vader nam ons ook een keer mee op de fiets ( mijn 3 zussen en ik zegt de gek ) jongste zusje voorop in het zitje, 2 zussen achterop de bagagedrager (los ) en ik op de stang,,,, Maarja, tijdens het fietsen vanaf de friesebrug richtig bierkade stak mijn zusje haar voet in het voorwiel en vloog deze ” Funfer ” ongraciues uit de bocht…. Consternatie alom natuurlijk , maar gelukkig reden er toen bijna geen auto’s. Wel een dame op een fiets dis in niet misverstane bewoordingen Pa te verstaan gaf dat hij onverantwoord bezig was, en de krijsende en huilende zussen waren meteen muisstil, we zijn maar lopend verder gegaan. Cool Walkings zullen we maar zeggen :P
@Brownie: Als het allemaal redelijk afloopt, dan zijn dat heugenswaardige dingen. Het verjaardigverhaal was stukker verveldender geworden als er een flinke zwaargewonde of erger was gevallen. Tegenwoordig durven mensen elkaar minder te wijzen op dit soort dingen.
Zelf maak ik me vaak zorgen over mensen die op de fiets de honduitlaten. Zo’n beest kan schrikken en via een snelle wending aardig wat ellende opleveren. Ik zeg daar wel eens iets van. Gelukkig heb ik dit nog niet gezien door iemand met een kind achter- of voorop. Als ik zoiets zou zien, dan bel ik meteen de politie.
Wij zaten vroeger ook met zijn 4en op de achterbank van de auto, zonder gordels en stoelverhogers en spreken er nu ook schande van als mensen zomaar hun kinderen door de auto hebben zwerven. Misschien dat over 20 jaar de auto’s wel weer uit het straatbeeld zijn verdwenen, wegens maatschappelijk onaanvaarde letselgevoelige – ongeleide – projectielen en BNP remmende werking. Om over het Milieu en overgewichtvorming van de huidige generatie nog niet te spreken.
Brasil, Taiwan, je komt nog eens ergens.
@Erik: Dat in Brasilië was maar kort. Het leuke was dat dat (São Paulo) vrijwel exact aan de andere kant van de aarde is t.o.v. Taiwan.
En “komt” = “kwam”. Ik doe dat werk al een jaar of 6 niet meer. In hoofdzaak zag ik de binnenkant van een staalfabriek. Da’s niet zo interessant. :)
Maar toch, er zijn genoeg mensen die niet verder komen dan Lutjebroek. Je hebt in ieder geval wat van de wereld gezien.
@Erik: Dat klopt, en dat doe ik nog steeds. Net weer door het rustieke Eenigenburg gefietst. :)
Wel gezellig zo saampjes het verkeer door, maar het lijkt me wel vol gevaren.
Ik gok dat ze niet durfde te fietsen. Fietsen met een kind voorop en een kind achterop is al wiebelig genoeg…
@SCM: De kinderen waren behoorlijk klein en het betrof een struisse vrouw. Ik ben er dus niet zo zeker van of ze alleen maar gelopen heeft met de fiets.
Ik dacht dat Duitsers met een Fünfer altijd dit bedoelden.
Is wereldfietsen trouwens niks voor jou? Of heb je dat allang gedaan?
@mack: Dat zou ook kunnen, maar bestond dat vaartuig al in 1994?
Een dergelijke wereldfietser ben ik zeker niet (van plan te worden). Ik heb geen zin om een tent e.d. mee te slepen en slaap het lieftste in kleine hotelletjes (zeg maar boven de kroeg). Ik weet van m’n dienstreizen wat een gezeur het is als je op plekken komt waar weinig westerlingen komen, laat staan met een fiets. Je wordt dan een soort bezienswaardigheid en daar heb ik weinig trek in. Daarnaast fiets ik graag op goed asfalt. Frankrijk heeft dan ook mijn grootste voorkeur. Die mensen laten je met rust en het barst er van de prima lege D-wegen.
Zeker bestond-ie toen al, alleen zag-ie er toen zo uit.
Mijn broer fietste ook altijd in Frankrijk. Met mountain-bike of racefiets en dan vol bepakt met campeeruitrusting. Ik vond het wel avontuurlijk.
@mack: Ik vind het op mijn manier ook wel avontuurlijk. Zo spreek ik nooit een slaapplaats af, simpelweg omdat ik niet weet welke kan ik opga en waar ik uitkom. Het zoeken (en onderhandelen) van een slaapplaats vind ik een extra avontuurlijke dimensie. Als het naar mijn idee te duur is, dan vraag ik aan zo’n uitbater of ie iets basaler/goedkopers in de buurt weet. Meestal krijg je dan zomaar een korting. 8)