Oct-17: 0562-Bitburg

Bij mijn vertrek uit Amel was het meteen prachtig weer. Ik had geen zin om verder zuidelijk te gaan, want die weg lag er ook al uit. Nee, ik ging een beetje richting oost en kwam via Meyerode op een weg die wel op hun dorpsplattegrondje staat, maar niet op de Google-(of mijn eigen) landkaart. Toch was het een prima bosweg wat me de indruk gaf dat ik ver in Donkerbelgië was. Gigantisch verlaten en mooi.

Uiteindelijk kwam ik op een -eveneens verlaten- grote weg die ik tot Schönberg nam. Iets verder richting Bleialf ben ik de grens over gegaan; Wallonië uit en Rheinland-Pfalz in. Een grens kon ik er niet vinden, behalve dat de N695 opeeens L17 heette. Ook hier bar rustig en mooi bosachtig met een beek meemeanderend.

Duidelijk een lekker fietsdaggie. Ik had een nieuw doel bedacht, Bitburg via Prüm. Ik ben al vele keren door de Eifel gefietst, maar ben nog nooit in Bitburg geweest. M’n route was eenvoudig, ik hoefde maar op de de L17 te blijven. Nou slingerde die weg niet alleen flink van links naar rechts, maar later ook steeds meer op- en neer. Wat een mens al niet doet om een paar kilo kwijt te raken.

Via gehuchten als Sellerich, Niedermehlen en Tafel karde ik door het ‘Deutsch Beligischer Naturpark’ Prüm in. Het eerste stadje dat ik deze vakantie in Duitsland zag. Trouwens best een aardig stadje met een 2-torenige basiliek. Met 27 graden en een wolkenloze lucht was het een stuk warmer dan de voorgaande dagen. Ik dacht dat ik een foto had gemaakt van die roze basiliek, maar die is nergens op mijn geheugenkaartje te vinden.

Gelukkig waren er de echte Duitse Eiscafé’s en wist ik een plekje te bemachtigen op een terras tussen flink wat motorrijders. Die mannen in zwarte pakken vallen ‘helemaal niet’ op. :-) Wat is een fiets dan toch heerlijk. Ik krijg het al benauwd als ik bij die temperatuur aan een helm en zo’n lerenpak denk.

Via Niederprüm en Oberlauch kwam ik in Schönecken op de L5. Schijnbaar had ik in Prüm een ‘verkeerde’ uitweg genomen. Alhoewel dit ook een mooie weg was. Op mijn kaart stond de L5 aangeduid als de B51. Geen bommenwerper, maar een Buundesbahn. Eerlijk gezegd mijd ik in Duitsland de B-wegen, die zijn me veel te druk. Deze dus niet want hij was zijn B-status kwijtgeraakt. De B51 liep nu 2 km westelijker over de grote nieuwe vierbaansweg. Die oude B51 heette dus nu L5. Landeswegen zijn dooraans prima te fietsen en zeker in dit geval heel rustig.

Het geheuvel was ook over, want hier ging ik met de rivier de Nim mee stroomafwaarts. Met het mooie weer gaat het fietsen dan net zo eenvoudig als voor de TV de Tour de France kijken. Met het voordeel dat ik hier 3D-beeld, frisse lucht en geen geklep van Herbert Dijkstra had. Via plaatsjes als Lasal, Nimshuscheider Mühle en Seffem racede zo hartje Bitburg in. Eigenlijk een beetje dom, want later begeep ik dat Rittersdorf (wat ik op een haar gemist had) een aardig kasteel heeft.

Bitburg is onmiskenbaar een bierstad. Niet te groot en met een aardig voetgangersgebied. Het was een uur of 4, wat zo ongeveer het warmste moment van de dag is. De terrasjes zaten vol en ik zag zomaar een aardig kroeghotel in het autovrije centrum. Ik had nog een halfuurtje en een halve liter cola nodig om te bedenken dat 85km ook wel een aardige dagafstand was.

Een prima kamer voor een prima prijs op een prima plek. Dat maakte het ‘zoekzepertje’ van de voorgaande dag ruimschoots goed. Eerst trouwens in de kroeg meegekeken naar een Bundesliga-wedstrijd. Niet dat ik van voetbal hou, maar het is altijd leuk om locale voetbalkijkers te bekijken. Typisch een plek waar Simon Carmiggelt een volledige bundel over vol kon pennen. Het ons-kent-ons-gehalte was zeer hoog. Gezellig was het ook met veel arbeiders die na het werk even een biertje kwamen happen. En ik begreep ook dat Rheinland-Pflaz helemaal geen club heeft in de Bundesliga. Dat verklaarde ook de afwezigheid van fanatisme.

M’n kamer was gelukkig te warm om er TV te kijken. Schijnbaar had de zon er de hele dag op de ramen gestaan. Ik had een hoekkamer en heb er meteen alle 4 ramen wijd open gezet zodat het lekker kon doorwaaien en afkoelen. In de tussentijd heb ik het stadje rondgesjokt. Overal was op de grond aangegeven waar vroeger hun stadsmuur had gestaan. Een aantal stukken was nog aanwezig, maar veel was in de tijd verloren gegaan. Ik heb ook heerlijk op een terrasje gegeten, maar da’s niet gek bij een graadje of 30.

Begin met Kaart | Vervolg

Advertentie