Apr-28: Super-Klunzen
Voor de afwisseling nog een logje over de Democratic-Soap tussen Hillary en Obama. Hillary was na de recente voorverkiezing in Pennsylvania erg blij dat ze haar achterstand van 162 naar 152 gedelegeerde heeft teruggebracht. Een beetje sneu is wel dat het aantal super gedelegeerden voor Obama met een groter aantal is toegenomen.
Hillary, die maanden volborstig verkondigde dat het om het aantal gedelegeerden gaat en niet om het aantal gewonnen staten, legt het steeds meer af juist op het aantal gedelegeerden. Daarom heeft ze nu iets nieuws bedacht. Zij heeft -naar eigen zeggen- meer stemmen gekregen. Dat is alleen waar als de voorverkiezingen (primaries) inclusief de gediskwalificeerde staten Michigan en Florida worden geteld.
In dat geval heeft zij een paar stemmen meer. Obama heeft geen campagne gevoerd in Florida en stond niet op de lijst van Michigan. Er is nog steeds geen oplossing voor deze 2 ‘stoute’ staten gevonden en vooralsnog tellen ze niet mee. In dat geval heeft Hillary bij de officiële primaries minder directe stemmen gekregen.
Obama heeft zijn voorsprong vooral te danken aan de ‘caucusen’. Die worden meer bezocht door politiekgeïnteresseerden. Zo’n ‘indianenvergadering’ vergt meer tijd en discussie van de deelnemers. Als alle deelnemers aan die caucusen correct meegeteld worden, dan staat Hillary net zo ver achter in de ‘popular-vote’ als in het aantal toebedeelde gedelegeerden.
Beide candidaten zijn volledig overgeleverd aan de 800 super-gedelegeerden, de ‘lords’ of ‘partijbaronnen’ van de Democratische partij. Een groot deel van deze mensen heeft nog niet bepaald of zij achter Hillary of Obama gaan staan. Het is behoorlijk ondemocratisch om zo’n grote groep speciaal stemrecht te geven. Dat is ooit bedacht omdat zij de kiezers niet vertrouwen en de partij voor een foute keuze te kunnen behoeden.
Inmiddels is het zo dat deze Super-gedelegeerden de democratische partij een slechte dienst bewijzen. Het voorverkiezings- en caucusenspel wordt door deze besluitelozen onnodig opgerekt. Beide candidaten zijn inmiddels ruim door de politieke argumenten heen en zijn al een tijdje overgestapt op het aansluitende moddergooien. McCain (van de tegenpartij) vindt dat prachtig. Hij stuurt zelfs zijn achterban erop uit om mee te doen aan de Democratische verkiezingen en vraagt hen om op Hillary te stemmen. Dan duurt het nog langer en maken Hillary en Obama elkaar nog meer kapot.
Als er 1 taak is waar de Super-gedelegeerden functioneel kunnen zijn voor hun partij, dan is het wel het snel beëindigen van deze Democratische voorverkiezingen. Zij hadden die al een maand terug kunnen beslissen door allemaal op 1 van de 2 candidaten te stemmen. Dat hebben deze klunzen niet gedaan.
Wat dat betreft was het voor de Democratische partij goed geweest als er helemaal geen Super-gedelegeerden waren geweest. In dat geval was de voorsprong van Obama zo groot dat Hillary had opgegeven. Om op die manier nog te winnen had zij in alle nog komenden staten met 70% tegen 30% moeten winnen.
John McCain is dus ontzettend blij met de treuzelende ‘Super’-gedelegeerden van de Democratische partij. Als ie de uiteindelijke presidentsverkiezingen zou winnen, dan is dat voor een groot deel aan hen te danken.
(Spotprent van Tom.)
Geplaatst op 2008-04-28, in Kiesmatig en getagd als Gedelegeerden, Hillary, Obama, Tom, USA, Verkiezing. Markeer de permalink als favoriet. 8 reacties.
185 Legpuzzels
ximaar 
Ik blijf het een echte soap vinden…
Met dit modder gooien heb ik echt helemaal niets, maar ik zou het wel vervelend vinden als het gevolg hiervan is dat de Republikijnen hierdoor gaan winnen en dat zit er nu dik in.
Ach joh, tegen de tijd dat McCain de verkiezingen wint, is hij vergeten waarom hij meedeed. Die man is veel te oud voor dat ambt.
Ik ben het hartgrondig met je eens, E. en ik hebben woorden met dezelfde strekking al ZO vaak tegen elkaar gezegd… Onbegrijpelijk hoe elke leek er een haarscherpe analyse van kan geven, en zij zelf, inclusief alle democratische spindoctors het —kennelijk— compleet ontgaat. Volgens mij kan McCain onderhand zeker zijn van zijn uiteindelijke overwinning.
(Gisteren hoorde ik op BNRradio dat hij uitgesproken tegenstander is van martelen, mooi, en zowiezo: alles dat geen Bush heet, is een voortuigang.. :-/)
@Jolie: Wat ik niet begrijp is dat ze geen goed opinieonderzoek verrichten naar hoe de Obama stemmers gaan kiezen als het Hillary wordt (blijven ze thuis, stemmen ze op Hillary of McCain) en hoe het uitpakt met de Hillarykiezers als het Obama wordt. Ik denk zelf dat dat de reden moet zijn om Obama te nemen. Hij heeft veel nieuwe kiezers vergaard en die blijven volgens mij minimaal telleurgesteld thuis als het Hillary wordt. Dat terwijl de Hillarystemmers toch wel op een Democratische candidaat zullen stemmen. Na zo’n onderzoek zouden de Supergedelegeerden de zaak kunnen beëindigen. Maar eerlijk gezgd kan ik het me niet voorstellen dat dit inmiddels niet 20x onderzocht is, dus waar wachten die SD’ers op?
Wederom een mooie analyse! Ik ben altijd blij om je stukken hierover te lezen, want op mijn werk kom ik er onvoldoende aan toe om me er echt in te verdiepen. Gelukkig doe jij dat voor mij.
Het enige waar ik vraagtekens bij plaats, is het woord ‘ondemocratisch’ dat je gebruikt. Waarom zou een interne partijprocedure democratisch moeten zijn? Net als in Nederland mag iedere Amerikaanse partij van mij helemaal zelf bepalen hoe ze hun kandidaat aanwijzen (vergeleken met Nederland gebeurt het in de VS trouwens al behoorlijk democratisch, want daar mogen niet-partijleden in veel gevallen meestemmen). Wie het niet eens is met de gevolgde procedure voor de kandidaatstelling, kan een eigen partij oprichten.
Waar het om gaat, is dat de uiteindelijke presidentsverkiezingen democratisch verlopen. In de VS gebeurt dat met het winner-takes-all systeem, dat tot rare en dus ondemocratische uitkomsten kan leiden. Daartegen heb ik veel meer bezwaar dan tegen de procedures binnen één van de partijen.
@Christiaan: Ik gebruik dat woord omdat het een Democratische partij betreft en die methode met supergedelegeerden eigenlijk niet bij hen past. De Republikeinse partij, die veel minder met democratie heeft, heeft geen super-gedelegeerden. Die vertrouwen hun stemmers/leden blijkbaar meer.
Aangezien er in de USA maar 2 partijen van betekenis zijn, is het belangrijk om dergelijke voorverkiezingen ook democratisch te regelen. In Nederland kan je altijd nog uitwijken naar andere partijen als je het niet eens bent met hun premiercandidaat.
Daarbij komt dat de USA uiteindelijk een staatshoofd kiest en niet een premier.
Dat kiesmannen/winner-takes-all-gedoe vind ik ook niet fantastisch. D66 wilde ook zoiets in NL organiseren. Daar heb ik weinig trek in. Ik vind het al niets dat ik bij de EU-verkiezingen niet eens op een Duitser of een Spanjaard mag stemmen.
Wat D66 wilde, was een gematigd districtenstelsel. Zeker niet ‘the winner takes all’, maar een systeem waarbij elk district tien of vijftien kandidaten van verschillende partijen afvaardigt. De kiesdrempel komt daardoor wel een stuk hoger te liggen, omdat een partij niet z’n stemmen vanuit het hele land bij elkaar kan sprokkelen, maar minder grote partijen hebben nog zeker wel een kans. Alleen de allerkleinste partijen zonder regionale basis (zoals D66 zelf) vallen buiten de boot.
Binnen D66 wordt ook wel gepleit voor het Duitse model, waarbij mensen twee stemmen uitbrengen: één voor een regionale kandidaat en één voor een evenredige afspiegeling van alle partijen in de Bondsdag. Het stomme is alleen dat er wel weer een kiesdrempel van vijf procent geldt, waarmee de kleintjes alsnog de nek wordt omgedraaid. Overigens is het Duitse stelsel zo ingewikkeld, dat de meeste kiezers het niet eens begrijpen. Je kunt je afvragen hoe democratisch dat dan is…