Okt-29: Soort zoekt Soort
Mijn moeder gebruikte die uitdrukking vaak en volgens mij is ie ook heel erg van toepassing op webloggers en weblogbezoekers. Onlangs moest ik er aan denken toen Bob iets schreef over ‘rustig aan doen’ en er vervolgens allemaal reageerders kwamen die al vaak de tijd nemen. Rob is duidelijk op een log-groepje gestuit dat niet zo doorsnee is.
Eigenlijk is webloggen wat dat betreft te vergelijken met een kroeg. Vaak kom je er via een kennis. Als die kennis een nietrokende fietser is, dan sta je zomaar met een stel andere nietrokende fietsers te praten. Je kijkt vervolgens wat rond bij wat andere groepjes. Als dat wat is, dan blijf je er hangen. Als zo’n ander groepje bijvoorbeeld een stel vrachtwagen-chauffeurs betreft, die zwaar afgeven op ‘die klere’ fietsers en ze jagen er per een uur pak shag door, dan heb je het daar als nietrokende fietser snel bekeken.
Zo zijn er legio voorbeelden te noemen waarom mensen zich ergens wel of niet thuisvoelen. Sommigen vinden een schrijfstijl leuk of knappen daar juist door af. Anderen hebben net zelf een baby en belanden op sites waar alleen maar jonge moeders te vinden zijn.
Het heeft ook met jezelf te maken. Als ik door blijf doorloggen over die fietsvakantie, dan weet ik dat een aantal bezoekers afhaken. Die hebben het na 3 van die logjes wel gehad. Ik probeer normaal gesproken iets gevariëerder te loggen, maar als ik aan zo’n verslag begonnen ben dan vind ik dat lastig.
Zelf ben ik iemand die zelf de logkroeg is binnengelopen. Daar tref ik dus geen familie of kennissen uit het dagelijks leven. Ik vind dat niet zo erg, dan hoef ik me ook niet te verdedigen of rekening te houden met hun opvattingen. Onlangs kwam wel een familielid met een hyves-pagina. Dat ding is alleen voor genodigden. En ja, dan haak ik af, want ik hou ook niet van kroegen met een uitsmijter voor de deur.
Geplaatst op 2008-10-29, in Webmatig en getagd als Bloggen. Markeer de permalink als favoriet. 28 reacties.
185 Legpuzzels
ximaar 
Dat laatste is helemaal waar. Destijds was dat ook met die school sites. Eerst iedereen paaien en daarna alleen voor leden. Daarom was het daar voor mij ook einde oefening.
Groepsgedrag, voor veel mensen gaat dat op. Voor mij in elk geval niet, heb een broertje dood aan groepsgedrag.
Ik probeer wel om in geen enkel specifiek hokje te passen door mijn logjes behoorlijk te variëren. Maar daarmee blijk ik dan als vanzelf weer in een ander hokje te passen. En hoewel mijn leeslijst behoorlijk gevarieerd is ontdek ik toch steeds dat er met iedereen in die lijst wel bepaalde raakvlakken zijn.
Inderdaad. En het voordeel van internet is dat je je eigen soort ook ver van je bed kunt vinden.
Een beetje hetzelfde als in een grote stad te wonen; het maakt niet uit wat voor een exotische figuur je bent, je vindt altijd een paar gelijkgezinde.
Ik heb ooit eens op vakantie in Oostenrijk mijn eerste en laatste ervaring gemaakt met Hyves. Voor wie het interesseert:
Kultuurschok
*nietrokende fietser steekt vinger op*
Gek genoeg ben ik wel via mijn zusje aan het loggen geslagen, want zij woont nogal ver weg. Ik had drie blogs geopend bij een blogserver voor mijn moeder, mijzelf en voor haar. Maar haar internet verbinding was heel traag en het was niet zo leuk voor haar. De blogserver ging ook over de kop en inmiddels hadden mijn moeder en ik wel aangehaakt bij een internationaal groepje, we zijn een paar keer her en der verhuisd, hebben met sommigen nog contact – ik met de mijne en zij met die van haar.. maar we lezen elkaars blog nauwelijks meer. Overigens trekt zij tientallen bezoekers per dag, ik stel me met iets minder tevreden!
Mij bevalt het hier wel… kom hier regelmatig en het is logisch dat je na het fietsen… daar wat over te vertellen hebt… dat is gewoon helemaal jou ding… en je hebt genoeg variatie… en via via kom je inderdaad bij andere leuke logs…
Ik ben gewoon zomaar begonnen maar ik heb nu ook een behoorlijke kring niet-reageerders (familie, vrienden). Ach het stoort met niet zoveel, maar ik pas wel op met bijvoorbeeld het beschrijven van gemoedstoestanden.
@Hette: Ik weet van 1 kennis die wel eens kijkt, ze heeft me 1x een mailtje gestuurd en soms zie ik haar IP-gegevens voorbij komen. Van anderen weet ik niet. Op mijn website komen wel familieleden, daar staat o.a. een stamboom en die site heeft mijn ‘unieke’ achternaam.
In alle gevallen hou ik rekening met wat ik op het web zet. De grootste ellende is de toekomst. Dwz alles blijft vindbaar ook al haal ik het hier weg. Dus als ik plotseling besluit om vrachtwagenchauffeur te worden, dan wordt ik misschien later wel door een collega op dit logje gepakt. :-)
@Aline: Op dit moment vind ik de ‘variatie’ hier een beetje mager. Ik heb wel andere dingen waar ik over kan en wil loggen, maar bij die vakantielogjes neemt me dat teveel tijd, dus dat komt gewoon later.
Ik probeer het goed te maken door binnen die vakantieverslagjes ook wat variatie aan te brengen. Nou hoef ik daar eerlijk gezegd weinig voor te doen. Zo’n voorval als een voet verzwikken had ik niet van tevoren bedacht en zo’n putdexel met ‘Sie’ er op ook niet. :-) Maar het aandeel vakwerksteden was wel erg hoog en is na Eschwege een stuk minder. Er komen ook nog wat andere dingen voor de echte techneuten en de natuurliefhebbers.
@Thyme: Ik heb alleen dat kitkat-ding wel eens een beetje bekeken. Dat zag er ook goed uit. Ben je daarmee gestopt?
@Bob: Een mooi logje, zie het al helemaal voor me. :-)
Zelf doe ik niets aan internet als ik op vakantie ben. Thuis gaat de PC uit en pas na de vakantie ga ik weer online. Onderweg kom ik dus niet met PC’s in aanraking. Ik lees zelfs geen Nederlandse krant, maar interesseer me op dat moment alleen voor de regio waar ik dan ben. Aantekeningen beperken zich tot 1 regeltje per dag met kilometerstand slaapplaats en weer. Alles wat ik nu log over die vakantie borrelt spontaan op als ik aan die vakantie denk.
@Dolby: Ik ben een behoorlijke ‘Einzelganger’ en vind het al nix als er 2 mensen met mij meefietsen.
@Frans54: Ik kan mezelf wel in wat hokjes stoppen, maar dat zijn wel behoorlijk lege hokjes. Zo log ik regelmatig over Alkmaar en de omgeving. Ik probeer wel eens anderen te vinden die dat ook doen, maar die zijn op 1 hand te tellen. Met fietsen zijn er zeker meer, maar dat zijn dan vaak weer fietsers in groepen en dattrekt mij juist niet. Toevallig vond ik 1 Alkmaarder die ook over fietsen en Alkmaar schrijft. Hij staat in m’n linkenlijst als Henk50. Hij is alleen geen reageerder.
En er zijn nog wel andere hokjes als milieu waar ik soms binnen val.
Ik verbaas me er soms over dat ik zo weinig ‘scheld-reacties’ krijg. Als ik zie wat reageerder op internet zoal schrijven (Geenstijl natuurlijk, maar ook andere, minder heftige weblogs) dan word ik echt heel somber. Maar om een of andere reden komen bij mij, net als bij jou, vooral nette mensen die meestal vrij inhoudelijk op de materie ingaan. Inderdaad: soort zoekt soort. Wat een fijn principe!
Soort zoekt soort, zelfs de hokjeslozen, de Ronin onder de webloggers. Heeft wel iets geruststellends, vind ik.
@Christiaan: Die vervelende mensen worden aangetrokken door de schrijfstijl van GeenStijl en via vrienden en kennissen van bijvoorbeeld school. Een deel is ook gespeelde onzin. Zoals jij iets deed met Jan van Veen, zo zijn er nu wat mensen die stangen via GS onder het motto: ‘moet je eens opletten als ik zo’n reaxi plaats’.
Wat dat betreft is het bij kranten en Webwereld geen haar beter. Bij die laatste zoeken IT’ers elkaar onder werktijd op. Je hoeft maar iets te schtijven over Apple versus Windows en je hebt zo 100 reaxi’s te pakken. Staat er iets over Gnupgnap, het besturingssysteem dat alles overbodig maakt, dan vind je daar geen enkele reactie onder.
En ‘fijn principe’ was ook wat mijn moeder stoorde. Zij was net als mijn vader Gereformeerd en mocht in haar tijd geen gebruik maken van een Roomse kruidenier. Dus dat soort zoekt soort is al sinds mensenheugenis gaande. :-)
@Jowi: Ik moest dat even opzoeken. Bedoel je de Samurai?
@Xiwel: Je zegt:
“In alle gevallen hou ik rekening met wat ik op het web zet. De grootste ellende is de toekomst. Dwz alles blijft vindbaar ook al haal ik het hier weg…”
Dat is ook een nadeel van gratis weblogdiensten. Als wij willen dat zoekmachines een bepaald artikel of reacties niet mogen archiveren, is dat met een simpele actie te doen. We kunnen zoekmachines foppen wanneer we dat willen, ook met titels die niet overeenstemmen met de permalink.:-)
Die heb ik nog, ik haal af en toe de spam weg. Soms, als iets onvertaalbaar is dan gaat het daar op. Maar ik wist eigenlijk niet dat daar ooit wel eens bezoek kwam. Er is eigenlijk maar 1 logje dat nog reacties krijgt, het heeft ook nooit echt storm gelopen.
Dat ene logje is wel echt een typisch geval van het maakt eigenlijk niks uit … hoeveel moeite je doet…
@Dolby: Ik doelde meer op de waybackmachine die van elke website momentopnames maakt. Dat doet ie ook van een eigen domein. Ook als je dat domein opheft, dan kan ik dus nog alles terugvinden. Zo was er een gemeenteambtenaar die opeens in de raad andere gedachtes had over rotondes ten opzichte van wat in columns op zijn eigen site had gezet. Dus die berichten verdwenen van zijn site, maar niet uit de waybackmachine. :-)
@Thyme: Op je blogspot staat gewoon ‘punt’ en daar heb ik eens op doorgeklikt. :-)
Klinkt goed, dat besturingssysteem gnupgnap! Doe mij er maar een.
Ach ja, ‘soort zoekt soort’ heeft ook zijn beperkingen. Zo ben ik al bijna vijf jaar gelukkig met een partner die niet van mijn eigen soort is, namelijk een Marokkaanse. Het ‘fijne principe’ geldt dan ook vooral voor reageerders op weblogs ;-)
Ooooja.
Mijn oudste blog is idd nog te vinden via wayback machine, maar die blogserver bestaat niet meer. Grappig.
@Xiwel: Ook de inhoud van de terugkijkmachine kan verwijderd worden.
@Dolby: Ik heb het nog niet nodig gehad, maar heb altijd begrepen dat dat veel lastiger is dan iets uit Google te laten halen.
@Thyme: Mijn eerste myweb-website van 8 jaar terug kan ik er nog op bekijken. :-)
Gênant he… of valt het bij jou wel mee ? :-D