Nov-05: 0970 Wittenberge

Zondag 21 September begon erg grauw en regenachtig. Maar net toen ik het station van Burg gevonden had, stopte de regen. Dus probeerde ik weer de fietsroute langs de Elbe op te zoeken. Dat lukte wonderwel. In een rechte streep fietste ik over een mooie weg naar Blumenthal. Daar hield de weg op. Ik vond er nog een prutpadje naar de dijk langs de Elbe en over die dijk ging de Elberadweg.

Dat was echter net zo’n prutpad en die was er niet prettiger op geworden door de regen. Bij de eerste de beste mogelijkheid (een dikke kilometer verder bij Parschau), hield ik het dan ook voor gezien. Daar wist ik een normale K- (Kreis-)weg te vinden, die goed geasfalteerd en lekker leeg was. Ik bleef deze weg volgen, die steeds droger werd, en zag het weer helemaal zitten. Dus op naar Jerichow, waar het gebied rond Burg (Jerichower Land) naar vernoemd is.

Jerichow heb ik niet gezien. Voor die tijd zag ik een pont klaar liggen en die nam ik, met nog wat fietsers, richting Grieben. Van de hotelvrouw had ik begrepen dat de wegen aan die kant, de westkant, van de Elbe stukken beter waren. Vandaar ging in naar Tangermünde. De naam: ‘Monding van de Tanger’, sprak me wel aan. Dat bleek een goede keus. Met een vesting met uitzicht over de Elbe en een paar stadspoorten is het zeker bezienswaardig. Dit plekje schenen meer fietsers te kennen, in het stadje heb ik er zeker 100 gezien.

Net voor die tijd zag ik een zware bui mijn kant op drijven en die heb ik mooi in Tangermünden afgeschuilt in een gebakcafé. Die regen duurde vrij lang, maar ik maakte me geen zorgen omdat hier ook een aantal hotelletjes te vinden waren. Toch was het daarvoor wel heel erg vroeg. En toen het droger werd zette ik koers naar Stendal, wat een kreisstad is en dus ook wel hotels zou hebben. En ja, toen viel het weer me wel weer mee, waardoor ik een uurtje later in Osterburg was. Het bleef zelfs droog tot Seehausen. Daar zag ik weer zo’n zware donker zwarte bui aankomen, met een dikke waas van regen eronder.

Dus ook hier mijn fiets op een droge plek gezet en in dit geval een ijspaleis opgezocht. Voor de zaak zaken 20 mensen op het terras. Met mijn voorkennis leek me dat geen goed plan. Toch bleef het maar bij een paar grote druppels, de bui schampte maar net dit stadje. Ook hier had ik wel kunnen overnachten, wat dat betreft was de keuze van mijn route behoorlijk stategisch te noemen.

Na die bui ging ik toch weer op pad. Wittenberge was nog maar een kilometer of 12 en dat moest te doen zijn. Onderweg zag ik een prachtige witte wolkenrand. Ik nam daar wat foto’s van omdat het net bergen leken met daar bovenop sneeuw. Het was trouwens een bui die achter me langs zou gaan. Zoiets is niet lastig te bepalen. Er was een flinke wind uit het noord-oosten en zelf fietste ik in een vrijwel rechte lijn richting noord.

Ik hield het droog tot in Wittenberge. Daar vond ik aan de Elbe een paar pensionnetjes. Bij de eerste waar ik infomeerde kreeg ik te horen dat ‘hier aan de kade’ alles vol was. Zij verwees me naar een hotel iets verderop in het centrum. Toen ik terugliep naar mijn fiets, riepen haar buren me. Zij hadden nog een mooi apartement leeg staan. En inderdaad niets mis mee. Een keurige kamer, met douche, keuken, magnetron en dergelijke tegen 21 euro per persoon. Mij bekroop het gevoel dat deze buren elkaar niet zo mochten.

Wittenberge zelf zag er wel aardig uit, maar het was niet zo interressant als dat ik me voorstelde. Wat dat betreft was Tangermïnde een stuk beter. Ondanks het buiige weer heb ik lekker gefietst en heb ik het redelijk droog weten te houden.

(overzicht | vervolg)

Advertentie