Dec-01: 1677 Assen-Alkmaar

Op Zondag 28 September vertrok ik met prima weer vauit Emden over de Dollard-radweg en dus over de vierwegsluis. Nog geen kilometer buiten het stedelijkge gebied zat ik weer in een dikke ochtendmist. Die mist had ik dus ook op het pontje over de Ems.

Daar sprak ik een fietser die onderweg was naar de Meyer-Werf, want daar lag wederom het grootste cruiseschip in aanbouw. Zelf was ik daar enkele jaren eerder geweest en ik wilde dat wel geloven. Over 4 jaar ligt er weer de grootste en moet wederom de Ems uitgebaggerd worden om zo’n gevaarte naar de Noordzee te krijgen. Ik had nu meer oog voor Ditzum. Een leuk vissersplaatsje, geheel touristenvrij. Ook hier ging fotograveren de mist in.

Richting Nederland begon de mist te verdampen en bij de noordelijkste grensovergang bij Nieuwe Statenzijl (die alleen per fietsers, voet of schip lukt) belandde ik in Groningen. Ik was op weg naar Oudeschans en deed dat via Nieuweschans. Daar zat ik lekker in het zonnetje op een terras aan een bak koffie met appelgebak. 10 minuten later schoven er 6 Duitse ‘wielrenners’ (alleen qua kleding) aan. Zij namen dezelfde configuratie en schrokken ook van de prijs. 1,50 is in Nederland niet veel, maar in Duitsland krijg je er 2x zoveel koffie voor ingeschonken.

Oudeschans zoeken vanuit Nieuweschans was minder eenvoudig dan ik dacht. Op de wegwijzers was niets te bekennen, maar via wat goeie gokken kwam ik er toch. Hier waren een paar touristen en ik begreep niet waarom. Ik had duidelijk te hoge verwachtingen van dit halfvervallen vestingplaatsje. Het was me ooit aangeraden in Bourtange, maar dat is toch vele malen spectaculairder opgetrokken.

Via allerlei landweggetjes kwam ik door Blijham, de Pekela’s en Veendam. Daar trof ik een minimaal buitje. Ik wist dat het weer door de zuidwesten wind beroerder zou worden en had dan ook besloten om vandaag naar huis te gaan. Toch bleef het in Gieten droog en in Rolde ook. Van een vorige keer wist ik precies de kortste route naar het station. Helaas mocht die route niet van de wegenbouwers. Fietsers moesten het vlak voor Assen maar zelf uitzoeken. De N375 was echter zo rustig dat ik die maar een stukje heb gedeeld met de automobilisten.

De trein ging voortvarender dan voorzien, ondanks de drievoudige overstap in Zwolle, Amersfoort en Amsterdam. In Amersfoort trof ik een internationale trein waar geen fiets in mocht. Helaas had ik niet de tijd om dat uit te zoeken. De conducteur had al afgefloten toen ik er aan kwam. Ik zette mijn fiets helemaal achterin tegen de doorloopdeur, die toch niet gebruikt kan worden. Dat is een truc die ik in het buitenland ook vaak toepas. Hij staat dan niet in de weg. Daarbij stopte de trein alleen nog in Amsterdam-CS, het eindpunt. Ik moet nog de eerste conducteur meemaken die me er onderweg uitzet, omdat ik een fiets bij me heb. Dat gebeurde dan ook niet.

Onderweg begon het te regenen, en de week daarna bleef dat zo. Ik had dus mooi op tijd mijn vakantie afgesloten. Die vakantie was een stuk herfstiger dan de voorgaande jaren. Vooral de regen bij Stolberg en Hitzacker was extreem veel. Toch heb ik ook beter en zonniger weer gehad tussen Lauenburg en Nederland. Mijn spaak die ik er in Magdeburg in gezet heb, heb ik niet meer na hoeven te stellen. Die heeft nog altijd de juiste spanning. En maar 1 lekke band is ook erg weinig. Die versleten buitenbanden moet ik nog steeds vervangen. Dat gebeurt vast wel bij de volgende lekke band, denk ik…

Het meest opvallende was mijn conditie. Toen ik vertrok was die erg matig en bij terugkomst uitstekend. De enkel die ik halverwege verzwikte gaf geen enkel probleem tijdens het fietsen. Wel als ik ’s ochtends naar het ontbijt liep. Een maand na thuiskomst werd het zelfs erger, omdat ik daar meer te voet doe. Vervolgens heb ik een paar weken de fiets gepakt voor de boodschappen en sindsdien is de verzwikking verdwenen. Ik wist niet dat fietsen zo heilzaam kon zijn.

(overzicht met kaart)

Advertentie