Dec-09: 0092 Over de Veluwe

Ik had al eerder geschreven dat mijn lever enzymmatig flink van slag was. Na bloedprikken en echoën zag ik geen reden om thuis te blijven en bedacht om toch maar op de vakantiefiets te stappen. Het was me al eerder overkomen dat ik van zo’n tochtje opknap. En op deze manier kon ik nog wat effectiever aan mijn afvaldoel werken. Want uit ervaring wist ik dat een beetje afvallen goed is voor m’n lever.

Maar ja, zouden de -door de echo aan het licht gekomen- galsteentjes niet gaan opspelen? Dus startte ik, op 6 september, redelijk dicht bij huis. Ik nam de trein om het overbekende en verstedelijkte stuk tot Amersfoort over te slaan. Amersfoort zelf liet ik ook voor wat het was. Die stad heb ik al een aantal keren bezocht en nu wilde ik fietsen.

Als eerste doel werd dat Barneveld. Naar mijn weten was ik nog niet eerder door dit kippendorp gekomen. Kippen zag ik wel voor, maar niet in Barneveld. In Barneveld staat wel een aardige kerk waar kabeljauw Jan van Schaffelaar is gesprongen. Net over het spoor was De Oranjerie, een soort flink buitenhuis. Daarna ben ik wat gaan dwalen over de Veluwe en kwam ik bij de Sfinx van Kootwijk. Dit betonblok is van voor de oorlog en werd in 1922 gebouwd om radiocontact te onderhouden met Nederlandsch Indië.

Na nog wat dwaalfietsen reed ik Apeldoorn binnen. Ik kon me inhouden en ging niet langs de Suzuki-Naald, maar stevende direct op het centrum af. Ooit ben ik er wel eens geweest, maar kon me er niets meer van herinneren. De kans is ook groot dat Apeldoorn haar kern in de afgelopen 30 jaar flink veranderd heeft. Er was veel volk op de been omdat het een koopzondag was. En nu ik weer bij een redelijk treinstation kon ik de trein naar huis nemen.

Dat hoefde niet. Ik voelde me prima. Het was lekker fietsweer. Droog en een graad of 18. Ik besloot te overnachten in Zutphen. Daarvoor moest ik me eerst door wat nieuwbouwwijken van Apeldoorn worstelen. Zutphen ken ik van een paar vakanties terug. Ik wou dat stadje wel eens beter bekijken en dat heb ik dan ook gedaan. In de binnenstad vond ik een aardig hotelletje. Het lag vergenoeg van de kermis, die kon mijn nachtrust dus niet verstoren.

Na 92 km fietsen en een heerlijke douche voelde ik me goed genoeg om er aan het eind van de middag nog een flinke stadswandeling tegenaan te gooien. Zo vond ik er nog een flink stuk stadsmuur. Vanaf de zijkant begreep ik dat ie de Berkel overstak. Niet veel verder nog een aardig zitje bij een transformatorhuisje. Eerst dacht ik nog dat electriciens daar in de watten gelegd werden. Maar het ijzeren hek en de ijzeren stoelen en vooral de cactus deden me afvragen of al dat spul wel goed geaard was.

Aansluitend heb ik tjap-tjoy-kip met een alcoholvrij biertje naar binnengewerkt. Vervolgens geen ijsje. Want ja, ik wilde immers afvallen.

Landkaartje | Vervolg

Advertentie