Jul-05: Einzweitchen

Afgelopen middag heb ik een klein rondje door de duinen gefietst. Ik probeer nog altijd heel langzaamaan af te vallen. Vandaag was het lekker weer en zeker niet te warm. Na 30km had ik in Bergen aan Zee trek in een broodje haring. Alweer een paar maanden niet gehad. Meestal koop ik zoiets in hartje Schoorl, maar ze zijn ook in Bergen aan Zee verkrijgbaar.

Het kleine terrasje was leeg en lekker rommelig. De visboer was bezig om het daar een beetje schoon te maken en dat lukte aardig. Ik was de enige klant, wat ik opvallend vond. In de duinen had ik voldoende fietstouristen gezien. Hij vond het ook erg rustig en ik vroeg of hij zich dan niet verveelde. Dat viel wel mee. Bij het opruimen had ie een autosleuteltje van een Opel gevonden en hij had wat Opels in de directe omgeving uitgeprobeerd. Volgens hem waren er maar weinig Opels te bekennen en veel verder zoeken wilde die ook niet.

Dat deed mij herinneren aan een van mijn mafste toevalstreffers ooit. Iets dat al 25 jaar terug gebeurde en ik waarschijnlijk niet meer ga vergeten. Ik was met een broer en kennis naar de Zwarte Markt in Beverwijk en die kennis reed. Tijdens het struinen zagen we een volle doos met Scalectrix-racebaandelen voor een prima prijs. We hadden zo’n baan en dit was een mooie aanvulling. Alleen was het niet zo handig om daar de hele tijd mee te zeulen. Dus kreeg ik de sleuteltjes van de kennis, zette het spul in zijn auto en keerde terug de Zwarte Markt in.

Een paar uur later gingen we naar huis. Maar wat bleek, de kennis en mijn broer liepen langs de auto waar ik mijn spullen in had geparkeerd. Dus ik zeg: ‘Dit is toch jouw auto?’ Niet dus. De kleur was anders. Mijn kennis had een Japanner en dit was een Frans geval. Het enige dat overeenkwam was de vorm en de autoradio die met losse snoeren onder de rechter voorstoel lag.

Dus maar snel mijn rommel er uit gehaald, we hadden immers een passende sleutel. Op dat moment kwam de eigenaar van de auto en hebben het uitgelegd en afgesproken dat we hier geen gewoonte van gingen maken. De visboer kon er erg om lachen.

Tijdens dat vertellen viel de haring verkeerd. Misschien te zout of geen boter op het broodje of praten tijdens het eten en vooral niets er bij te drinken. Ik had zelf cola extra zero mee. Dus cola light plus de helft kraanwater. Ik dacht die drink ik later wel een stukje verderop op als de haring er in zit. Dus maakte ik het snel later en vertrok met een half broodje haring richting verderop.

Enkele minuten later zat ik 150 meter verder op een gewone gemeentebank langs de straat aan m’n cola en halve haring. Het drinken hielp niet echt, die haring was gewoon fout en te zout. Ik zat te dubben: ‘Gooi ik het restantje nu weg of over 5 minuten?’ Terwijl ik daar mee doende was kwam er een man en 2 vrouwen aangelopen. Ze stopten en de man zocht in zijn broekzakken. Hij wilde iets uit de auto halen en had zijn sleutels daarvoor nodig.

Ook 1 van de vrouwen begon haar tasje uit te mesten en later bij de man aan de broek te voelen. Ik kreeg een vaag vermoeden. Dus stapte ik er op af en vroeg ik op mijn beste Van Gaals: ‘Suchen Sie ihre Autoschlüsseln?’ Dat stemde. Voor de volledigheid vroeg ik nog even of zij een Opel reden. Ook dat klopte. Dus meteen maar even gevraagd waar ie stond. Dat was een stukje verder om de hoek. Kortom ik verwees ze naar de Fischbauer en even later kwam het groepje zeer blij terug en werd ik 43 keer bedankt.

Wat later ben ik nog even langs de visboer gefietst. Niet om te zeggen dat zijn haring slecht gevallen was en ik in het vervolg weer bij mijn haringstek in hartje Schoorl te vinden ben, maar om even uit te zeggen dat ik die man verwezen had. Hij was daar niet van op de hoogte, dus was het nog even nalachen. Nog een paar van deze einkopferchens en Duitsland wil echt niet meer van Nederland winnen.

Advertentie