Nov-29: 0594 Frankrijk uit

Ik schreef al eerder dat ik in 2005 door Brumath gefietst was. Ik fietste toen langs het kanaal Marne-au-Rhin vanaf Sarrebourg en verliet dat kanaal bij Brumath. Dus wist ik dat er een prima fietspad langs ligt, en deze keer nam ik het resterende stuk naar Strasbourg. Want ook die plaats had ik voor deze reis op m’n lijstje gezet. Brumath mag dan 5 jaar terug zijn; Strasbourg is circa 30 jaar terug toen ik er voor het eerst en laatst kwam.

Dus zonder ontbijt op pad. Mijn idee was: ‘Dat regel ik wel in het volgende dorp van betekenis.’ Dat werd Vendenheim en die hadden wel 1 hele bakker. Koffie had ie niet en er waren ook geen tafeltjes te bekennen. Dus vertrok ik met een rozijnen- en een puddingbroodje naar een bankje langs het kanaal. Uit de kraan had ik nog een half litertje water bij me. Zo ongeveer de lowest budget-oplossing van deze vakantie. Maar altijd nog beter dan een wegwaai croissant met jam. Die koffie zou ik wel in Strasbourg scoren, zo ver was dat niet.

Het was wederom droog, flink bewolkt en het werd een graad of 21. Alleen was de wind aangetrokken en die had ik goed tegen. Langs het kanaal viel dat wel mee, daar stonden risten bomen die al aan het herfsten waren. Ook weer overal sluisjes voorzien van trekschakelaars. Een draad midden boven het kanaal waar de schipper aan moest trekken, zodat de sluis aan zijn kant open zou gaan. Aan zo’n trekdraad bungelde een 3-talig bordje met: ‘Hier trekken’ en achterop ‘Hier niet trekken’. Dwz je hebt er weinig aan als de sluis achter je opent, tenzij je achteruit vaart.

Met dat kanaal kwam ik bij het Europarlement Strasbourg binnen. Zag er in het voorbijgaan aardig uit. Ik was vergeten een foto te maken, maar die van streetview is ook prima. Vandaar fietste ik moeiteloos naar het centrum. 30 jaar terug heb ik er in een jeugdherberg geslapen en de stad vond ik maar druk en vies. Nu viel me dat alles mee. Grote delen waren autovrij geworden en dat maakt het een stuk aantrekkelijker. Ik heb dan ook de tijd genomen om er doorheen te zigzaggen en zag dan ook allemaal dingen die ik destijds niet heb gezien.

Na anderhalf uur op en naast de fiets slenteren vond ik het welletjes en besloot ik aan de beloofde koffie te gaan. Net waar het centrum ophield was ook hier een bakkertje, maar deze had buiten een paar stoeltjes. Ik schrok me echter rot van de prijs. Een vingerhoedje senseo kwam me op 3 euro te staan en een puntje quiche kostte 6 euro. Kortom 20 florijnen voor iets dat in Duitsland nog niet de helft kost. En ik zat er niet eens op stand, maar in een steeg.

Vervolgens ging het stad-uit een stuk minder gladjes. Dus verkeerslichten en veel verkeer. In Frankrijk kwam ik ook nieuwe fietsborden tegen, vierkante blauwe alsof het een autoweg voor fietsers betrof. De gewone ronde blauwe stonden er ook nog, maar juist die stonden bij de betere fietspaden. Inmiddels heb ik het nageplozen. De ronde zijn net als bij ons voor een verplicht fietspad. De vierkante geven een onverplicht fietspad aan, wat bij ons het tekstbord ‘fietspad’ is.

Ik had bedacht om meer richting de Vogezen te fietsen. Maar gezien de donkere wolken aan die kant en de harde wind uit het zuidzuidwesten zag ik dat niet zo zitten. Ik wilde wel een beetje in de buurt van het spoorwegnet blijven. Niet veel verder vond ik het Canal du Rhône-au-Rhin en ook daar was een mooi fietspad langs. Maar dat verveelde wel. Het hoogtepunt was een aquaductje. Ik was wel zo’n beetje klaar met dat land en bij Rhinau ging ik met de pont de Rhin over, terug Baden-Württhenberg in. Dat Franse pontje was voor de fietsers gratis.

Niet veel verder, in Grafenhausen, begon de zon door te breken. Maar ook hier waaide het nog flink. En bossen, zoals ik een stuk noordelijker meemaakte, waren hier niet te bekennen. Kenzingen was wel een aardig stadje. Maar overnachten zag ik er niet zitten. Net als bij het grotere Emmerdingen ging de trein dwars door de stad. Overdag valt dat wel mee, maar het zou me niets verwonderen als er ’s nachts erg veel goederentreinen langs zouden denderen. Het werd echter wel tijd voor een slaapplek.

Sexau leek daar geschikt voor, maar hier waren 3 van de 4 hotels gesloten en die overgeblevene was wel heel erg luxe. Een paar kilometer verder leek Denzingen een stuk geschikter. Het was inmiddels rond 7 uur en er waren aardig wat hotelletjes. Maar die bleken allemaal vol te zijn. In het nabijgelegen Freiburg was de Baden Messe gaande. Badkuipen zullen er wel gestaan hebben, maar het was vooral een huishoudbeurs t/m agrarische beurs. In overleg werd ik het Glotterdal ingestuurd. Daar waren meer touristenhotels en die waren verder van de autobahn, dus minder in trek.

Zo ver kwam ik echter niet. Net onder de autobahn door zag ik op enige afstand 2 hotels naast elkaar. Dus er op af en bij de eerste kon ik er goed terecht. Na 123 km fietsen (en 5 km lopen door Strasbourg) was ik daar wel aan toe. Ik bleek in het gehucht Heuweiler te slapen. Veel meer dan die 2 hotels was het niet. Nou hoefde dat ook niet, het hotel was redelijk groot en had een restaurant en kroegdeel. Eten deed ik dus in dat kroegdeel aan de stamtafel. Ik vind dat gezelliger dan alleen aan een tafeltje in een groot restaurant.

Toch bepaalde dat niet helemaal mijn keuze. In het restaurant was een ‘feestje’ gaande en ik zag er iemand speechen. Dus toen ik een andere einzelganger in het kroegdeel zag en de bediening daar zelf ook aan een tafeltje zag zitten. vroeg ik of ik in dit deel wat kon eten. Dat was geen enkel probleem. Het werd een soort plateservice met platvis, aardappels en groente. Na een kwartiertje kwam er een 30’er bij me aan de stamtisch. Hij bierde alleen wat en was dus een van de beursfiguren die ook in dit hotel te vinden waren. Zelf (alcoholvrij wit-)bierde ik aansluitend voor de gezelligheid mee.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie