Dec-05: 0639 Bodensee

De 7de fietsvakantiedag starte op woensdag 15 september in Neuhäuser. En omdat dat gehucht op maar 12 km van Freiburg (die van ‘im Breisgau’) ligt, bedacht ik die stad eerst maar eens te bekijken. Aanvankelijk stond ie niet op m’n lijstje; ik was er al eens geweest en m’n lijstje ging niet verder dan Strasbourg. Ik vond een mooi fietspad langs de spoorlijn, dus misfietsen zat er deze keer niet in.

Misremmen wel. Na een kilometer of 6 brak het remkabeltje van de voorrem. Dus onder het spoor door naar de andere kant waar een buitenwijk van Freiburg was en waar ik wat winkels verwachtte. Nog geen kilometer later stond ik voor een fietsenzaak en wisselde ik het binnenkabeltje. Dat is vrij eenvoudig als je weet hoe het moet. En ik wist het, want een paar maanden eerder had ik ‘m ook al eens vervangen. Zeker door een slecht exemplaar.

Ik keek meteen even in de winkel rond, omdat mijn fietstas schoon-op was. In Nederland kon ik geen mooie vervanger vinden en ik weet dat je zoiets beter in Duitsland kan aanschaffen. Alleen niet bij deze winkel. Erg duur en erg vuurrood. Door de wijken fietste ik verder het centrum van Freiburg in en daar begon het te spetteren. Dat was verwacht. Er was rotweer voorspeld en dat kwam uit Frankrijk met een stevige zuidwesten wind Duitsland in. Dus op de plek waar ik nu fietste.

Eerst maar eens in Freiburg-centrum naar een fietstas kijken. Die had ik zo bij Karstadt. Een eenvoudig stevig ding in stemmig zwart. Hij was nog in de afprijzing ook. Nu het wat harder regende had ik de tijd om in het overkapte deel mijn tas om te laden en de oude in een afvalbak achter te laten.

Vervolgens nog een dik half uur met plu door de stad geslenterd, maar het zag er niet naar uit dat het hier droog zou worden. Eerder dat het plenzen nog wat toe zou nemen. Dus op naar het station. Richting Frankrijk, Basel en Frankfurt zag ik niet zo zitten. Ik wilde wel naar Ulm. En dat bleek nog te kunnen ook. Daarbij kan Ulm op een Baden-Württemberg-kaartje, het ligt nog net in dat bundesland. En volgens mij zou de bergkam van het Zwarte woud de regenbuien nog wel wat ophouden. Misschien zou het daar wel de hele dag droog blijven.

Ik had duidelijk geen hoofdroute genomen en ging eerst met een boemeltje langs de Titisee. In Donaueschingen moest ik overstappen en had daar een half uur voor. Deze route had ik een jaar of 10 eerder gefietst. Toen ik op het perron stond, stond aan de andere kant een trein naar Konstanz gereed. En die ging over 3 minuten. Eigenlijk geen gek idee en met mijn kaartje mocht ik ook daar heen. Kortom een prima aansluiting en deze regionale trein ging een stuk sneller.

In Konstanz was het droog en heb ik eerst flink de tourist uitgehangen. Ik was er in een heel ver verleden doorgefietst van Praag naar Schaffhaussen en via de Vogezen naar huis. Deze keer viel me het roterende beeld (Imperia) aan de Bodensee op. Ze draait heel langzaam om haar as. Best grappig. Bij het wegfietsen werd ik aangehouden door een stel jonge mensen uit Zwitserland en Canada. Of ik de weg wist. Dat was niet zo moeilijk. Konstanz is een simpele stad je moet alleen weten dat ie aan de Zwitserse kant van de Rijn ligt.

Ze vonden het leuk dat ik hen als Nederlander kon helpen en ze 2-talig te woord kon staan. Na mijn rondgang had ik wat koek en frisdrank gekocht. Die zou ik op de pont van Staad naar Meersburg meester maken. Maar daar kwam niets van. Ik fietste de pont op vergezeld van een Duits echtpaar in mijn leeftijdsklasse, die ook op de fiets waren. De man nam de fiets van de vrouw over en zij ging alvast naar het bovendek. Nog geen minuut later kwam de kaartjesverkoper en de man betaalde netjes voor 2 personen. Daarna liep de kaartenverkoper verder het autodek over.

We begrepen dat hier iets niet goed ging. Ik werd aangezien voor een fietsgenoot van de man en nu was het maar afwachten of de vrouw boven nog heeft moeten betalen. Dit leidde tot een heel fietsverhalen-gesprek. Zij kwamen uit de buurt maar fietsten erg veel. Die koek moest dus maar wachten tot aan de wal. 15 minuten later kwam de vrouw naar beneden, zij had geen kaartenverkoper gezien. Ik stelde voor om mijn deel aan de man te geven, maar dat wilden ze absoluut niet. En zo had ik voor de 2de keer deze vakantie een gratis oversteek.

Aan de wal even rondgekeken en na een kilometer vond ik buiten het dorp een leeg bankje aan het water. Eindelijk tijd om wat te eten. En toen ik daar mee bezig was kwam uit het niets een dikke Duitser aangekuierd, die om een gesprek verlegen was. Hij was zakenreiziger en overnachtte in een hotel vlakbij. Dus de koek maar weer aan de kant. En ook dit bleek een hele aardige persoon te zijn. Nadat hij doorliep heb ik de rest van de koek en fris naar binnen gewerkt. Daar werd het wel tijd voor.

Mijn nieuwe bestemming werd Friedrichshafen. gewoon omdat ik na Neuhäuser en Brumath nu wel weer eens in een groter stadje wilde overnachten. Het was nog maar 25 km fietsen, maar het was inmiddels wel kwart voor zes geworden. Tussen Bregenz en Friedrichshafen had ik al eens rond de Bodensee gefietst. Dit stukje had ik nog niet eerder gezien en het zag er zeer fraai uit. Hier was flink wat wijnbouw en veel touristische oorden. (Wijnkerk en Wijn Slot)

In Friedrichshafen sliep ik in een wat groter maar eenvoudig hotel. Na het douchen raakte ik bij de balie aan de praat met de eigenaresse en haar Bosnische assistente. Ook deze stad is in de oorlog compleet platgebombardeerd, omdat hier de Zeppelinfabriek was. De Bosnische had dit verhaal schijnbaar ook nog niet eerder gehood, dus kwamen er wat foto’s bij. Pas na negenen ging ik de stad in om nog wat warm te eten. Dat werd bij een modern ingerichte Griek aan het water.

Het fietsen was deze dag beperkt gebleven tot maar 45 km. Daarnaast heb een een kilometer of 7 gelopen in Freiburg en Konstanz. Na Konstanz bleef het zwaar bewolkt, maar droog. En met al die aardige gesprekken erbij werd het een veel leukere dag dan ik aanvankelijk had verwacht.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie