Dec-23: 1157 Oberpfalz
Ook in Regenstauf begon de (maandag- (20 september))ochtend bar koud. Het was windstil en hooguit een graad of 4 toen ik opstond en door het raam een mooi ooievaarsnest zag. Het was kraakhelder en zonnig. Over m’n fietskleren droeg ik een langebroek die eigenlijk in de was moest, maar mooi dienst kon doen tegen de kou. Feitelijk had ik ook handschoenen nodig, maar die had ik thuisgelaten. Allereerst besloot ik verder te fietsen langs de oostkant van de Regen-rivier. Dat is de rustige kant.
Dorpjes heb ik niet gezien, hooguit een keer 3 huizen bij elkaar. De natuur was erg mooi. Na zo’n 12 km hield dit op. Ik werd naar de andere kant van de rivier gedirigeerd, waar de grotere weg was. En die was in de reparatie. Op mijn gebruikelijke manier trok ik weinig van de verkeerslichten voor de werkzaamheden aan. Stak m’n hand op naar de happermachinist en hij zwaaide gemoedelijk terug. Ik bleef deze weg volgen tot Nittenau, een plaats die ik gisteren nog op het oog had als mogelijke overnachtingsplaats. Goed dat ik dat niet gedaan had. Nittenau stelt nog minder voor dan Regenstauf. Met moeite vond ik 1 terras waar ik in het zonnetje doorwarmde met een kop koffie. Inmiddels was het boven de 16 graden en fietste ik de laatste kilometers zonder overbroek.
Daar zat ik wel in dubio. Als ik verder oostwaarts fietste dan zou ik na zo’n 70km in Frahels kunnen belanden. En eigenlijk leek het me ook wel leuk om Pepijn en Natascha op deze manier te verrassen. Aan de andere kant was het maandag en zou het wel eens hun ruhetag kunnen zijn. Daarbij gaat het die kant omhoog de Arber op. Dus ’s ochtens nog kouder. Was dat wel zo handig? Na Frahels verder fietsen de Tsjechische grens over leek me ook niets. Ooit wel eens gedaan, maar deze keer zag ik dat niet zitten. Het zou dus op een heen en weertje uitdraaien. Gelukkig had ik niets afgesproken of ook maar gehint. Het leek me beter om een volgende keer die kant op te gaan en deze keer het spoorlijntje te volgen die naar het noorden ging.
Dat was geen slechte keus. Lekker vlak en een aardig fietspad. Via Bodenwöhr belande ik op een fietspad dat van de weg afboog. Het was me duidelijk, ik reed weer eens op een voormalig spoorlijntje. Na Blechhammer werd het ook als zodanig aangegeven. Alleen stopte daar het asfalt en mocht ik uit een linker of een rechter prutspoor kiezen. Toch was het een erg mooi pad dat langzaam omhoog ging. Onderweg had ik op het hoogste punt een erg mooi uitzicht en heb ik een foto genomen richting Gross Arber. Of het ‘m ook werkelijk is weet ik niet. (Met de muisaanwijzer boven de foto zoomt ie in, dat was ook zo bij de foto van de ooievaars in Nittenau.)
Het lijntje stoptje in Neunburg vom Wald. Best een aardig stadje, waar het inmiddels een graad of 20 was. Vervolgens ben ik nog doorgefietst naar Oberviechtach. Daar bedacht ik om op de kreisstadt Weiden aan te sturen. Maar dat viel vies tegen. Tussen Oberviechtach en Weiden ligt de B22, geen bommenwerper maar minstens zo link. Aanvankelijk mocht ik er als fietser niet op en had daar ook geen enkele behoefte aan. Voor de fietsers was echter geen enkel alternatief aangegeven. Dus moest de kaart er bij komen en vond ik een kleine weg naar Tännesberg. Daarin zaten echter zeer lamlendige klimmen van 12% omhoog en 12% naar beneden en dat een paar keer achter elkaar. Leuk, maar het schoot niet erg op.
Vervolgens mocht ik daar wel op de B22 en probeerde dat een stukje. Maar ook daar zaten van die heuvels en kuilen in. Naar beneden benaderde mijn snelheid die van het autoverkeer, maar omhoog zeker niet. Al met al voelde ik me er verre van veilig en keek ik goed bij de afslagen of er iets voor me bij zat. Niet echt dus. Uiteindelijk was ik het zat en nam ik een klein weggetje richting zuid. Kwam bij een klein riviertje en kreeg de indruk dat dit op een doodlopende weg zou uitdraaien. Maar dat viel mee. Via Tanzmühle en Dölnitz ging ik bij Wittschau onder de A6 door. Ik hoopte dat de B22 aan de andere kant van de A6 rustiger zou zijn en aanvankelijk leek dat ook het geval te zijn. Een kwartier later raasden de auto’s me weer voorbij en zocht ik weer naarstig naar een alternatief.
Gelukkig kwam die. Er stonden wat fietswegwijzertjes die me naar Pirk stuurden via een setje mooie bospaden, maar nog steeds over flinke kuitenbrekers. Ik wilde deze vakantie wat bewegen en afvallen en werd hier op mijn wenken bediend. Van Pirk naar Weiden was eenvoudig langs de Waldnaab. Een brede vallei die ook door de trein benut werd. Pas rond een uur of 7 was ik 110 km later in Weiden. Het oude centrum van Weiden is best aardig (hier een foto van hun raadhuis), maar het is vooral een fabrieksstad, met bijbehordende hotels. Na een beetje zoeken koos ik de ‘eenvoudigste’ die nog steeds flink aan de prijs was. Later heb ik in een mooi oud (bier)brauwhuis een maaltijdsalade gegeten. Ik waande me er in de 15de eeuw. Een uur later sliep ik als een blok.
Begin | Landkaartje | Vervolg
Geplaatst op 2010-12-23, in Zwerfmatig-10 en getagd als GER-BY, Neunburg, Oberpfalz, Ooievaar, Panorama, Raadhuis, Regen, Spoorfietspad, Waldnaab, Weiden. Markeer de permalink als favoriet. 8 reacties.
185 Legpuzzels
ximaar 
Na terugkomst las ik dat Emigrant een paar dagen later bij Natascha en Pepijn op bezoek kwam. Ik had dus via een omweggetje van een paar dagen moeten terugkeren. Dan had ik alledrie voor het eerst kunnen ontmoeten.
Die fietsbahn lijkt meer op een landweggetje… Btw, ik wens jouw en iedereen die je lief is een paar hele fijne dagen toe.
Ach! Dat realiseer ik me nu pas, dat dat ± in diezelfde periode was. Pittig fietsen hoor, dat Beierse Woud.
@Emigrant: Hooggebergtes (boven 1200 meter) vallen vaak mee. De klimmen zijn dan langer maar minder steil. Nadeel van hooggebergte is dat er veel minder mensen wonen, dus minder mooie steden en het aantal alternatieve wegen erg afneemt. De wegen die er zijn kunnen dan ook erg druk zijn.
Wat dat betreft kan je beter tussengebergtes hebben, zoals de Eifel, Rhön en het Beierse Woud. En daar gaat het goed als je een rivier en/of spoorlijn volgt. Maar als je daar haaks op fietst, zoals ik deed in het laatste deel, dan krijg heel veel klimmen en dalingen voor je kiezen.
Zo ben ik ooit een keer verkeerd door de Eifel gefietst en heb toen 20x een top gezien van circa 600 meter en daartussen 20 dalen van circa 200 meter. Na die dag was ik dan ook compleet op. Jaren later een keer dwars door de Pyreneën gefietst. In 1x omhoog van 300 naar 1500 meter en toen terug van 1500 naar 1000 meter de Spaanse hoogvlakte op. Dat was dus veel minder slopend.
Wat jammer dat je niet toch contact hebt opgenomen. In Landkreis Cham mag je de fiets gratis meenemen in de trein. Vanuit Nittenau was het niet ver meer geweest naar Neubau (de Landkreisgrens) of naar de wat grotere plaats Roding. Vanaf daar gaat er een rechtstreekse trein naar Lam. Er is zelfs een halte in Frahels. Hier ligt overigens wel een goed fietspad, helemaal naar Cham. En het fietspad ligt ook nog in het dal van de Weisse Regen, dus echt gigantisch klimmen is het ook niet. Ik ben wel eens naar Kötzting gefietst op een nederlandse fiets met terugtraprem zonder versnellingen. Onze Ruhetag is overigens dinsdag.
@Natascha: Ik denk dat de grootste bepaler uiteindelijk de ochtendkou was. Kwam door het kraakheldere weer en een paar dagen noordenwind. Pas rond een uur of 11 viel het mee, maar daarvoor vond ik het erg koud en ik verwachtte dat dat richting jullie nog wat erger zou worden.
Uiteindelijk had ik het natuurlijk wel moeten doen, dan was ik waarschijnlijk niet op die vervelende B22 beland. De volgende keer als ik binnen 100km kom ga ik bij jullie aan.
Ik ben er trouwens wel eens langs gefietst tussen Praag en Basel via Domazlice, Fürth im Wald, Cham, Falkenstein, Regensburg etc. Maar toen woonden jullie daar nog niet
@Xiwel: Jouw uitleg verklaart misschien waarom Zwitserland veel meer dan Duitsland een fietsland is (velo, zeggen ze daar). Ik ben daar een keer om een meer heengefietst en vond comfortable fietspaden. Maar naar verluidt zijn die er ook in de bergen. Hoe kan het ook anders: de fiets speelt nog altijd een rol in de Zwitserse defensie. Als jongetje leren ze al met losse handen fietsen met een appel op hun hoofd.
Een slopend fietsland vond ik Engeland, Zo steil overal!
@Emigrant: Ik ben een paar keer door Zwitserland gefietst en vond er de fietssituatie niet beter dan in Duitsland. Binnen Duitsland zijn de verschillen echter groot. Aan de andere kant hoef ik geen fietspad als er maar voldoende rustige landweggetjes zijn. Op het vlakke land zijn die er voldoende (vooral in Frankrijk), maar als het flink heuvelachtig wordt dan neemt die keuze af en wordt je meer met auto’s opgescheept. Da’s overal, ook in Zwitserland en bijvoorbeeld Schotland.
In GB heb ik wel gefietst, maar vrijwel niet op fietspaden. Misschien zijn die er de laatste jaren gekomen. Toen ik er fietste waren ze alleen in de grotere stinksteden waar ik niet wilde fietsen.
Maar wacht maar tot je de volgende 2 logjes gelezen hebt. Gaat nog wel een dikke week duren. (Ik ben een aanloop aan het nemen om ze te kunnen schrijven.)