Jan-27: Misdaksels

Drie weken eerder schreef Bob een stuk over de dooi, waardoor bij hem in Erfurt onder andere een brok vallend ijs een autoraam molde. Dat dooi-ijs gleed van een dak. Mij overkwam het een paar weken daarvoor. Ik liep een rondje door de stad en ongeveer een meter of 25 voor m’n neus gleed dooiend ijs van een pannendak en stortte op het trottoir, waar ik 30 passen later zou passeren. Dus maar niet. Ik koos eieren voor m’n geld en stak over naar de linker stoep. Die stoep is niet vlak langs de huizen en daar loop je wat dat betreft veiliger

Een tegenloopster zag het voorval en zei: ‘Dat ging maar net goed’. Waarop ik antwoordde dat er iets mis was met een paar daken in dit straatje. Die daken zijn gedraaid, waardoor ze aan de achter en voorkant naar beneden lopen. Geen probleem als er een voortuintje is, maar aan krappe straatjes met trottoirs vlak langs de huizen is dat in mijn ogen fout. In zo’n situatie horen de daken naar de zijkanten af te lopen. Rechtsboven een luchtfoto van het straatje. Op de gele X viel het ijs op de stoep en zelf liep ik de blauwe lijn.

Ik merkte over dit voorval dus iets op onder het eerdere bericht van Bob, maar wilde er wel zelf over loggen met wat voorbeelden. Daar kwam het vandaag pas van, op een moment dat er geen sneeuw of ijs te bekennen is. Van het voorval zelf heb ik geen foto en die zou ook niet zo duidelijk geweest zijn als de luchtfoto’s, die je van Bing kunt halen. Dat zijn dan weer zomerfoto’s, waarop nog beter de richting van de daken te zien is.

Net na dat voorval had ik al wat luchtfoto’s afgestruind. Het werd me duidelijk dat de daken van voor de oorlog voor en achter een punt hebben. Zie hieronder:
Dat wil zeggen waar het huizen direct aan een straat betreft. In de binnenstad zijn de daken vrijwel allemaal met een gevel aan de voorkant en aflopende pannendaken aan de zijkanten. Na de oorlog veranderde dat en liepen de daken naar de voor en achterkant af. En dat zorgt dus voor het probleem van afglijdend dooi-ijs, dat zo op de stoep voor je neus uit elkaar kan spatten. Bij Bob sneuvelde een autoruit op die manier. Je moet zoiets dus niet op je hoofd krijgen.

Ik denk dus dat het bouwbesluit aangepast moet worden naar hoe het voor de oorlog (die van 1940-1945) was. Toen waren de mensen duidelijk een stuk slimmer. De echte reden van het kwartslag draaien weet ik niet, maar ik heb wel een vermoeden. Dat vermoeden zie je hiernaast. Bij puntdaken naast elkaar is het lastig om dakkapellen te plaatsen. Dat kan wel, maar het uitzicht is beroerd of je moet heel erg op je buurman of buurvrouw gesteld zijn.

Bob kwam ook met de mogelijke angst voor de sneeuwlast, die tussen de punten moet wegsmelten. Ik denk niet dat dat een probleem is. Ook in de oude binnensteden als bijvoorbeeld Innsbrück:
gaan de nokken van voor naar achter en daar zal het tegenwoordig en daarvoor ook flink sneeuwen en gesneeuwd hebben.

In Duitsland kom ik al jaren een andere oplossing tegen. Tenminste ik denk dat die hekjes langs hun dak-randen bedoeld zijn om te voorkomen dat hele platen dooisneeuw en ijs in 1 x op de straat vallen. En als dat werkt, dan kan dat ook bij ons in het bouwbesluit als oplossing voor daken die vlak langs een weg liggen. Nu maar hopen dat er een bouwbesluitbepaler meeleest of in de loop der tijden hier langs komt. Voor de probleem-onderschatters nog een youtube-filmpje.

Advertentie