Mei-27: Van Gogh

Een kleine week terug las ik wat regiokranten bij in de bieb. Dat doe ik ongeveer anderhalf keer per week en dan worstel ik een stuk of 5 Alkmaarse Couranten door. Ik doe dat om op de hoogte te blijven van het regionale nieuws en ook een beetje om te zien of er nog iets op fietsgebied gebeurt. Ik lees eigenlijk niet om er op dit weblog over te loggen.

Dus ook deze keer niet. Volgens mij stond er weinig wetenswaardigs in. Kan me er niets meer van herinneren. Ik weet wel dat het wederom een stralend zonnige dag was en ik alleen aan de grote leestafel zat. Na een minuut of 5 kwam er een lange magere man binnen en die ging iets verder aan de tafel zitten om ook wat te lezen. Hij had een soort strooien cowboy-hoed op. En volgens mij hoort dat niet. Mannen horen binnen geen hoofddeksels te dragen.

Maar goed, van mij mocht ie. Eventjes later keek ik op en zag ik dat er een grote bos zonnebloemen voor hem op tafel lag, in wat groen papier van een of andere bloemist. De man zat nu achter een klein krantje, dat hij opgetild op maar een centimeter of 20 voor zijn neus hield. Hij had z’n bril halverwege het voorhoofd geschoven. Waarschijnlijk was die bril voor verweg en kon hij zo onder z’n bril door de kleine letters lezen. En echt dit verzin ik niet (niet dat de rest van dit logje verzonnen is); hij las ‘Le Monde’. Ook al in tabloid.

Met die bos zonnebloemen erbij was het een prachtig ‘Van Gogh‘-plaatje. En omdat ik wel eens een stukje uit de krant haal heb ik altijd een cameraatje bij me. Ik zat ook nog eens op de juiste plek om dit te vereeuwigen. Maar helaas durfde ik dat niet. Ik neem liever geen mensen op de foto, tenzij ze er zelf om vragen. Heeft iets met het respecteren van privacy te doen. Maar nu jeukte toch echt mijn vingers. Zou ik vragen of hij het erg vond en daarmee deze mooie poze vrijwel zeker omzeep helpen?

Zoals altijd werd ook dit dilemma door de tijd opgelost. Er liep een vrouw naar de man toe. Zij had schijnbaar eerder de bloemen voor hem neergelegd. Ze spraken zacht en ik kon niet verstaan of het Fransen waren. Zou goed kunnen, vrijdag is de Alkmaarse touristendag. Zij pakte de bloemen op en beide liepen de bieb uit.

Ik was dit aardige voorval al een beetje vergeten tot ik gisteren De Wereld Draait Door zag met daar in Joost Zwagerman. Joost was een tijdje verbonden aan deze bibliotheek, er stond jaren een lege stoel met tafel voor hem klaar, in geval hij daarop als stadsdichter iets wilde componeren. Twee jaar terug is hij daarmee gestopt. Na Bertje Doperwtje, Marco Borsato, Angela Groothuizen is hij waarschijnlijk de bekendste Alkmaarder in ’t wild.

Niet dat je hem hier vaak ziet. De rest -op Bertje Doperwtje na- zie je hier even weinig. Maar Joost is tegenwoordig op TV en moet het daar over kunst hebben. En jawel deze keer ging het over diezelfde Vincent Van Gogh. Zijn beeldverhaal was zeker aardig en is hier te bekijken. Toch bekroop mij het gevoel van een slechte playbackshow. Misschien is ie wel een enorme fan van Henk van Os, de man die hetzelfde op TV deed, maar dan 20 jaar eerder.

Op youtube kon ik nog een fragment vinden. Joost gebruikt exact dezelfde stijl en woordkeuze. Leuk als parodie, maar ik denk niet dat dat zijn insteek is. In dit geval vond ik het een beetje gênant. Misschien is het het DWDD-team dat daar om vraagt. Maar dan nog zou je van Joost Zwagerman verwachten dat ie daar niet aan mee doet. Het kan ook zijn dat dit een algemeen kunstjargon is, waar Zwagerman in verstrikt is geraakt. Joost mag het weten.

(Denk trouwens niet dat ik een fan van Vincent van Gogh ben. Ik ben wel eens door Goch/Gogh, Zundert, Nuenen, Dordrecht, Hoogeveen, Amsterdam, Den Haag, Antwerpen, Brussel, Parijs, Arles en Auvers-sur-Oise gefietst, maar dat kwam gewoon zo uit.)

Advertentie