Dec-24: Bemoeizucht

Nu de drukte wat voorbij is krijg ik weer meer last van m’n bemoeizucht. Met Kerst heb ik weinig last van drukte, die dagen gebruik ik om wat af te vallen. Ik kan dat iedereen van harte aanraden en het is ook nog eens goed voor het milieu en onze mededieren.

Mijn bemoeizucht borrelde rond 10 december op bij Bertie’s Slibi. Deze ‘milieubarbaarse’ gaf af op te weinig licht, waardoor woningen niet goed worden schoongemaakt. Als schraperige milieufiguur, die PC’t (is 16 watt Laptop + 10 watt ADSL-modem) bij een LED-lamp van 1,3 watt, vind ik dat nix. Voor mij geen bouwlampen in huis; gewoon de gordijnen open en overdag stofzuigen.

Daarbij bedacht ik dat je ook niet het hele huis hoeft te verlichten, maar alleen het plekje waar je wilt zuigen. Dat mondde uit is de oplossing hier onder.  Zo ver ik weet nog niet in de winkel, maar dat kan niet lang meer duren. :-)

Recenter op 21 december was het weer raak bij buurtfietser Henk50. Hij schreef iets over de onhandigheid van de AH-2-go-salades in de trein. Ik was bang dat ie zo’n hele grote bak met maaltijdsalade bedoelde, daar eet ik graag de Niçoise-versie van en die past met moeite op mijn grote pizzabord. Verder meld ik nog even dat die zakjes met dressing handmatig open kunnen, maar dat dat wel een flinke cursus vergt.

Een paar dagen later ging ik met de trein naar m’n gammele zus, zij had een oppas nodig. Dat was mijn 5e treinretourtje dit jaar, dus denk niet dat ik er dagelijks in zit. Tot Amsterdam zaten er mensen naast me en die werden in Amsterdam ververst door 2 jonge vrouwen van rond de 22. De vrouw die tegenover me zat trok een plastic bak uit haar tas en die kwam mij akelig bekend voor. Jawel, de Niçoise maaltijdaslade met olijven, zalm en aardappeltjes van Albert Heijn. Ik dacht tot nu toe dat ik de enige was die die dingen kocht. En schijnbaar zijn ze ook op Amsterdam-Centraal aan te schaffen of had ze hem meegenomen van huis. Dat ie van het station kwam leek me voor de handliggend, ze had er een zakje met plastic mes en vork bij. Die zitten er niet bij in de gewone AH-supermarkt.

Ze trekt vervolgens het selofaan aan de bovenkant af, en haalt er het dressingzakje uit. Die scheurt zij in 1x op de juiste manier open en giet vervogens de inhoud over de salade. Die spit zij om met de vork en ze peuzelt de bak moeiteloos leeg. Stom toeval dat mij dit juist nu moet overkomen. Ik had nog nooit zo’n salade in de trein aangetroffen en dan ook nog eens een jong iemand die mijn reactie bij Henk50 volledig ontkracht. Natuurlijk heb ik er iets van gezegd en ze moest er wel om lachen. Nou kan ik dat melden bij Henk of ik schrijf het gewoon hier op.

Bij Natascha’s en Pepijn’s Hotelletje was het wederom raak. Rond 20 december schreven zij retour te zijn van een rondreis door Turkije. De foto’s en beschrijving kwamen akelig overeen met mijn enige georganiseerde vakantie, die ik in 1988 genoot. Dus schreef ik dat in een reaxi. Achteraf had ik ook naar een eerder logje kunnen verwijzen, die ik net in m’n archief tegen kwam. Dat verhaal had ik gemaakt rond Bram Vermeulen, met zijn prachtige serie over Turkije.

Als laatste nog even een blogbericht van Mack, die mij aan het zoeken zette aangaande Roué Vergeer. Die ken ik wel en ik was al eerder aan het online-bekijken van zijn conferance begonnen. Nu Mack er over begon heb ik gepoogd de rest te bekijken. Dat werd uiteindelijk steeds meer doorspoelen. Roué is een pretfiguur, die me meteen aan het glimlachen zet. Maar de inhoud boeide me niet. Duidelijk een Toon Hermans-gedoe. Toon vond ik ook immer leuk, maar niet voor anderhalf uur.

Eerder lukte het me maar met moeite om Dolf Jansen te bekijken. Hij ADHD’t tegenwoordig minder als met Lebbis, maar ik word nog steeds een beetje moe van ‘m. Naast enkele goede grappen vond ik vooral het crowdsurfen een hoogtepunt. Toch zou ik beide heren een 6+ geven voor de moeite, waar Nahib Amhali (gaat die dit jaar ook nog iets uitrichten?) doorgaans moeteloos met een 8 of meer wegloopt.

Tijdens het bekijken van Vergeer schoot me te binnen dat Maarten van Rossum eerdaags een oudjaarsconference heeft. Ik had daarover iets gezien bij De Wereld Draait Door. Mijn zus dacht ook echt dat er een uitzending zou komen, maar zo ver ik kan vinden is dat (nog) niet zo. En tijdens dat zoeken kwam ik op Youtube Maarten’s conference van eind-2010 tegen. Ik denk dat ook die niet op TV is geweest. Hoeft ook niet, hij is prima te bekijken via Youtube in 12 delen.  ( 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10 – 11 – 12 )

En voordat ik klaar was met Vergeer had ik al die stukjes van Van Rossem al bekeken. Ondanks zijn matige motoriek en een gebrek aan liedjes was het zeer vermakelijk. Het erge is dat hij het altijd met mij eens is. Als ik denk: ‘Het zal wel meevallen’, dan hoor ik dat Maarten enkele dagen later zeggen in een of andere TV-uitzending. Ik schrijf hier wat over mijn bemoeizucht, maar die haalt het niet bij die van Maarten van Rossem, hij heeft ook overal (desnoods boeren-) verstand van. Sterker nog, hij benadert daarmee zelfs Pim Fortuyn ten tijde (zo rond 1990) dat die aardige columns schreef en als prof optrad in diverse TV-programma’s.

Wat dat betreft zit er flinke zelfspot in dit optreden en hoor je Van Rossem zeggen dat ie beter (net als Pim had moeten doen) als stuurman aan de wal kan blijven staan. Volgen mij had Fortuyn ook beter het cabaret in kunnen gaan, hij wist net (als Van Rossem nu nog altijd) TV-programma’s flink te ontregelen. Verder is alles wat Van Rossem behandelde nog immer actueel en hoeft ie wat mij betreft zijn inzichten niet bij te stellen. Die hebben het afgelopen jaar uitstekend doorstaan.

Advertentie