Feb-24: 13 Langs Dill-en-Burg(t)

Ik zie nu pas in mijn agenda dat deze 25ste september 2011 op een zondag viel. Onderweg merk ik nooit zo wat voor dag het is, behalve dat er op Zondagen minder vrachtverkeer op de weg is. Maar eerlijk gezegd had ik alleen tussen Lübeck en Schwerin te maken met vrachtverkeer en sindsdien niet meer. De zondag veroorzaakte nu dat het wat anders ging met ontbijten. Het pension bood alleen een slaapplaats en ontbijten zou ik wel eventjes bij een bakker of iets dergelijks in de stad doen.

Na een paar rondjes bleek dat alles gesloten was, op wat duurdere hotels na. Ik zou daar best aan kunnen schuiven ware het niet dat ik me al in mijn fietstenu had gehesen. Het werd dus de McDonalds, die nog geen McBreakfast had. Pas over een half uur. Dus ging ik lekker aan de patat met kipnuggets en zoetzure saus. Dat smaakte goed.

Gisteravond had ik wat fietstips van Emigrant gekregen en die sloten prima aan bij mijn voorgenomen westelijke koers. Meer naar het zuiden was ik al eens langs Limburg aan de Lahn gekomen en meer naar het noorden was ik al eens via Biedenkopf ook aan de Lahn over het Rothaargebergte gegaan. De Lahn maakt dus een soort grote U-bocht, met de bodem daarvan in Marburg. Onder in die U ligt ook een flinke heuvel, die ik omslachtig nam. Simpel rechtuit leek me erg vermoeiend. Dus eerst enkele kilometers de Lahn mee richting Giessen en vervolgens een mooie weg rechtsaf omhoog. Maar ook dat werd aardig afzien. Dat werd beloond met een prachtig uitzicht .

Eenmaal boven viel het wel mee met de heuveligheid. Wel mooie glooiingen en leuke rustige landwegen, maar zo’n diepe kuil als de Lahn trof ik niet meer. Via Hermeshausen kwam ik in Gladenbach. Vanaf daar een stuk langs een grotere weg naar Bad Endbach. De drukte op die weg viel ook alles mee. Het is hier duidelijk dun bevolkt. Vanaf hier werd het fietsen een stuk aantrekkelijker over een oude spoorlijn door het dal van de Herbornseelbach. Niet dat ik dat op dat moment zo precies wist. Ik kwam op een mooie fietsweg, maar zie nu pas dat er in dorpen af en toe een stukje ‘Bahnhofstrasse’ langs ligt.

Ik zag dus net ook hoe het riviertje heet en dan is het niet vreemd dat ik daarlangs in Herborn kwam. Herborn ligt zelf overigens aan de grotere Dill. Het was ook de bedoeling dat ik hier kwam en het is inderdaad een mooi stadje. Met de hele dag een strak blauwe lucht was het inmiddels zo’n 25 graden, dus zocht ik er een terras in de schaduw op. Via de Dill ging ik verder naar Dillenburg met het een burcht die zo heet. Ook daar was ik de vorige keren net niet geweest. De plaats zelf is duidelijk minder dan Herborn, maar de burcht bovenop een steile heuvel maakte dat meer dan goed. M’n fiets liet ik beneden, met al die trappen is dat wel zo handig. Bovenop veel Nederlandse vlaggen en een prachtig uitzicht. Ik had er ook een museum kunnen bezoeken, , om te ervaren dat Willem van Oranje daar geboren is zijn moeder Juliana van Stolberg er heeft gewoond, maar daar stond m’n hoofd niet naar.

Wel raakte ik leuk aan de praat met een jonge Duitse vader, wiens peuter niet uit zo’n klein mijnenlocomotiefje te slaan was. Je vind die locomotiefjes van 2 bij 1 meter en/of de kiepkarretjes in dezelfde maat zeer regelmatig. Deze zag er fraai uit en mocht bespeeld worden door kinderen. Hier liepen overigens veel dagjesmensen.

Via Haiger en Burbach fietste ik verder om in Betzdorf aan de Sieg uit te komen. Daarbij verliet ik Hessen en kwam ik in Rheinland-Pfalz. Daar tussenin zat nog een kilometer of 5 door NordRhein-Westfalen, wat ik ook voor het eerst in deze toch aandeed. Ik had al eens eerder in Betzdorf geslapen en vond dat toen wel een goed hotel. Na 104 prachtige fietskilometers kon ik er ook nu weer zo terecht. Maar later in de nacht viel dit bed me duidelijk tegen. Teveel van die voelbare springveren. Eerder op de avond at ik gegrilde gehakt bij de Griek.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie