Mrt-01: Fietsvakantie 2012

Afgelopen september heb ik mijn jaarlijkse zwerffietsvakantie gevierd. Ik vertrok op 12 september, veel langer wilde ik het niet uitstellen. Dat uitstellen is in het algemeen een flink probleem als je (zoals ik) helemaal niets afspreekt. Te snel denk ik dan: ‘Eerst nog even dit afmaken’ of ‘Eerst maar wachten op wat beter weer.’ Het weer zag er inderdaad niet florisant uit. Dat zorgde voor 2 dagen uitstel. Het werd geen maandag, maar woensdag 12 september omdat het weer dan zou meevallen.

Voor vertrek nog even de buienradar bekeken. Daarop was te zien dat er om Nederland een groot buiengebied rondjes draaide. In het ‘droge’ Nederland blijven was daarmee de oplossing, ware het niet dat die flinke draaikolk langzaam richting oosten schoof. Meer dan 1 dag zou het in Nederland niet droog blijven. Dus verzon ik op het laatste moment om de trein naar Apeldoorn of Zutphen te nemen en daar in het oosten des lands op de fiets te stappen. Tegenwoordig is dat makkelijk, je hoeft bij de aankoop van een kaartje niet meer de eindbestemming op te geven. De tolpaaltjes vragen daar niet naar.

In Apeldoorn uitstappen zag ik totaal niet zitten. Daar plensde het. Ik zat er met een middelbaar stel in de coupé en had al aan hen verteld dat ik een flink stuk ging fietsen. Of ik niet bang was voor zulke rotbuien was hun vraag. Niet echt, want deze duurt niet langer dan een kwartier en trekt richting Zwolle. Van deze ga ik geen last krijgen en verder naar het oosten zal het wel meevallen.

Dat bleek. Toen ik in Deventer uitstapte was het bedekt, maar droog. En dat bleef het ook. Onderweg zelfs stukken met wat zon. En ik had redelijk voor de wind. Met 18 graden wisselde ik mijn lange broek voor een fietsbroek, maar ik hield wel lang een jas aan. De eerste dag is hoe dan ook voor mij wennen. Net als voorgaande jaren had ik de weken ervoor bijna niet gefietst. De ‘warming-up’ maakte wederom gewoon deel uit van m’n vakantie.

In de trein had ik al bedacht om de Berkel stroomopwaarts te volgen. Langs de Overijsselse Vecht en de (Oude) Ijssel had ik al eens gefietst en dat beviel me goed. Deventer zelf had ik al wat jaren terug goed bekeken. Ik stoof dus meteen het stadje uit en was zo in Lochem. Ook dat stadje kende ik van een paar jaar terug. Met Borculo was dat niet het geval. Ik vroeg me af of ik hier ooit gefietst had. Dus bekeek ik het wat beter en vond het zeker bezienswaardig.

Ik heb de indruk dat de namen Berkel en Borculo verbarsteringen van elkaar zijn, maar kan dat nergens terug vinden. Onderweg gebruikte ik de fietsknooppuntborden en zo werd ik over aardige en vooral rustige weggetjes geleid waar het prima fietsen was. Daardoor zat ik al vrij snel in vakantiestemming. Bij Zwillbrock ging ik de grens over Gelderland uit en NordRhein-Westfalen in. Van een gestopte blogster had ik ooit begrepen dat bij Zwillbrock een mooi natuurgebied was. Daar hoefde ik geen moeite voor te doen. Ik fietste er moeiteloos in en het bleek mogelijk om er doorheen te fietsen, ook al was dat op hun plattegrond niet duidelijk. Onderweg nog even in de uitkijktoren gestaan. Bij het Zwillbrocker Venn ben je erg afhankelijk van het jaargetijde. Moeiteloos kon ik vaststellen dat ik daar duidelijk niet in een spectaculair jaargetijde was. Ik vond het wat saai.

Via nog veel verlatener weggetjes belandde ik in Vreden. Boven de Berkel trof ik in hun Stadspark een geparkeerde helicopter. Ik was al eens eerder in Vreden geweest en het zou een prima stadje zijn om te overnachten. Na zo’n 80 kilometer fietsen kwam het ook mooi uit. Maar ik was er nog redelijk vroeg en bedacht eerst maar eens wat te eten op hun dorpspleintje. Naast m’n aangelengde fris en koek haalde ik ook maar eens de kaart uit m’n tas. Daarop zag ik dat Stadlohn niet zo ver was en dat die plaats een station had. En eigenlijk wilde ik graag wakker worden in de buurt van en station, in het geval dat de volgende dag met regen zou beginnen. En die regenkans sloot ik niet uit.

Dus genoot ik nog een uurtje van het inmiddels mooie weer en reed ik Stadtlohn in. Met meer verkeerslichten duidelijk een bedrijviger stadje. Ook wat saaier dan Vreden en ik vond er maar 1 hotelletje. Naast hun ziekenhuis zou ook een hotel moeten staan, maar die vond ik niet. De keus was dan ook niet moeilijk en het hotelletje (aan de Berkel) dat duidelijk op de zakelijke markt gericht was, was niet zo duur als dat het er van buiten uitzag.

Gelukkig was het prima geïsoleerd. Dat merkte ik later. Door het stadje werd af- en aangereden met luidruchtige ambulances. Hun ziekenhuis had een zogenaamde ‘Notaufnahme’. Zelf woon ik naast een groot ziekenhuis, maar zo dichtbij dat daar de sirenes al uit zijn. Hier was dat niet het geval en je zult er maar wonen.

Het stadje zelf viel het me wat tegen, maar ik vond uiteindelijk wel een yuppig Italiaans restaurant. Dat was ook redelijk druk en ik at na maanden weer eens een pizza. Met 95 km fietsen en een kilometer of 4 lopen in de benen heb ik daarna heerlijk geslapen.

De volgende dag begon het tijdens het ontbijt te miezeren. Ik kan daar slecht tegen. Liever heb ik flinke maar korte buien waar op te wachten valt. In het hotel had ik inmiddels begrepen dat Stadtlohn geen trein- maar een busstation heeft. Gisteravond had ik dan ook geen treinstation kunnen bekennen, dat ding was als jaren weg. En bij nadere bestudering bleek ie ook niet op mijn redelijk nieuwe landkaart te staan.

Landkaartje | Vervolg

Advertentie