Mrt-30: Allgäu
Eigenlijk schreef ik gisteren een beetje voor m’n beurt. Ik had wat koorts gehad bij het avondeten en ik had flink gehoest en kon daar lastig door in slaap komen. Toch had ik nog niet echt de conclussie getrokken dat ik bronchitis had. De volgende morgen werd ik wakker en had ik dus toch nog wat geslapen. Zoals beschreven had het bakkertje om de hoek een prima ontbijt. Twee luxe broodjes en een mok koffie voor maar 3 euro. Lekker en ik had er ruim voldoende aan.
Wederom begon het helder en erg koud. Ook nu (vrijdag 21 september) weer een graad of 4 rond een uur of half 10. Ik nam dus alle tijd voor het ontbijt, maar besloot toch verder te fietsen en nu wat directer zuidwaarts. Eigenlijk wilde ik wel een stukje Oostenrijk in, omdat me dat een jaar of 3 eerder goed beviel. Het fietsen ging goed en onderweg had ik geen last van hoesten. De koorts voelde ik ook niet meer. Maar ik deed wel rustig aan, vooral omdat het zo koud was. Daarbij is het een fietsvakantie en geen fietswedstrijd.
Via wat landweggetjes langs de spoorlijn kwam ik in Biberach. Eigenlijk was die plaats moeilijk te missen. Hier was wel een mooi terras in de volle zon en met een flinke koffie warmde ik daar lekker door. De temperatuur steeg wel sneller, waarschijnlijk door de wind die nu uit het zuiden kwam. Op de markt stond een grote podiumwagen van de Bondsdag.
Eigenlijk viel Biberach me mee. Mijn herinnering was slechter. Dat kwam vooral omdat ik hier 30 jaar eerder (toen ik er in 1982 in een jeugherberg overnachtte) bordjes voor de ramen zag, dat Turken niet naar binnen mochten. Omgekeerd hing er bij een Turks café een bordje dat Duitsers niet gewenst waren. Dat laatste had ik toen niet in de gaten. Ik kreeg er netjes koffie nadat ik zei dat ik geen Duitser maar een Nederlander was. Toch geeft zoiets geen goede indruk. Nu zag ik daar gelukkig niets meer van terug.
Via nog meer licht glooiende landweggetjes fietste ik heerlijk verder en wederom werd het een graad of 20, maar wel een paar uur eerder dan gisteren. Via Eberhardzell belande ik in Wolfegg. Hier was ik een paar jaar terug doorheen gefietst, maar dan vanaf de zuidwest kant. Hier is een automuseum dat ik wederom niet bezocht. In het dorpscentrum vond ik een aardig bankje en daar dronk ik m’n meegebrachte en sterk aangelengde cola. Ik zat er nog niet goed of wel of er kwam een ouder stel aanschuifelen. De man had een rollator waar ie op ging zitten en de vrouw -zonder rollator- vroeg of ze naast me mocht zitten.
Natuurlijk vind ik zoiets goed, de bank was ruim zat. We raakten wat aan de praat en ze vond het leuk dat ik met de fiets op pad was. Toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam begon ze opeens in het vloeiend Nederlands. Ze vertelde dat ze 18 jaar in Egmond had gewoond, dus maar 10 km van mijn woonplaats. Haar Nederlandse man was alweer een flinke tijd overleden en ze was teruggekeerd naar Duitsland. Ze vond mijn Duits goed, maar ik vond haar Nederlands nog veel beter. En zij vond het leuk om weer eens Nederlands met iemand te spreken. Heel apart om zoiets mee te maken in zo’n klein dorpje.
Via Vogt en Karsee belandde ik in Wangen. Op de kaart zag het er als een redelijk grote plaats uit, maar op mij kwam het over als een soort slaapdorp. Nergens ook maar een torenspits te bekennen. Ik vroeg me af of ze wel een centrum hadden. Maar een paar kilometer verder wist ik van wel. Ik kwam binnen over een soort hoogvlakte en het oude stadscentrum lag in een diepe rivierkuil daarachter. 
Naast een mooie oude kerk heeft Wangen ook 3 aparte stadspoorten en mooie oude huizen. Het zag er gewoon erg goed uit. Daarbij scheen de zon nog altijd volop.
Ik had het idee om nog wat verder te fietsen, maar dat plan liet ik mooi schieten. Het leek me ook een goed idee om deze dag niet verder te gaan dan 86km. Moeiteloos vond er een leuk hotelletje. En omdat ik zo vroeg was heb ik een flinke stadswandeling gemaakt. Eten ging ook prima, iets met gebakken vis. Omdat hun toetjeskaart niets voorstelde ging ik daarna naar een zeer populaire Italiaanse ijsboer. Zijn terras had ik al een paar keer gezien en zat rond 9 uur ’s avonds nog altijd stampvol. De vruchtenbeker was dan ook uitstekend.
Eigenlijk een prachtige fietsdag met heerlijk fietsweer en ik was mijn gehoest van de vorige avond compleet vergeten. Maar helaas, toen ik hier in bed lag begon het weer en toen wist ik het zeker dat ik bronchitis had. Het zitten op bed ging alleen wat lastiger, daar was het bed niet voor gemaakt. En omdat het hier duidelijk gehoriger was probeerde ik zo min mogelijk lawaai te maken. Op TV zag ik dat het weer zou omslaan naar veel regen en dat het regengebied in de komende dagen een groot deel van West-Europa zou beslaan. Kortom ik moest met de trein naar Portugal of Griekenland voor wat beter weer. In elk geval verdween mijn Alpen-idee, daar ging ik met dit weer en gehoest niet aan beginnen. Maar eigenlijk was dat van latere zorg, eerst maar eens de nacht door komen.
Begin | Landkaartje | Vervolg
Geplaatst op 2013-03-30, in Zwerfmatig-12 en getagd als Allgäu, Biberach, GER-BW, Schwaben, Stadspoort, Wangen, Wolfegg. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.
185 Legpuzzels
ximaar 
Akelig, van die bordjes Voor Turken verboden, of omgekeerd. Ik heb er nog nooit een gezien, maar zoiets komt ook zonder bordjes vaak genoeg voor. In een Turkse snackbar had ik eens het duidelijke gevoel dat ik daar eerste ‘Duitser‘ sinds eeuwen was. Ik was zeer welkom, maar ze waren duidelijk verbaasd. Toen ik ziek was in het najaar ben ik om praktisch-logistieke redenen twee keer naar een Turkse kapper geweest. Daar zaten alleen maar Turken, de voertaal was ook Turks en mijn kapper sprak zelfs helemaal geen Duits; een collega moest tolken. Ben overigens prima geknipt daar.
Aan Wangen bewaar ik ook mooie herinneringen, behalve één: dat ’s morgens om 6.00 direct achter de hotelkamer de vuilniswagen aan de gang ging.
Mooi verslag… Fijn dat de bordjes wie er wel en niet welkom zijn daar zijn verdwenen.. En een leuk idee, een toetje weer elders te gaan halen.. :-) Ik ben benieuwd naar het vervolg, en hoe je het ging doen met de opkomende bronchitis..
@Emigrant in 1982 speelde dat veel meer en ik denk dat toen het aandeel Turken daar groter was. Ik vermoed dat in Biberach de werkgelegenheid voor laagopgeleiden afgenomen is door meer automatisering en dat zal er voor gezorgd hebben dat een groot deel van de Turken naar anders Duitse steden zijn gegaan.
Zelf ga ik al jaren naar een Turkse kapper, die inmiddels goed Nederlands spreekt. Dwz hij woont hier nog maar een jaar of 10.
@Jolie: Die bronchitiscliffhanger gaat nog een rol spelen voor de komende gokronde. :-)
Dat met zo’n toetje doe ik wel vaker. Duitsland heeft prima ijssalons waar je goed kunt zitten en een ruime keuze hebt. In restaurants valt dat vaak tegen. Maar een paar dingen om uit te kiezen, die me vaak te vet, te zoet en te machtig zijn. Op een toetje is het ook vaak erg lang wachten in een restaurant. De echte reden weet ik niet, maar ik denk wanneer ze in de gaten hebben dat het je laatste bestelling is, je niet meer interessant voor hen bent. Ik los dat op door na het eten naar de kassahoek te lopen en daar af te rekenen. Het heen en weer lopen met een rekening gaat doorgaans ook verre van vlot.
Dat afrekenen bij de kassahoek doe ik ook in Nederland vaak. En in Ede is een populaire Italiaanse ijssalon, Bernardo’s, waar veel mensen hun toetje eten nadat ze elders, in een restaurant, of ook thuis, de hoofdmaaltijd hebben genuttigd.
@Trijntje: In Nederland is die mogelijkheid er ook. Hier bij de Mient is het fraai van binnen en ze hebben ook een leuk terras. Die is ook veel en laat open. Maar vaak gaat het op dit gebied beter in Duitsland, omdat daar per inwoner zeker het 3voudige aan dit soort ijssalons is. Voordeel in mijn geval is dat ik alleen op pad ben. Met meer mensen zeurt er altijd wel eentje die geen zin heeft om te verkassen.