Apr-06: Langs de Bodensee

Van de kwaliteit van het Zwitserse ontbijt kan ik me weinig meer herinneren, waarschijnlijk was het niet anders dan in Duitsland. Wel weet ik dat het het buffet-systeem was. Ik vind dat prettig als het niet te druk is door bijvoorbeeld een kudde groepsreizigers. Daar was hier zeker geen sprake van. Het enige wat me bij gebleven is was de Filipijnse ontbijtaanvulster. Zij stond de hele tijd aan de zijkant slaafs te wachten totdat er weer iets aangevuld mocht worden. Een soort stewardessen-houding, waarbij ze ook nog eens gekleed was met typisch stewardessen-jasje en -sjaaltje. Ik kreeg daar een beetje de kriebels van omdat het me te koloniaal-onderdanig over kwam.

Het weer viel de 23e september enorm mee. Het was droog en niet zo koud. Ik had al gemeld dat ik voor de verandering beter geslapen had en bedacht deze dag eerst maar eens een echte stad te bezoeken. Dat moest Sankt Gallen worden, dat op een kilometer of 15 lag, iets landinwaarts. Het kon niet anders of die stad lag aan een rivier die in de Bodensee zou uitmonden en langs die rivier zou er wel eenvoudig te komen zijn. Maar door wat grote wegen en fietsroutes waar mountainbikers bij afstappen, liet ik me verleiden door een veel rustigere secundaire weg. Aan de busbordjes zag ik dat die ook naar St.Gallen ging.

Dat deed ie zeker en heel mooi, maar wel over 2 flinke heuvels van 650 meter met daar tussen een diep rivierdal. Bij elkaar een inspanning die ik niet van te voren had bedacht. St. Gallen bleek erg langgerekt met veel busbanen. Ik vroeg me af of ik hun centrum nog niet gepasseerd was, maar uiteindelijk zag ik een kluitje oudere huizen met een fraaie kathedraal dat het historische centrum moest voorstellen. Vergeleken met Rohrschach zag het er hier stukken beter uit.

Voordeel was ook dat de zon goed doorgebroken was, dit was duidelijk een mooiere dag. Vanuit St. Gallen nam ik de hoofdstroom door het dan richting Bodensee. Dat was een veel snellere route zonder ook maar een heuvel. Was goed te doen door een parallelweg aan de westkant van de grote autobaan. Ik kwam zo eenvoudig bij de Bodensee waar ik de fietsroute rond het meer oppakte. De route die me tussen Bregenz en Rohrschach erg tegenviel. Hier was ie ook niet super, maar ik liep zo in elk geval niet vast op wegen waar fietsen verboden is.

Het volgende stadje was Arbon en dat zag er ook aardig uit, net als Romanshorn. Inmiddels was het goed zonnig en iets over de 20 graden, Heel mooi fietsweer en dat was te merken met veel zondagsfietsers. De route ging hoofdzakelelijk langs een iets verder gelegen spoorlijntje dat vaak moest worden gekruist. Dicht langs het meer werd niets door de ondoorgaanbare campings. Wat dat betreft vind ik de andere kant tussen Meersburg en Friedrichshafen (waar ik 2 jaar eerder fietste) veel mooier.

Uiteindelijk kwam ik in Konstanz waar ik aan de koffie ging omdat Duitsland nu eenmaal een stuk goedkoper is. In Konstanz was het dan ook vele malen drukker met dagjesmensen. Over het meer kwam een grote zeppelin aan, die vast uit Friedrichshafen (de Zeppelinstad) kwam. Na Konstanz ben ik weer Zwitserland in gegaan om aan hun kant de Rijn te volgen. Dat deed ik tot Stein am Rhein. Daar was een brug met een groot bord dat er door wegwerkzaamheden geen doorgaand verkeer mogelijk was. Het stadje zag er over de rivier erg mooi uit en het lukte me deel langs de opgebroken weg te komen, waarbij ik mijn fiets een stukje de trap op door een een poortje moest sjouwen.

Goed dat ik die moeite nam, want het is een bezienswaardig stadje en mooier dan ik tot daar op deze dag gezien had. Vervolgens bleef ik aan de Duitse noordzijde van de Rijn fietsen richting Büsingen. Ik merkte later dat dit deel ook nog bij Zwitserland hoorde en dat Stein am Rhein niet half Duits was. Dat kwam omdat ik iets voor Gailingen weer een grens zag en pas daar Zitserland uitfietste. Net als gisteren stelde vandaag de 2 grensovergangen niets voor. Wat dat betreft lijkt Zwitserland een onderdeel van de EU te zijn. Even voorbij Stein am Rhein trof ik in Ramsen nog een mooie Zwitserse elektriciteitstoren. Ik had toch een foto van de plaquette moeten maken, want op het internet kan ik er niets over vinden, zelfs geen foto.

In Gailingen trof ik 2 hotels, waarvan er 1 goed uitzag. Inmiddels had ik 109 km gefietst en werd het qua tijd ook tijd om onderdak te zoeken. Ze hadden een precies het type kamer dat ik zocht tegen een uitstekende prijs. Wat dat betreft hoorde dit dorp niet bij de veel duurdere toeristiche plaatsen langs de Rijn. Het dorp zelf stelde dan ook zo weinig voor dat ik in het hotel zelf heb gegeten. Ze hadden een groot en druk restaurant met veel keuze, dat toch een erg eenvoudige sfeer uitstraalde. Wat ik er gegeten heb weet ik me niet meer te herinneren.

Toch ging het hier weer duidelijk mis met m’n bronchitis. Ook hier zal de lucht in de kamer te droog zijn geweest. Het raam openen ging prima, je zit er erg ver van enig verkeerslawaai. Maar door de windstilheid kwam er geen verse vochtigere lucht naar binnen, dus helaas hielp dat slecht.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie