Apr-12: Schaffhausen

De nacht van 23 op 24 september had ik weer duidelijk slechter geslapen, omdat ik meer last had van m’n bronchitis. Nu hoefde ik me geen illusies te maken, door dit dorpje reed geen trein. Die keuze was er dus niet. Het weer was er duidelijk wel naar. Het miezerde en regende om beurten. Vies herfstweer dus weer.

Ik stapte op de fiets richting Büsingen, een enclave van Duitsland in Zwitserland. Gewoon leuk om eens te bekijken, omdat ik niet zeker wist of ik hier in 1982 door gefietst was. De kans was overigens erg groot van wel. Om er te komen moest ik na een paar kilometer Duitsland uit en Zwitersland in. Dat stukje Zwitserland was ook maar een kilometer of 4 en vervolgens zat ik in het Duitse Büsingen. Kortom een redelijk rechte weg met 2 grensovergangen, waarbij ik maar bij 1 een iets van een grenspost zag.

Büsingen stelt dus niets voor, maar ze hebben wel een eigen kenteken BÜS. Ze vallen echter gewoon binnen het kreis (regio) van Konstanz. De regen was daar vrijwel over, het bleef alleen zwaarbewolkt en niet eens zo koud. Een graad of 14 zal het geweest zijn.

Na Büsingen moest ook de waterval van Schaffhausen (of beter Neuhausen) er aan geloven. Dat was maar een klein stukje verder fietsen. Die beroemde waterval zag ik ook alleen in 1982, toen ik in Schaffhausen in een jeugdherberg overnachtte. Groot voordeel; door al het watergeweld is de luchtvochtigheid er maximaal en had ik er geen last van m’n bronchitis. Maar op de weg er naartoe was dat (door het smerige weer) eigenlijk ook al het geval.

Het laatste stukje fietspad was flink klunen over een houtsnipperpad. Het gebied rond de waterval was alleen voor voetgangers, dus stalde ik er m’n fiets en heb er allerlei trappen gelopen. Kortom ik nam de tijd en maakte er voor het eerst een aantal foto’s. In 1982 had ik geen camera bij me en kocht ik af en toe eens een ansichtkaart.

Na een uurtje struinen vond ik het welletjes. Het weer was nog een tikkie beter en droog genoeg om verder te fietsen en niet de trein in Schaffhausen te pakken. Want dat laatste had ik onderweg naar de waterval wel overwogen. Vanaf de heuvel bij de waterval dacht ik een mooie rustige weg te hebben, maar die liep dood in een klein dorpje. Ik bedacht dan maar weer richting Rijn te gaan en die te volgen. Maar aan deze kant ging dat pad niet verder. Er was wel een fietsbrug. Aan de overzijde zag ik het er met flinke heuvels ook lastig uit, behalve als ik terug zou fietsen naar de waterval.

Dat leverde dus een kilometer of 8 later nog een mooie foto vanuit een andere richting op. De Rijn volgen zette ik dus uit m’n hoofd, ik had geen zin in onnodige klimpartijtjes en ging Neuhausen aan de noordwestkant uit. Daar bleek het behoorlijk vlak te zijn alleen had ik geen idee waar ik fietste. Achteraf gezien was dat door kleine dorpjes als Löhningen. Leuk, maar geheel winkel en kroegvrij.

Via Hallau ging ik bij Klettgau weer Duitsland in. Dat dorp was rijkelijk voorzien van een setje supermarkten. Dus daar wat proviant gescoord. Waarschijnlijk winkelt het deel van Zwitserland, waar ik zo net doorfietste, hier ook allemaal. Duitsland zal voor hen een stuk goedkoper zijn.

Waldshut-Tiengen was wel een aardige plaats met een stadspoortje. Daar kwam ik weer bij de Rijn. Aan de overkant lag het Zwitserse Koblenz waar ik nog een foto heb gemaakt dat op iets van een ‘Ecke’ lijkt. Eigenlijk gewoon een eilandje in de Rijn. Bij het maken van de foto had ik druk verkeer achter me. Hier lag een grote weg en aan deze kant leek het me niet leuk om de Rijn stroomafwaarts te volgen. Dus maar weer terug Duitsland in. Op de brug was hier wel duidelijk de Zwitserse douane aanwezig, maar die hadden geen interesse in fietsers.

Aan de Duitse kant was een soort fietsroute. Voor Duitse begrippen een matige en zeker als je het vergelijkt met de prachtige asfaltpaden langs de Kocher. Er was ook regelmatig iets als eens industrieterrein en waterzuivering dat voor een flinke omweg zorgde. Uiteindelijk belandde ik zo in Laufenburg.

Dat stadje zag er heel aardig uit en had een Duitse en een Zwitserse helft. Het was rond een uur of 5 en mij leek het wel wat om hier te overnachten. 85km en 8km (trap)lopen leek me meer dan voldoende. Ik had vrij snel een hotelletje gevonden en heb er later nog een heel stuk gelopen aan weerszijde van de grens. Tussen beide ligt een voetgangers/fietsersbrug en wederom geen douane te bekennen. Ik snap werkelijk niet waarom ik een paspoort meesjauw.

Inmiddels was de zon goed doorgebroken en de lucht vrijwel helemaal blauw. Dus totaal ander weer als waar de dag mee begon. Ik trof er ook een klein station aan de Duitse kant met een trein die regelmatig naar Basel reed. De laatste dagen had ik een aantal keren overwogen om mijn vakantie te beëindigen en m’n bronchitis thuis uit te zieken.

Toen ik later op de avond op TV zag dat het de komende weken echt herfstweer met veel regen zou worden, stond mijn besluit vast en zou ik huiswaarts treinen. Voor die tijd heb ik nog bij een zeer moderne Chinees gegeten. Duidelijk dat deze jonge mensen nog maar net met een restaurant waren begonnen. Ik had er bij het raam een prachtig uitzicht op de rivier.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie