Onlangs viel me die term op bij een zijdeur achter in m’n buurtsuper. Terwijl ik er naar stond te kijken ging de deur open en kwam de slager via die weg de supermarkt in. Schijnbaar zat zijn pauze er op. Hij zag mij naar het opschrift kijken, want verder is er op zo’n deur niet veel te zien.
Omdat ie een beetje vreemd naar me keek bedacht ik te zeggen wat me bezig hield. Dus vroeg ik aan hem of het aan mijn kant van die deur een asociale ruimte betrof. Hij moest daar wel om lachen. Maar toen kwam meteen zijn verhaal los dat het achter die deur helemaal niet zo sociaal was. Iedereen zat daar maar wat te wrijven over zijn of haar smartfoon zonder ook maar een woord te wisselen met de mensen om hen heen.
Tja zei ik, die zijn natuurlijk bezig met ‘sociale media’ en daar sluit zo’n sociale ruimte mooi op aan. Alleen is onopgemerkt het woord sociaal duidelijk van betekenis veranderd.
Op mijn blogspot staat een aanklikbare landkaart met 180 locatie-gebonden Regio-Blogs. (Plus 140 andere actuele blogs.)
Fietsersbond Alkmaar
Straks krijgt het begrip ‘sociale werkplaats’ ook een nieuwe betekenis (voorzover die ‘natuurlijk’ niet al zijn wegbezuinigd ;-})
Ik herinner mij het opgewonden discussies over het voetballen tijdens het kaarten in kantines.
Tijden veranderen.
Bezorgde groet,
dat is dus een Social Media Room
Op mijn werk hebben wij “gewoon” een kantine met verscheidende tafels, waarvan een tafel zich ook zo “sociaal” gedraagt, die collega’s noemen wij de mobiele eenheid.
Bij mij voor de deur zijn ze een nieuwe riolering aan het aanleggen en staat er een man van 30 jaar kennelijk toezicht houdende op de machinist van de graafmachine als ie maar even de kans krijgt over zijn smartfoontje te wrijven. Je krijgt er nauwelijks drie woorden uit als je hem aanspreekt maar hij heeft ogenschijnlijk héél véél te vertellen.
@Dhyan: Je kan het soms best een verslaving noemen, zoals voorheen sommige mensen elk kwartier op hun horloge keken. Daarbij gebruiken een aantal mensen dat ding ook als horloge. Laatst was ik op een verjaardag waar een paar vrouwen van rond de 45 elke 3 minuten het ding van tafel pakten en even keken of er al iemand ergens op gereageerd had en vervolgens legden ze hem weer terug zonder er iets mee te doen. Het gebeurde zo vaak dat ze waarschijnlijk niet eens door hadden dat ze dit continu deden.
@Bytheway; Ik had die term ‘sociale ruimte’ nog niet eerder ergens gezien. Er zal wel een koffieautomaat staan of dergelijke, maar of het echt een kantine of schaftlokaal is betwijfel ik. vermoed dat bij deze behoorlijk grote en drukke supermarkt zo’n 10 tot 25 mensen werken en dat er steeds maar een paar (1 tot 5) in deze ruimte zitten.
@Jolie: Ik heb de ‘sociale werkplaatsen’ door de tijd zien veranderen, maar heb niet de indruk dat het aantal mensen dat op een dergelijke manier werkt minder is geworden. Dwz eerst waren het aparte bedrijven. Die zijn er nog steeds wel, alleen heten niet meer zo. Maar in deze winkel werken ook een aantal mensen met een beperking en die doen dat al erg lang. De winkel krijgt daar een vergoeding voor en houdt meer rekening met hen. Ik heb ook de indruk dat er voor hen meer divers werk is gekomen en dat het werk, de druk en verantwoordelijkheid meer afgestemd is op de werknemer. Het is niet meer het een of het ander, maar er zijn ontzettende veel tussenvormen gekomen.
@Ximaar: Ja erg hé, zelfs bij verjaardagen en familiebezoeken is dat een alledaags verschijnsel geworden. Vroeger kwam alle zegen van boven, nu hebben ze alleen nog maar hoog gespannen verwachtingen op de piepjes van inkomende berichten op de smartphone.
@Rob: Bij mij wisselde het sterk. Jaren gekaart en geOHd, wat ik erg leuk vond. Maar ook tijden gehad (rond 1997) dat niemand van de afdeling in de koffiehoek ging zitten omdat een groot deel met de AutoCAD-PC doom tegen elkaar over het interne netwerk speelde. En er waren altijd mensen die tussen de middag een rondje gingen lopen. Dat zie ik hier in de stad nog altijd gebeuren op de bekende tijden. Bij een van mijn stageplaatsen in 1979 ging ik oo niet naar de grote kantine omdat 90% van de halve afdeling dat niet deed. Die reden met schoffel en dergelijk naar een volkstuincomplex 3km verder op het terrein en kwamen na een dik uur weer terug. Voor die tijd werd snel onder het werk het brood naar binnen geschoven.