Jan-30: Torgau of Verder

Net als de voorgaande middag was het op dinsdag 16 september in Lutherstadt-Wittenberg prachtig fietsweer. Het werd 23 graden, vrijwel onbewolkt en wat oostenwind. In de ochtend was het al een stuk warmer dan ik de afgelopen dagen gewend was geraakt.

Langs de Elbe ligt daar een prachtig fietspad en her en der zag ik ook af en toe een fietser. Ik fietste nu in een deel van Duitsland waar ik nog niet eerder was geweest. De vorige keer dat ik door Lutherstadt-Wittenberg fietste ging ik richting Jüterbog en Poolse grens. Na een kilometer of 13 oostwaarts ging het echter goed mis. Ik lette even op een ander en niet op het prachtig vlakke fietspadasfalt. Dat had ik beter wel kunnen doen. Nu reed ik m’n achterband door midden over een halve bierfles. Dan helpt een reserve binnenband niet. Het werd dus lopen en maar afwachten of ik een fietsenmaker zou vinden.

Nou was het ook prachtig weer om te lopen, m’n humeur leed er dan ook totaal niet onder. Teruglopen naar Lutherstadt-Wittenberg leek me te ver. Dus ging ik naar het eerst volgende dorp en met wat rondvragen stond ik 2km verder bij een redelijk grote fietsenzaak m’n band te wisselen. Ik schrok er van hoe goedkoop daar de Schwalbe-buitenbanden zijn. In Nederland betaal ik het dubbele. Hij had mijn gewenste maat van 37mm (1-1/2″) niet en een iets dikkere van 4mm (1-5/8″) moest volgens hem en mij geen probleem zijn.

Onderweg had ik wel de indruk dat ie aanliep, maar ik begreep niet zo snel waar. In elk geval niet tegen het spatbord of de remblokjes. Uiteindelijk begreep ik dat het m’n opzet-spatlapje was. Een dingetje van een cm of 8, die je aan het eind in een spatbord schuift. Het voorkomt opstattend water over je fietspas tegen je rug. Maar nu er geen regen te bekkenen was trok ik het gevalletje er af en was het probleem opgelost.

Door dit alles fietste ik ‘verkeerd’. Ik dacht nog langs de Elbe te fietsen, maar fietste langs de Weiße Elster die bij m’n fietsenmaker in Elster in de Elbe uitmondt. In 2009 ben ik al eens langs de Schwarze Elster gefietst, maar die ligt ten westen van de Elbe en eindigt in de Thüringer Saale en die stroomt bij Schönberg in de Elbe. Deze Witte Elster was redelijk breed, maar stroomde hier vanuit het oosten en de Elbe kwam uit het zuiden. Maar ook langs deze rivier was het prima fietsen en ik bedacht het grotere Jessen te bekijken voor een kop koffie of dergelijke. Dat stadje stelde niet zoveel voor, maar een bakkertje met koffie was er wel. Helaas geen buitenzitjes en in de zaak was het akelig warm omdat de zon op de ramen stond en de zonwering nergens te bekennen was. Voor een beker koffie met een lekker broodje was het er maar net uit te houden.

Bij Jessen ging ik zuidwaarts om zo weer de Elbe op te zoeken. Torgau was nu min of meer mijn doel, een grotere stad waar vast wel goed te overnachten zou zijn. In Prettin zag ik nog een soort slot dat midden in het stadje moeilijk op een foto te vangen was. Ik bleef vervolgens aan de oostkant van de Elbe en fietste zo Sachen-Anhalt uit en bondsland Sachsen in. Elberadwegbordjes trof ik er niet. Dat hoefde ook niet, via verlaten landweggetjes en door het gehucht Last kwam ik er ook wel. Het mooie was dat ik nu bij aankomst een prachtig gezicht over de Elbe had op Torgau.

Dat was dan ook een prachtig gezicht op hun deels voor restauratie verpakte slot. Torgau is inderdaad een mooie stad en van de andere kant zag het slot er beter uit. Natuurlijk ook een design-putdeksel op de foto gezet. Het oude deel van Torgau is ook duidelijk een citadel tegen de Elbe. Het was er echter wel te vroeg om te overnachten. Dus ging ik verder zuidwaarts naar Riesa. Al snel merkte ik dat ik de Elberadweg kwijt was geraakt en die vond ik na een omweggetje weer terug in Weßnig. In dat dorpje stond een fietskerk met een leuk Iers verkeersbord.

Niet veel verder was stond ik bij het pontje van Belgern. Ik begreep dat ik edit plaatsje vrijwel ongemerkt voorbij was gefietst. Eigenlijk wilde ik het wel zien en zocht hun centrum op. Dat was een marktpleintje met daarbij een buitenformaat standbeeld van Ridder Roland. Deze had veel te lange benen en stond in de schaduw. In Haldensleben had ik in hotel Rolland overnacht. Deze ridder komt vaak in dit deel van Duitsland voor en heeft te maken met een sage. Bij dat plein was ook een hotel, maar die was gesloten.

Eerder had ik een bord met daarop ‘pension’ gezien. 5 uur was wel wat vroeg, en als het niets was dan was ik nog verder gefietst. Maar het was wél wat en ik kon er voor 30 euro prima terecht. 84km viel qua afstand mee, maar met het stukje lopen vond ik het ver genoeg.

De pensionhoudster raadde me aan om voor een maaltijd ook even te kijken op een soort boerenhofje. Nadat ik gedouchet was en ik het plaatsje nog eens bekeken had ben ik bij dat restaurantje naar hun binnenplaats gelopen. Er zaten mensen heerlij buiten te eten en dat leek mij ook wel wat. Het werd een gebakken vissie en die was prima. De volgende dag ga ik hier nog even op door.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie