Feb-01: GezElbeschap

Woensdag 17 september zag ik in het kleine ontbijtkamertje 5 mensen, waarvan ik er 3 de voorgaande avond ook op de binnenplaats van het restaurant had gezien. Van die drie was duidelijk dat zij eveneens langs de Elbe fietsten. Dus ging het daar al snel over en werd het een gezellig groepsgesprek. Een vrouw was alleen onderweg en vroeg of er iemand met haar op wilde fietsen. Het andere echtpaar ging stroomafwaarts en daarmee in tegenrichting. Ik ging wel de goede kant op en het leek me wel leuk idee.

Zelf vind ik het totaal niet erg om alleen te fietsen. Zij (Angela) was waarschijklijk niet zo’n ‘Einzelgängerin’. De voorgaande dag had ze 100km gefietst vanuit Jüterbog en kwam uit Berlijn. Dat gaf mij het gevoel dat ze redelijk doorfietste en dat was ook zo. Het was nog fraaier weer met 25 graden en een totaal wolkenloze lucht. Wel woei er een stevige wind uit het zuid-oosten en dat was precies de richting die we op wilden.

De pensionhouder gaf ons aanwijzingen, omdat er ergens een bouwput was waar een omleiding gold en na Strehla konden we ook beter de oostkant van de rivier nemen. Erg goed heb ik er niet naar geluisterd, maar het klopte wel. In het begin was er een flink stuk klunen, waar menig MTB-club jalours op zou zijn. Ik was dus blij met mijn iets dikkere achterband. Het overgrote deel was overigens erg vlak, het Elbedal is hier zeer breed.

Bij Riesa reden we ‘fout’. We hadden nog een oude brug verwacht, maar die kwam niet. Dus toch maar een stukje terug waar we aan de overkant een pontje zagen. We werden netjes opgehaald en hebben Riesa bekeken. Dwz eerst wat gedronken en versnaperd bij een bakkertje met een budget terrasje. Daarna nog wat rondgefietst om te zien wat Riesa te bieden had. Uiteindelijk vonden we wel een oude kerk, maar mij sprak deze stad niet zo aan en m’n camera bleef in de tas.

Die kwam er 6km later wel uit in Schänitz. Ik zag nu een aangesloten ‘elektriciteitskapelletje’, waarvan ik er 16km eerder in Görliz (net voor Strehla) van hetzelfde soort op de foto had gezet. Daar was de bovenleiding inmiddels onder de grond verdwenen en moest ik opzoek naar de deur om te zien of het wel een elektriciteitstorentje was en niet een of ander mini-kerkje.

De Elberadweg is duidelijk van bordjes voorzien en was eenvoudig te volgen. Ook een erg mooie en rustige omgeving met af en toe stukjes smalle fietspaden over dijkjes, waar niet naast elkaar te fietsen viel. We waren zo in Meissen en dat was een veel mooiere stad met een slot en Dom. Na wat rondkijken op een echt terras nog wat bier gedronken. Angela wilde hier overnachten en had een plan om dan de volgende dag naar de grens met Tjechie te treinen. En daar met de Elbe stroomafwaarts te fietsen naar Dresden en vervolgens met de trein terug naar Berlijn. Ze had ook maar een week vakantie en ik had de indruk dat ze zaken van te voren goed had uitgezocht. Dit in tegenstelling tot mijn rommelmaarraak-en-ximaar-methode. Onderweg viel het Duits praten wel tegen. Ik kan me goed in die taal uitdrukken, maar als een gesprek langer duurt dan heb ik woorden nodig die me niet spontaan te binnen schieten.

In Meissen hadden we circa 66 km gefietst en eigenlijk vond ik dat te weinig. De afgelopen dagen waren ook onder de 90km en ik wilde nog wel een stukje verder. Daarbij was het te mooi weer om niet te fietsen. Dus namen we afscheid en fietste ik via de oostoever verder richting Dresden. Met een liter bier achter de kiezen was het concentreren wat lastiger, maar na een half uurtje ging het weer prima. Direct over de brug heb ik nog een foto genomen en vanaf die kant had Meissen veel weg van Torgau. Even later fietste ik wederom door een Coswig aan de Elbe. Alleen was deze in Sachsen en die van 2 dagen eerder in Sachsen-Anhalt. Schijnbaar hebben ze ook in Duitsland moeite om unieke plaatsnamen te verzinnen.

Dat rondkijken, veren en terraszitten van het eerste deel had wel wat tijd genomen en ik kwam rond half zeven in Dresden aan. Bij binnenkomst zag ik erg dichtbij het centrum een botel. Dat bleek precies wat ik zocht. Kamer, douche maar geen ontbijt. Voor 36 euro leek me dat in Dresden een zeer schappelijke prijs en ik zocht dan ook niet verder aangezien ik er terecht kon. Ik had 92km gefietst en met de stevige tegenwind vond ik dat meer dan voldoende.

Na een rustpauze en een schrobbeurt ben ik naar de binnenstad gelopen en dat was met 1,5km toch wat langer dan ik verwacht had. Het oude spul stond allemaal aan de westoever. Daar werd ook flink gerenoveerd en leuke restaurants vond ik er niet. Het was er zo ‘s-avonds ook verre van gezellig op een operakoortje na dat onder een poort stond te zingen. Dus ben ik naar de oostoever gegaan met het idee dat het dan korter teruglopen was naar de boot. Aan die kant trof ik een soort moderne voetganger-boulevard met allemaal restaurants en uit mijn aantekeningen begrijp ik dat ik er iets met rund heb gegeten. Dan zullen daar ook wel aardappels en groenten bij geweest zijn.

Op de terugloop was het aan deze kant van de rivier aarde donker door de afwezigheid van straat (of beter fietspad) verlichting. Dat had als mooi bijeffect dat ik zo de goedverlichte oude stad op de foto kon nemen. Dat was wel uit de hand en helemaal bewegingsloos stond ik er niet bij. De volgende ochtend zou ik meer foto’s maken.

Begin | Landkaartje | Wordt Vervolgd

Advertentie