Feb-07: Dresden, Bastei en verder

Donderdagochtend 18 september was ik er redelijk vroeg uit en ‘moest’ ik op zoek naar een ontbijt. Het botel serveerde geen ontbijt en in een stad als Dresden is dat totaal geen probleem. Inmiddels wist ik wel dat ik zoiets beter op de oostoever kon zoeken en nog geen 10 minuten later zat ik in een soort bakker met grandcafé. Er naartoe heb ik eerst een foto van het ochtendgloren gemaakt op de plek waar ik de avond ervoor de nachtfoto had genomen. Het ontbijtcafé was dus erg luxe. Ik ging niet voor 1 van de vele ontbijtsoorten, maar koos een uit de kluiten gewassen en zwaar belegd broodje uit met kaas, ham en veel groente. Met een mok koffie had ik daar meer dan genoeg aan en je hoeft zelf niet te smeren. Later kwam er een Duits fietsechtpaar een tafeltje verder zitten, waarbij het tafeltje duidelijk te klein was voor alle meuk (een bordje of 10) die bij hun ‘ontbijtje’ hoorde. Daarbij opgemerkt dat het fraaie tafeltjes waren met daarin oude foto’s verwerkt.

Vervolgens een fotorondje door Dresden gemaakt. Naast een Kathedraal en Dom was er ook een groot praalslot. Eerst liep ik die aan de verkeerde kant op en ontmoette zo een schilder die een totaal ander gebouw portretteerde. Dat gebouw zag er nog ouderwets zwart uit en was niet ‘kapotgerestaureerd’. Dwz volgens hem zag de rest van het ‘oude’ Dresden er allemaal te mooi en daarmee te kitscherig uit. Hij was in veel steden geweest en dat gaf voldoende stof voor een flink gesprek. Ik mocht weer dezelfde weg terug, want bij de boveningang stuitte ik op een gesloten deur. Via de gewone ingang kon ik wel naar binnen en heb daar nog wat rondgelopen. Daarna trof ik nog en verlengde Trabant.

Het mag duidelijk zijn dat het schitterend fotoweer was, onbewolkt en op de dag een graad of 23. Dus mooi fietsweer was het ook. Dresden was met zo’n 20km Elbevallei tussen 2004 en 2009 een werelderfgoed van de Unesco, net als het kastelendeel van de Loire en de Rijnkloof tussen Bingen en Koblenz. Maar door een nieuwe brug over de Elbe ontstond er een geschil en is dit gebied van de lijst geschrapt. Zelf dacht ik dat de Bastei daar ook bijhoorde, maar na nalezen denk ik dat dat nooit zo is geweest.

M’n volgende doel wad de Bastei, maar eerst kwam ik nog langs Slot Pillnitz en door het stadje Pirna. Daar heb ik nog een koffierondje gedaan. Niet veel verder kwam ik door Stadt Wehlen waar een pontje is. Die heb ik er niet genomen, maar wel ging dit Elbestadje op de foto. Het deed me ontzettend denken aan die bouwpakketjes voor een modelspoorbaan. Ik zat er lekker op een bankje en sprak daar een fietser die hier vrijwel dagelijks fietste. Hij ga me aanwijzingen om op de westover te blijven en bij Rathen over te steken. Dat voorkwam dat ik langs een drukke snelweg hoefde te fietsen.

Een paar kilometer verder ging het fietspad langs de spoorlijn flink omhoog en trof ik allemaal fietsers naast hun fiets. Zij namen de bekende brug van de Bastei, een rotsformatie, op de foto. Dus ging ik er maar naast staan en was ik waarschijnlijk de 50ste die dat die dag deed en na mij zouden er nog wel 100 volgen. Even verder nog wat foto’s vanuit een ander gezichtspunt gemaakt. Daar zag ik niemand. Bij Rathen kon ik met een pontje de rivier over en deed dat ook. De overkant was akelig touristisch en hing van eettentjes en souvernierzaakjes aan elkaar. Ik kon hier linksaf omhoon naar dat hoge viaduct tussen de rotspunten. De combinatie van flinke hoogtevrees en het touristische gedoe zorgen ervoor dat ik daar geen zin in had. Van de overkant bezien vond ik het al fraai genoeg.

Ik ging dus verder en had 2 keuzes. Ik wil al een tijdje naar Bautzen en zo ver was dat niet van hier. Wel bleek dat deel erg heuvel- en bijna bergachtig te zijn. Na een halfuurtje klimmen was ik op een top en zag dat die lastige heuvels nog wel een tijdje door zouden gaan. Bautzen viel daarmee af en ik keerde terug naar de Elbe. Een prachtige afzink waar druk aan werd gewerkt. De auto’s stonden voor Bad Schandau dan ook muurvast en met de fiets laveerde ik er moeiteloos tussendoor. Dat ‘Bad’-plaatsje was druk met tourincars. Zelf vond ik het erg weinig voorstellen. Daarbij was het ook te vroeg om hier een slaapplaats te zoeken. Ik ging dus verder langs de Elbe en fietste zo moeiteloos Tsjechië in.

In 1982 moest ik daar behoorlijk meer moeite voor doen, zoals het ophalen van een visum in Den Haag en een paar uur tussen 2 zware slagbomen wachten voor het verplicht wisselen van geld. Verder werd ik destijds bij Cheb totaal niet lastig gevallen zoals de automobilisten waar de kofferbakken en de rest van de auto nauwgezet geïnspecteerd werden. Bij deze grensovergang langs de Elbe stond nog een grenshuisje, maar die was onbemenst. Iedereen reed er flink door en ik deed dat ook. Achteraf was de oostoever niet zo’n goede keuze. Ik fietste langs een soort provinciale weg die wel prima was geasfalteerd, maar geen fietspad had. Dat fietspad zag ik beneden aan de overkant van de Elbe (die hier dus Labe heet) liggen. Daar was geen brug naartoe. Dus goed opletten, want op mijn weg mocht en werd ruim 90km/h gereden.

Gelukkig viel het met de drukte mee. Wel viel me hier en al eerder in Bad Schadau op dat er enorm veel goederentreinen aan de overkant passeerden met allemaal Skoda’s die richting Duitsland gingen. De retourtreinen waren leeg. En of het allemaal Skoda’s waren is nog maar de vraag, want Volswagen laat ook een deel van haar auto’s in het veel goedkopere Tsjechië maken en op afstand kan ik de verschillen tussen dergelijke auto’s moeilijk waarnemen. Na een kilometer of 20 kwam ik in Děčín, een redelijk stadje met een stadsplein en daarin een hotel. Eigenlijk was het hier rond half 5 ook wat te vroeg voor een overnachting, maar ik waagde het er toch op.

Het idee was dat dit stadje een station heeft aan de lijn Praag-Berlijn en dat ik bijvoorbeeld de volgende dag alsnog naar Bautzen zou kunnen fietsen als Tsjechië me niet beviel. Dat hotelletje aan het plein was vol, maar ik zag ook allemaal hotelwegwijzers en 1 verwees naar een ‘Penzion’. Ruim 4 km verder gaf ik dat op. Zo ver in een buitenwijk leek me nix en die buitenwijken werden met de hectometer armzaliger. Ik ging dus weer terug naar het centrum en zag zo een fraai hotel aan een meertje tegen de binnenstad. Daar kon ik meteen terecht. Het was iets van 3 sterren en met een prijs van 28 euro vond ik dat een koopje. Het zag er netjes uit en na de douche liep ik door het slot zo het centrum in. Kortom een prima ligging.

In het centrum wat rondgelopen en eerst nog wat Kronen uit de muur getrokken. Tsjechië heeft nog een eigen munt en niet de Euro zoals Slowakije. Voordeel is dat ze zelf kunnen devalueren en dat was te merken. Ik vond een leuk restaurant waar complete maaltijden 5 euro waren. Dat was minder dan de helft van wat ik in Duitsland gewend ben en Duitsland is al een stuk goedkoper dan Nederland. De jonge vrouw achter de bar sprak alleen Tsjechies en dus geen woord Engels of Duits, terwijl Duitsland op maar 20km ligt. Het waren allemaal samengestelde maaltijden. Iets van kip en aardappels zat er niet bij, wel kip met rijst en varkensvlees met aardappels. Dus probeerde ik uit te leggen dat ze bij de varkensvlees-maaltijd het varkensvlees door kippenvlees moest vervangen.

Inderdaad er werden even later 2 maaltijden voor m’n neus geparkeerd, die met kip/rijst en die met varkensvlees/aardappels. Het grote glas bier ging wel goed en was ook vreselijk goedkoop. Ik schoof m’n gewenste combinatie zelf bij elkaar op 1 bord en heb het andere laten staan. Grote maaltijden waren het niet, maar aan 1 maaltijd had ik meer dan voldoende. Daarbij smaakte het goed. Later heb ik ze beide bij de bar afgerekend en bedacht ik dat ik de volgende keer niet zo lastig zou moeten doen. Ondanks deze ‘fout’ was ik nog altijd erg goedkoop uit.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie