Feb-16: Karlovy Vary

Zondagochtend 21 september had het herfstige weer weer plaats gemaakt voor zeer redelijk fietsweer met niet veel later wat zon. Het was wel een paar graden koeler geworden dan de voorgaande dagen, maar zo rond de 19 graden vind ik prima. Het penzion had een soort Engels ontbijt met naast brood ook roerei met ham. Keuze was er niet, ik kreeg het voor mijn neus geschoven. Een Duitse man naast mij kreeg dezelfde contraptie en was daar erg tevreden mee. Hij kwam hier vaker voor een nachtje als ie van München naar Berlijn reed. Hemelsbreed logisch, maar qua wegenstructuur zeker niet. Ik hoorde hem niet klagen over het bed, naar mijn mening was daar reden genoeg voor. De kamer zelf was redelijk, maar het matras en de plankenbodem hadden 10 jaar eerder vervangen mogen worden.

Ik stapte dus weer op en Karlovy Vary moest nu zeker te halen zijn, dat was nog maar zo’n 30 kilometer. Probleem was nog wel even om dit gehucht uit te komen. De fietsroute zag ik niet zitten. Ik had geen zin in baggeren door de blubber. Dus zocht ik de grote weg weer op. Luzny had daar er geen aansluiting op, de weg ging er via een hoog viaduct over. Uiteindelijk vond ik een soort landweggetje van een boer tegen een heuvel op, waar het viaduct op aanlandde. Het was meer een graspad door een groot grasveld. Het lukte me daar de fiets omhoog te duwen en een kwartiertje later tilde ik eerst m’n fietstas over de vangrail en daarna m’n fiets. Kortom een nieuwe aansluiting voor Luzny.

De 13 was redelijk rustig en op een zondagochtend is dat niet vreemd. Ook mooi asfalt die me door een mooi berglandschap slingerde. Het was hier behoorlijk heuvelachtig. Het eerste stadje dat ik trof was Ostrov, dat heeft een fraai oud centrum en heeft wat weg van Chomutov en Teplice. Al snel trof ik er ook een mooie elektriciteitstoren in het zonnetje en die moest maar eens in detail op de foto. Achteraf bleek er ook nog een slot te zijn, maar die heb ik gemist. Ik zag door een gesloten hek wel een soort park en dat hoorde dus bij dat slot. Mogelijk was er een andere ingang, maar daar heb ik niet naar gezocht, ik wilde verder naar Karlovy Vary.

Daar kwam ik een half uurtje later aan. Het was nog even zoeken naar het centrum en toen ik dat gevonden had begon het weer te regenen. Veel was het niet, maar het was wel genoeg om er nat van te worden. In een cafétaria met een verhoogd straatterras zat ik dan ook al snel aan de koffie. Niet veel later kwamen er een paar vrouwen die Nederlands met elkaar sraken een tafeltje verder zitten. Ze waren met een reisbus en kregen een paar uur vrij om deze mooie stad te bezichtigen. Nou viel dat mooi daar nogal mee. Het was vooral een groot winkelgebied met een brede voetgangersstraat er doorheen. Er liep wel veel volk.

Karlovy Vary ligt ook aan de Ohre (of Eger) en middendoor stroomt daar een klein riviertje, de Tepla, in. Op een plattegrond had ik begrepen dat daaraan hun kuuroordgedoe stroomopwaarts is gelegen en vertelde dat ook tegen de dames. Of ze er later naartoe zijn gegaan weet ik niet, ik deed het gelukkig wel. Eerst nog een half kilometertje met de fiets en daarna te voet. Dit was duidelijk iets anders en eigenlijk iets on-Tsjechies en meer Monte Carlo’s. Grote statige gebouwen van rond 1900 die er zeer goed uitzagen. Veel hotels met veel te veel sterren. Het was maar goed dat ik hier gisteren geen slaapplaats had gezocht.

Ook erg veel winkeltjes met souveniers, gallerietjes of iets met maar een paar spijkerbroeken. Die laatste dan zo geprijst dat ze er maar een van per week hoeven te verkopen om rond te komen. Eigenlijk was het nog sjieker dan Monaco, waar ik ook wel eens ben geweest. Het hele gedoe draait om warmwaterbronnen. Het water daaruit kan daar overal uit kranen trappen in een soort platte theepot, waar de souvenierwinkeltjes mee vol hingen. Iedereen deed dat en slurpten er op los. Zelf hen ik daar niet veel mee en liet dit aan me voorbij gaan. Ik heb er een flink stuk gewandeld en af en toe gescholen voor een paar druppels. Ondanks het grauwere weer zijn de foto’s redelijk gelukt. De regen zette niet echt door en af en toe was het droog. Eigenlijk prima weer om door zo’n soort openlucht museum te zwalken. Ik was er zeker niet de enige. Ik had de indruk dat hier vooral akelig rijke Russen rondliepen. Het was zeker een mooie ervaring en ik had er geen spijt van dat ik deze laats had opgezocht.

Maar goed, slapen wilde ik er niet, als dat al mogelijk was geweest. Naast de hoge prijzen zal ook het meeste maanden vooruit volgeboekt zijn. Ik ging terug naar de gewone stad aan de Ohre, want daar was ik een treinstation gepasseerd. Dat bleek alleen een treinstation richting Praag te zijn, de andere kant op waren het vooral bussen. En eigenlijk wilde ik juist de andere kant op richting Beieren. Toen het weer wat droger werd stapte ik dus maar weer op en nam de fiets van kwart over 3. Dat ging een kilometer of 7 goed, maar toen kwam er weer eens een echte bui. Eerst onder een viaduct geschuild en niet veel later in een bushokje.

De vraag kwam bij me op om terug te gaan naar Karlovy Vary en daar beter te zoeken naar vervoer of een slaapplaats, of toch maar verder te fietsen als het wat droger werd. Het werd het laatste en niet veel later had ik een sprookjesachtig uitzicht op Loket. Ik was op Loket afgefietst omdat ik het wel een leuke naam vond, maar wist dus niet dat het een mooi heuvel in de Ohre was met daarop een burcht en een zeer klein stadje.

Bij het rondkijken zag ik er ook een aantal overnachtingsmogelijkheden. En omdat de regen niet echt ophield, maar doorzeurde bedacht ik er een uit te kiezen en had ik niet veel later een zeer mooie kamer met een goed bed. Het koste wel meer dan in Okounov, maar het was dan ook veel beter en netter. En nog steeds een prijs (30 euro) die ruim onder mijn gemiddelde van Duitsland ligt.

Later op de avond nog wat rondgelopen, maar door het grauwe was het al snel te donker voor mooie foto’s. Die heb ik dan ook de volgende ochtend gemaakt. De 49 fietskilometers stelden weinig voor, maar dat heb ik een beetje gecompenseerd met zo’n 7 loopkilometers in Karlovy Vary en Loket. Aan eetgelegenheden viel het tegen en voor winkels moest je hier duidelijk ook niet zijn. Uiteindelijk at ik in de bistro van het pension waar ik sliep. Dat was een beetje yuppig en voor Tsjechiese begrippen redelijk duur. Volgens mij at ik iets met eend en een soort bosbessensaus en betaalde daar ‘maar liefst’ 10 euro voor (inclussief drank en toetje).

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie