Feb-27: Fietsvakantie Slot

Inmiddels was het woensdag 23 september en had ik bedacht dat ik een stuk met de trein moest overslaan. Waar ik nu was, in Marktredwitz te noord-oost Beieren, was het me te herfstachtig en te koud. Er was hier een station aan de bovenleidingloze spoorlijn Regensburg-Hof. Regensburg of Hof leken me echter geen goede opties, ik wilde naar het Rijndal waar het weer een stuk fietsvriendelijker was.

Kortom een kwartier na het ontbijt zat ik in een boemeltje en stapte ik 30km zuidelijker over of een ander Boemeltje naar Bayreuth. Met een Bayernkaartje opzak wilde ik naar de uiterst noordwestelijke hoek van Beieren en ook even onderweg in Bayreuth kijken. Ooit was ik daar door gefietst van Langedijk naar Praag, maar had toen het centrum niet bekeken. Nu leek me dat wel wat en maakte een ommetje station-centrum-station. Het was ook hier niet warm, maar wel droog. Na een flinke rondgang door het centrum heb ik een grote punt Schwarzwaldkirschtaart met koffie genuttigd in een grand gebakscafé.

Bayreuth is zeker aardig, maar kwam op mij niet dramatisch mooi over. Achteraf had ik nog wat door moeten fietsen. Ik had wel het oude slot gezien, maar niet hun veel grotere en imposantere nieuwe slot. Niet veel later boemelde ik verder langs de Main en door Lichtenfels en Bamberg om zo uit te stappen in Aschaffenburg. 20km ten noorden van Bayreuth zag ik een grappig treinautootje. En een paar seconde later reden we langzaam voorbij een mooie stoomlok. Dit was Neuenmarkt waar een stoomlocomotiefmuseum is. Het zag er vanaf het spoor goed uit.

De eindbestemming Aschaffenburg verzon ik onderweg en daarbij bedacht ik dat ik de volgende dag Darmstadt wilde bekijken. Ook een stad waar ik wel eens ben geweest, maar in de tijd dat ik vooral oog had voor de natuur en het fietsen en niet voor de (grotere) steden. Van Darmstadt zou ik dan naar het noorden fietsen omdat ik ook nog wat wilde bekijken ten noorden van Frankfurt.

Het weer in Aschaffenburg was veel beter, zeker 10 graden warmer dan in Bayreuth en maar weinig bewolking. Kortom een goede keus. In Aschaffenburg zag ik alleen dure hotels. Na het rondkijken was nog maar half 5 en ik had de tijd om door te fietsen naar een kleiner stadje waar de overnachtingsprijzen al snel halveren. Het eerste plaatsje waar me een B&B-bord opviel was Großostheim. Na aanbellen deed een vrouw boven het raam open en vroeg me even te wachten. Een dik kwartier later kwam het hoge woord er uit, voor vandaag was ze volgeboekt. Op aanwijzen fietste ik een kilometer door naar het centrum waar een bakkerszaakje 10 hotelkamers had. De prijs was met 50 euro gemiddeld en de kamers zagen er prima uit.

Inmiddels moest ik nodig naar de WC en niet veel later deed ik dat in m’n kamer. Een uur later was het weer raak, maar nu alleen nog maar dun. Weer een uur later was het alleen nog maar water en wist ik zeker dat deze diahrree veroorzaakt was door een voedselvergiftiging. Durchfall was dan ook een prima ladingdekkend woord. Plofkak overigens ook. Ik zat nog niet of het knalde en goot er uit. Kortom die avond dorst ik niet naar een restaurant te gaan en hield ik het vol op een half pak biskwie met veel kraanwater.

Deze ellende met de regelmaat van een uur ging de hele nacht door en na het ontbijt was ik weer zo op de WC te vinden. Ik besloot dan ook om nog een nacht te blijven en aan te geven dat ik ziek was. Overdag van 24 september heb ik nog een pak biskwie gekocht bij een supermarktje en later in de avond ben ik naar een Chinees gegaan om wat lichts te eten. Ik had een kleine maaltijd uitgezocht en heb ook daar nog een keer de WC bezocht. Veel trek had ik niet en de helft heb ik laten staan om weer zo snel mogelijk terug te keren naar mijn kamer met douche en WC.

Inmiddels was ook door deze structurele leegloop behoorlijk slap geworden. Die nacht was het ook nog waardeloos en de volgende ochtend (25 september) bedacht ik huiswaarts te gaan. Ik ben liever thuis beroerd dan in een hotel. Daarbij stond het dekbed me inmiddels flink tegen. Thuis heb ik gelukkig lakens en dekens die beter aan te passen zijn op mijn eigen temperatuur. Voor de terugreis moest ik nog wel terug naar het station van Aschaffenburg. Over die 10km maakte ik me drukker dan over de trein, die in Duitsland van goede chemische toiletten zijn voorzien.

De 10km naar het station ging goed en toen ik de lokettiste 3 opties voor me had uitgezocht zat ik die een kwartier later te lezen op het toilet van het station. Met de fiets reizen is niet zo handig op een traject waar veel ICE’s rijden. Een route was duidelijk het beste en die ging via Hagen en Venlo. Tig keer overstappen, maar alles sloot prachtig op elkaar aan. Het waren hoofdzakelijk RE’s (Regional Expressen) die voorzien zijn van een grote ruimte voor fietsen met daarbij een groot invalidetoilet. Uit voorzorg had ik 2 rollen toiletpapier uit het hotel meegenomen. Na mijn denkpauze kocht ik snel een kaartje om nog geen 5 minuten later weg te treinen.

Twee overstappen verder leek het mis te gaan. Ik zou op Friedberg 7 minuten hebben, maar onze trein was 5 minuten te laat. En om van perron 2 naar 1 te gaan moest ik via een hoge luchtbrug over het spoor. Dat was theoretisch ondoenlijk en praktisch waarschijnlijk nog minder. Maar tot mijn verrassing stond de trein naar Giessen niet op spoor 1 maar op spoor 3 en hoefde ik alleen het station over te steken. Duidelijk een meevaller, maar anders was ik ook wel thuis gekomen, want daar had ik tijd genoeg voor.

M’n toiletrollen waren niet nodig, op de toiletten was voldoende papier aanwezig. Het ging overigens ook wat beter, ik hoefde maar eens per 2,7 uur en had rekening gehouden met een hogere frequentie. Thuis gekomen ging het al snel wat beter, maar als een vaatdoek rondfietsen zag ik niet zitten. Aan de vakantie kwam dus een abrupt einde en ik heb me afgevraagd wat nu de echte oorzaak was. Aanvankelijk dach ik aan een forel die ik in Okounov had gegeten, maar eigenlijk was dat tever terug. Dat deze bacterie er een dag of langer over heeft gedaan om me beroerd te maken mag duidelijk zijn. Bij beter bedrorven voedsel kan je meteen last krijgen en komt het er boven uit. Daar had ik geen last van. De meest logische verklaring is de pizza van het huis in Marktredwitz. Daar zat waarschijnlijk ham in en dat kan wel eens misgaan.

Met de laatste stukjes fietsen erbij was het totaal van deze fietsvakantie niet boven de 1169 km gekomen. Voor mij is dat niet veel. Toch heb ik wel fraaie steden als Braunschweig, Dresden en Karlovy Vary bekeken en was het langs de Elbe en de Bastei erg mooi. Het was zeker een aparte en bloggenswaardige ervaring. Eigenlijk was mijn kijk op deze vakantie vooral door de laatste 2 dagen behoorlijk vertroebeld en vroeg ik me aanvankelijk sterk af of ik er over zou bloggen. Maar nu ik een half jaar later het verslag heb gemaakt, kijk ik er een stuk positiever tegen aan. Niet meteen een verslag schrijven heeft wat mij betreft dus voordelen.

Een echt reisdoel had ik niet. Het enige doel was door een flink stuk te fietsen wat af te vallen. Dat afvallen is de laatste dagen dus op een onverwachte manier gelukt. Ik verloor een kilo of 5 en die bleef er tot het eind van het jaar af.

Begin | Landkaartje

Advertentie