Mei-04: Herdachte Herdenkingen

Ik heb altijd bijzonder veel moeite gehad met de Nederlands Herdenkingsdag. Dat begon al vrij vroeg toen ik wat bewuster werd gedurende de VietNam-Oorlog. Het Westen (lees de USA, die ons nota bene had bevrijd) had daar niets te zoeken. Nederland kroop in de kont van de USA en steunde dat geknoei, wat later tot gevolg had dat Pol Pots Rode Khmer er in Cambodja een enorme bende van kon maken. Dwz Nederland steunde aanvankelijk dat massamoordregiem, omdat VietNam hun buurland te hulp kwam en VietNam nog immer ‘onze’ vijand was.

In mijn ogen had de Nederlandse regering niets geleerd van al die herdenkingen en dat is er later met Srebrenica en onze ‘hulp’ in Afghanistan, Iraq en Syrië niet beter op geworden. In mijn optiek veroorzaken we altijd nog meer ellende dan we oplossen. En dan heb ik Indonesia, Nieuw Guinea en de Molukken nog niet eens genoemd. Dat was voor mijn tijd en heb ik ook naderhand niet goed gevolgd. Naast de directe slachtoffers wordt er onbedoeld veel haat gekweekt en zorgt het onder meer voor flinke migratieproblemen.

Specifiek 1 oorlog herdenken zorgt voor haat tegen de tegenstander in die oorlog. Ook dat is verre van handig. WO-I en WO-II waren vreselijk, maar als er herdacht wordt doe het dan voor alle oorlogsslachtoffers en noem het dan geen herdenking van WO-II.

Nou zijn wij niet alleen gek en laten wij ons niet als enige gek maken door propaganda. Dat was goed te zien in de 6-delige documentaireserie Bloedbroeders.
Twee 3de- of 4de-generatie medelanders trokken gebroederlijk naar Turkije en Armenië om daar de geschiedenis na te lopen van de (al dan niet vermeende) genocide in 1915. Het gaat dus om 2 jonge Nederlandse mannen met Turkse (en Kurdische) voorouders en met Armeense voorouders.

Turkije ontkent stelselmatig dat er een genocide heeft plaatsgevonden en heeft haar bevolking zo geïndoctrineerd dat geen Turk durft te bedenken dat er mogelijk wel iets fout is gegaan. In het restantje Armenië is het overigens niet veel beter. De haat tegen de Turken is er daar zo ingestampt, dat er na 100 jaar herdenken absoluut geen sprake van verzoening kan zijn en bijvoorbeeld de grens tussen beide landen hermetisch gesloten blijft.

Het begint wat knullig, maar later krijg je steeds meer de gedachte dat zo’n programma uiteindelijk meer effect kan hebben dan al het herdenken bij elkaar.

Aanvulling:
Net heb ik een rondje gelopen en hoorde ik het carillon van de Grote Kerk, dat de afgelopen weken op elk heel uur ‘Zo Vrolijk’ van Herman van Veen klepelt. Ben benieuwd of dat vanavond om 19:59 ook zo is en je het net kan horen bij het monument waar de herdacht word.

Advertentie