Nov-02: Dag-3 Kortrijk en Lille

Op vrijdag 4 september fietste ik eerst naar het centrum van Oudenaarde om daar een bakker met ontbijt te vinden. De B&B was eigenlijk alleen een B. Aangezien ik laat kwam hadden ze voor mij niet op ontbijt gerekend. Niet erg, want zoiets moet in een centrumplaats als Oudenaarde wel te vinden zijn. En dat was ook zo. Een nette zaak met een serie aan belegde broodjes en koffie. Ik kon er redelijk zitten aan 1 van de 4 kleine tafeltjes.

Een tafeltje verder zat een man waar ik 3x in paste. Naast zijn tafeltje stond in het gangpad langs de toonbank z’n overmaatse rollator behoorlijk in de weg. Hij zat er al langer en was klaar met eten. Iemand van achter de toonbank kwam naar hem toe en rekende af. Daarna duurde het een minuut of 5 eer hij met de rollator buiten was. Oud was ie niet, maar wel uiterst stram. Hij deed ook een minuut of 5 over de zebrapassage en ging in het parkje zitten. Toen ik mijn stokbroodje met kaas, ham en tomaat etcetera, met de grote koffie had weggespoeld kwam hij weer naar binnen schuifelen en bestelde opnieuw iets. Nu begreep ik waarom het verkeer hier gisteren zo muurvast stond. Dat was niet vanwege de kermis, maar vanwege deze man die hier elk kwartier akelig langzaam oversteekt.

Het was prachtig weer dus bedacht ik op een alternatieve manier via een fraai fietspad te stad uit te fietsen. Daarmee liep ik vast op hun ziekenhuisterrein. Dus maar weer terug en een nieuwe poging langs de grote weg (N453). Na de kruising met de nog grotere N60 bleek mijn route een stuk rustiger te worden. Daarbij was het fietspad prima en leek me dit een handige route richting kortrijk. Een van de grotere Vlaamse steden die ik nog niet eerder had bewonderd.

Op deze manier fietste ik parallel aan de Schelde stroomopwaarts en kwam zo in Avelgem waar nog een kruising stond van een elektriciteitshuisje en electriciteitstoren, die nog voorzien was van bovenleidingen. Mogelijk was dit de laatste die ik in Vlaanderen zou treffen en dus ging ie op de foto. Niet veel verder trof ik een groot kanaal richting Kortrijk en aan de overzijde was op de kanaaldijk een vrijliggend fietspad. Die dijk was wel slechter geasfaltreerd, maar op deze manier zou ik geen last hebben van drukker autoverkeer bij het binnenfietsen van Kortrijk.

Kortom een prima route met veel fietswegwijzers. Alleen stonden een aantal daarvan in Kortrijk richting centrum verkeerd. Door die malle dingen te negeren was ik zo in het centrum en dat zag er zeker fraai uit, met hun ‘Broeltorens‘, Belfort en wat grote kerken. Ik trof er ook een uiterst moderne e-tuig van een of andere bezorgdienst. Ik heb zo nog wat door de stad gefietst en bedacht langs de Leie (die via Gent in de Schelde stroomt) verder te fietsen richting Lille.

Na een paar kilometers hield dit ‘fietspad’ op en moest ik weer terug naar de bewoonde wereld en de gewone weg die naar Menen, of beter Dronkaard in de gemeente Menen, ging. Daar zag ik een bordje naar Moeskroen. Dat leek me wel wat aangezien er een zware bui in rap tempo aan kwam en het richting Moeskroen nog het dunst bewolkt leek. Er was regen voorspeld, maar die zou zo ongeveer langs me gaan van Gent richting zuid-oost. Moeskroen bleek Mouscron te heten. Ik fietste daarmee nog een paar meter door Wallonië. Toen ik hun kerk van binnen bekeek vielen er een handvol druppels, de hemel was zeer donker, maar daar bleef het ook bij.

En omdat Tourcoing maar op een steenworp in Frankrijk ligt werd dat de volgende plaats. Hun grote kerk stak prachtig af tegen de wolkenlucht die langstrok en waaruit hier geen druppel was gevallen. Toch deed ik voorzichting aan en hopte van stad naar stad. Net buiten Tourcoing-centre trof ik een fraai elektriciteitshuisje van hun voormalige gemeentelijke energiebedrijf. Behoorlijk uniek voor Frankrijk waar het meeste spul van de EdF (Electricité de France) is. Na enkele kilometers stond ik midden in het grotere Roubaix. En jawel weer een kleine kermis in het centrum. Met dit geslinger stond de teller al op 70km, maar dat leek me te kort om al een overnachtingtsplek te zoeken. Daarbij bleef het droog en bedacht ik toch maar door te fietsen naar het nog grotere Lille.

Inmiddels fietste ik op een soort snelfietsroute naar Lille. Een fietspad grotendeels tussen de rijbanen van de D660 en de D5B (het stukje groen loper is de fietsoversteek). Voor mij fietste een frans echtpaar van een jaar of 45 en die trapten flink door. Er werd bij geen stoplicht gestopt, terwijl auto’s van alle kanten kwamen. Dat is het nadeel als je zo’n fietspad tussen de rijbanen hebt. Een aantal keren paste ik me aan en trok me ook maar niets aan van de verkeerslichten, maar in een paar gevallen bleef ik toch maar even wachten en haalde ze daarna weer bij.

Net voor Lille trof ik nog een elektriciteitshuisje waar de letter EdF duidelijk op te zien zijn. En omdat er ook nog een watertoren stond mochten die op dezelfde foto. In Lille zelf was het gezellig druk. Dwz eerst bekeek ik het oude Lille waar veel touristen rondliepen en je veel Nederlanders hoorde. Later rondgekeken in het centrum waar wat kraampjes stonden. Met ruim 80km leek het me wel wat om hier een overnachtingsplaats te zoeken.

Maar dat viel vies tegen. Al snel begreep ik dat alles vol was vanwege hun jaarlijkse ‘braderie’. Dat blijkt een behoorlijk evenement te zijn, waar ook veel buitenlanders op af komen. Ik dus niet, ik had er nog nooit van gehoord. Mijn vermoeden was dat de kamerprijzen vanwege deze toeloop flink waren opgeschroefd. Daarbij zat 99% vol op een 2 sterrenkamer van 120 euro na en een goedkopere van 88 die mogelijk na 8 uur beschikbaar zou kunnen komen.

Na flink zoeken begreep ik dat dit ‘m niet ging worden. Ik was hier duidelijk op het verkeerde moment. Van een vorige vakantie wist ik dat er veel treinen naar Douai gingen en dat dat ook wel een redelijk stadje is. Nog geen half uur later en 7 euro 50 lichter stond ik daar in het centrum en had er een keurige 3-sterrenkamer voor 55 euro. Inmiddels was het een uur of 8 eer ik gedoucht buiten stond. In een eenvoudig restaurant werd het een maaltijdsalade van de chef. In totaal had ik 87 km gefietst en was het me met het weer enorm meegevallen.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie

Geplaatst op 2015-11-02, in PEN-matig, Rijwielmatig, Zwerfmatig-15 en getagd als , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Markeer de permalink als favoriet. 7 reacties.

  1. Mmm, alweer een verkeerde gok…

  2. Heb ik in mijn hoofd gehad… :-(

  3. Het Vlaamse deel van Lille vind ik één van de mooiste binnensteden van Europa (althans: van de steden die ik befietst heb). Bij een eerder bezoek was ik blijven steken in het Franse deel van de stad (‘een beetje Parijs’), maar dat Vlaamse deel is echt een omweg waard. Alleen valt er door de kinderhoofdjes nauwelijks te fietsen.

  4. @Henk50: Neem aan dat je de noordwesthoekdanwel het Vieux (Oude) Lille bedoelt. Daar heb ik als eerste wat rondgefietst en idd gelopen omdat ik niet tegen die kinderkopjes kan. Eigenlijk had ik er teveel last van de touristen en ben ik door wat smalle en minder populaire straatjes naar het ‘echte’ centrum gefietst. Helaas ben ik daarbij vergeten om de Citadel van Vauban te bekijken. Die dingen ‘spaar’ ik ook min of meer en ik wist van het bestaan van de versie in Lille, maar vergat ‘m dus. Zelf vind ik het centrum van Arras erg Vlaams. Omgekeerd deed het centrum van Mouscon, dat tussen Kortrijk en Roubaix ligt, onverwacht erg Frans aan.

  5. Ik dacht: de industriesteden Rijssel en Robeke zal hij wel mijden … . Dat zou ik namelijk doen.

  6. @ Emigrant: mijn ervaring is dat het hier toch best mee valt (net als het Ruhrgebiet tegenwoordig). Met name langs oude kanalen kun je soms heel aardig en groen fietsen.

  7. @Emigrant: Ik ben er 3 x in een boog omheen gefietst en heb dat stuk 2 x per trein overgeslagen. Omdat ik de rest als Gent, Ieper, Mons, Arras, Armentieres al goed bekeken had moest ik dus nu maar eens dwars door deze agglomeratie die al in Kortrijk begint. Het viel me alles mee. Idd deels gebruikmakend van een fietspad langs een kanaal naar kortrijk en dat hoge snelheidsfietspad was ook best aardig. Ik heb ook delen door verlaten wijkstraatjes gefietst in Tourcoing en dat viel ook alles mee. Grootste probleem blijft de grote hoeveelheid verkeerslichten. Dat was niet zo erg, anders had ik wel een andere route verzonnen. Ik heb wat dat betreft een slechtere ervaring in het noordwesten van Frankfurt/Main, maar daar ben ik destijds ook doorgekomen. Normaal ga ik dus om dit soort plaatsen, maar voor een keertje moet dus kunnen.

%d bloggers liken dit: