Nov-05: Dag-5 Laon en Reims

Op zondagochtend 6 september genoot ik het ontbijt in het hotel. Bij een budget-hotel (die ik meer dan luxe vond met keurig douche en grote TV) is de keuze voor een ‘budget’-ontbijt niet zo gek, vooral op zondagochtend. Dat ontbijt was voor franse begrippen prima. Zo’n 7 soorten brood, en dus niet alleen stokbrood en croissants waar de meeste hotels mee aankomen. Verder ook diverse kaassoorten en chocopasta. Dat laatste nam ik niet, maar wel een dreumes een tafeltje verder. De jonge ouders hadden het druk met het schoonmaken. Eigenlijk lukte dat niet echt. Het kind was uiterst mobiel, nog geen 70 cm hoog en liep daardoor moeiteloos onder het buffet door. Een bijzonder komisch tafereel.

Tegelijkertijd scheen de zon in m’n snuffert. Gistermiddag werd het al zonniger en warmer en vandaag werd het een graad of 20 en was de bewolking nog wat dunner. Al snel merkte ik onderweg dat de wind gedraaid was. Die waaide nu stevig uit het westen. Daarmee werd ook mijn koers bepaalt. Deze vakantie wilde ik meer kilometers maken, waarbij ik bewegen belangrijker vond dan krachtinspanning of een mooie omgeving. Kortom ik ging meer richting oost en kwam via wat rustige wegen door Itancourt bij de Aisne en via Möy aan die rivier, Rogecourt, Brie en nog meer van die gehuchten. Een setje van die gehuchten, net na Crépy, was wel grappig. De ene heet Bucy-lès-Cerny en daar ligt direct Cerny-lès-Bucy naast. Dat ‘lès’ wordt als ‘bij’ gebruikt. En omdat beide even onbekend zijn heb je natuurlijk niets aan zo’n verwijzing en komt het wel lollig over. Zo kwam ik moeiteloos in Laon. Het fietsen ging me overigens al vanaf de aanvang goed af. Ik had al eerder meer kilometers op een dag kunnen maken, maar door mijn wens om in redelijke stadjes te overnachten bleef het zo rond de 90km per dag hangen.

Laon is een aparte plaats (departementshoofdstad) op een flinke heuvel. Die heuvel is al van verre te zien daar de omgeving behoorlijk vlak is. Een tijdje terug vond ik een mooie website met wereldwijde hoogtekaarten. Daarop is goed te zien hoe het oude Laon op een verdwaalde heuvel ligt met onderaan de uitbreidingen van dit 25.000 inwonertellende stadje. Ik nam de eerste de beste weg omhoog en viel na een paar honderd meter stil. Ruim 12% was ik niet meer gewend. Dus maar een stuk met de fiets aan de hand omhoog gelopen. Niet veel verder trof ik de grotere weg die ik een jaar of 25 eerder had genomen en die veel minder steil was. Ik kon het laatste stukje dus weer fietsen.

Destijds was ik behoorlijk onder de indruk van dit stadje met z’n enorme kerken en heb er toen overnacht. Nu stond de teller op 60km en hield ik het bij een flinke bezichtiging. Het grootste verschil met destijds was dat de straten waren opgeknapt en het was wat touristischer geworden met meer frutselwinkeltjes. Nu zag ik er ook een putdeksel met een klein stadswapentje van Laon er op. In Frankrijk tref je die beduidend minder dan in Duitsland. Hun kathedraal, een van de oudste van Frankrijk, zag er nog hetzelfde uit. Verder trof ik er een kapelletje uit 1180 dat van de Ridder van de Tempeliersorde was. Verder nog hun fort van Vauban gezien, maar die was niet goed op de foto te krijgen. Teveel begroeiing. Wel even een foto van het uitzicht gemaakt en later een setje watertorens vastgelegd. Eigenlijk is het fotograferen van watertorens in Frankrijk onbegonnen werk, er zijn er veel te veel. Dus bedacht alleen nog een foto te nemen van meer watertorens bijelkaar. Die zag ik al in de verte op de heuvel van Saint-Quentin. Maar toen ik daar dichterbij kwam verdwenen ze tussen de huizen. Nu zag ik dit setje en door op een muurtje te staan kreeg ik die redelijk op de foto.

Naar beneden zag ik hun metrobaan. Destijds hadden ze ook een metro en dat vond ik voor zo’n klein stadje zeer bijzonder. Eigenlijk is het maar een klein baantje van het station beneden de heuvel op. Alleen werd ie nu niet meer gebruikt, boven was de halte met hekken afgesloten. Beneden staat voor het station een oude tandradtram uit 1899. Net heb ik de Franse wikipedia bekeken en zag dat ze bij het 100-jarige bestaan hun metro hebben veranderd in een minimetro. Zeer korte rijtuigjes voor zo’n 10 personen. In 2007 begonnen daarmee de problemen met versleten kabels. Inmiddels trof ik het geheel in een zeer verlaten staat. Geen rijtuig te bekennen en onderaan op het busstation was het zo leeg dat zelfs alle haltebordjes waren weggehaald. Duidelijk een soort departementaal Fyra-debacle.

Maar goed, de zon scheen en ik schudde nog een tweede helft van de 130 km uit de benen om zo via Montaigu en Amifontaine in Reims te komen. Net bij binnekomst trof ik het fraaiste elektriciteitstorentje tot nu toe. Ik had Reims al eerder bezocht en heb er ook al eens overnacht en ook deze keer had ik zo een redelijke kamer midden in het centrum. Met 45 euro was die nog net iets goedkoper dan de Ibis-budget in Saint-Quentin. Om het deze keer nog eenvoudiger te houden werd het na wat zoeken de 1e verdieping van hun McDonalds met friet, kipbrokken, chinese saus en een flinke salade. Dat viel echter niet goed omdat ik er cola bij dronk. De gassen daarvan wilden uit mijn maag via de slokdarm omhoog, terwijl er voedsel in die slokdarm opweg naar beneden was. En dan merk je het voordeel van een salade in een grote plastic en goed afsluitbare beker. Een deel ging daarin dus halfverteerd retour naar de afvalbak. Door dit ongelukje heb ik maar een halve maaltijd binnengehouden, meer had ik schijnbaar niet nodig. Ik fietste deze vakantie vooral om af te vallen, maar deze aanvullende anorexiamethode was niet echt de bedoeling.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie