Nov-11: Dag-6 Langs de Marne?

Ik had geen ontbijt afgesproken in het hotelletje. In een grote stad als Reims moest wel een betere oplossing te vinden zijn bij een of ander PMU-café. Dit hotel had beneden ook een soort café, maar zeker geen waar broodjes met bijvoorbeeld camembert verkocht worden. M’n fiets had daar de nacht doorgebracht tussen de tafeltjes. Ik was deze maandagochtend 7 september dus snel onderweg en scande door de stad naar iets van m’n gading. Allereerst prachtig helder weer en voor de verandering nam ik hun grote kathedraal van achteren op de foto. Dat zoeken naar een ‘sandwich’ viel tegen, tot ik in een buitenwijk kwam. Maar ook daar; of een stoelloze bakker of een broodloos PMU-café. En dus niet wat ik zocht. Net toen ik het bijna opgaf zag ik in een vervallen winkelcentrumpje een mooie bakkerswinkel met tafeltjes, een koffieautomaat en een vitrine vol met allerlei geassembleerde halve stokbroodjes.

Niets mis mee. Ik zat er goed en nadat een ‘buurvrouw’ van rond de 55 de telefoon had opgeborgen, sprak ze me aan. Ik viel natuurlijk wel op in een fietsbroek en een fiets met wat bagage achterop. Vanzelfsprekend begon ze in het Frans, dat ze duidelijk sprak en ik voor zo’n 80% begreep. Antwoorden is dan weer een stuk lastiger en op mijn vraag of ze ook Engels of Duits sprak kwam niets retour. Dus ik ook maar in het Frans, alleen met wat meer bedenktijd. Zij bleef echter vragen en complimeneten op me afvuren. Zo vond ze het fantastisch wat ik deed en al helemaal dat ik naar hier was gefietst vanuit Nederland. Maar ook de vraag waar ik naartoe ging. En meer dan ‘waarschijnlijk richting zuid’ kon ik daar niet op antwoorden. Het gesprek vrat tijd en ik kwam zo niet erg aan eten toe, aangezien ik liever niet met een volle mond spreek. Uiteindelijk werd ik gered door een telefoontje. Mogelijk van 1 van haar kinderen. Wat wij geconverseerd hadden werd nu aan de toehoorder aan de andere zijde uitgevent. Aan de balie werden veel klanten geholpen, bij broodverkoopster viel ons gesprek niet zo op. Ik vermoed dat deze vrouw hier veel vaker kwam. Zelf vond ik het wel grappig. In een touristengebied krijg je duidelijk andere gesprekken, dan hier in een buitenwijk waar een toerist niets te zoeken heeft.

Vervolgens ben ik inderdaad zuidwaarts gegaan richting Châlons-en-Champagne. Dat begon redelijk vlak en voor de wind. Eigenlijk duwde de wind me ook een beetje oostwaarts en zo belande ik in een groot militair kamp bij mourmelon-le-petit et -grand en Bouy. Daar stond een replica van een oud vliegtuig op de rotonde met een bordje over ‘Henri Farman‘. Zo net nagezocht en die man uit Parijs maakte op 30 oktober 1908 de eerste vlucht tussen 2 woonplaatsen, van Bouy naar het 29km verder gelegen Reims. 16 jaar eerder behaalde hij prijzen met wielrennen.

Ik heb nog even overwogen om door te fietsen naar Bar-le-Duc, maar bedacht toch maar om meer het zuiden aan te houden en dus Châlons te bekijken. Ooit ben ik daar wel eens geweest, maar ik kon me er niets meer van herinneren. Hun kathedraal was duidelijk bescheidener dan die van Reims. Het centrum zag er wel aardig uit en middenin zag ik een mooi uithangbord of beter uithangobject. Verder nog een goed onderhouden circus-gebouw, zeg maar hun Carré.

Ik ging verder ‘zuidwaarts’ en slingerde zo verder met de Marne mee. Eigenlijk slingerde de Marne nog 10x zoveel, daar valt dus niet langs te fietsen en het karrespoor dat ik daar langs een kanaal zag trok me niet aan. Ik nam dus een rustige weg door de dorpen Sarry, Chepy, Pogny en Omey. Veel NogwatY dus. Daarna fietste ik over een heuvel zomaar parallel aan de grote N44. Daar had ik geen zin en ik wilde dus weer terug naar de Marne. Daarvoor had ik rechtsaf gemoeten, maar toen dacht ik nog dat het linksaf was. En zo fietste ik niet veel later langs de Fion, en dacht nog wat is de Marne hier smal geworden. Via deze ruime omweg kwam ik toch weer bij de N44 en die heb ik de laatste kilometer naar Vitry-le-François genomen.

Het was daar nog maar half 5, maar toch besloot ik om het hier na 107km voor gezien te houden. De lucht was dreigend en hier waren wat hotelletjes. Ik vond dan ook moeiteloos een goede kamer tegen een redelijke prijs. Na wat TV-kijken en douchen heb ik gegeten in een Elsassiaans restaurant en heb daar genoten van Elsasser zuurkool. Dat smaakt een beetje als Duitse zuurkool en daarmee iets zoeter dan de Nederlandse versie die ook ooit in de Elsas begon.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie