Nov-18: Dag-9 Langs de Saône

Met Champlitte was het nog niet zo duidelijk, maar daarna ging ik toch echt meer oostwaarts met het mooie weer mee. Ik deed dat op donderdag 10 september na een ontbijt in het hotel. Het was geen duur hotel en dan is zo’n wegwaai-ontbijtje ook niet echt overprized. Daarbij kwam dat er in dit dorpje hoogstwaarschijnlijk geen broodjeszaak of dito café te vinden zou zijn. Kortom koffie, een beetje stokbrood, een croisant en wat jam. Stelt dus weinig voor, maar er zit iets in je maag.

Ook deze dag schitterend weer tot een graad of 26 en wolkenloos. Ik wilde de Salon volgen richting Saône en vandaar naar Vesoul, een van de weinige departementsstadjes die ik ooit gemist heb. Daarna maar verder kijken. De Salon volgen ging al meteen mis omdat ik niet de hoofdweg, maar een rustigere weg aan de noordzijde wilde hebben. Die bleek er niet echt te zijn en zo dwaalde ik al meteen af via het gehucht Montarlot. Er zaten ook wat heuvels in. Dat zorgde dan weer voor een heerlijke afdaling naar Neuvelle-lès-Champlitte dat weer aan de Salon lag. Net als gisteren was er een stevige noordoosten wind, maar daar had ik niet zoveel last van.

Via Framont kwam ik in het iets grotere Dampierre-sur-Salon. Daar heb ik wat versnaperingen gekocht en langs de iets verder gelegen Saône opgepeuzeld en -gedronken. Langs de Saône trof ik een mooi fietspad. Dat slingerde wel enorm met de Saône mee, waarbij ik nu ook grote delen behoorlijke tegenwind had. Niet gek, Vesoul lag van hier uit precies in het noordoosten, waar nu juist die straffe wind vandaan kwam. Aan de adere kant had ik met deze natuurlijk airco totaal geen moeite met de ‘warmte’.

Al snel kwam ik weer een scheepstunnel tegen, langs de Saône liggen er een aantal om zo met kanalen en sluizen de Saône bevaarbaar te maken en flink af te snijden. Voor de fiets werkt dat niet. Je mag er niet door en moet dan een heuvel over waar geen pad is, of met de Saône flink omfietsen. Dat deed ik dus maar, maar al met al schoot ik hemelsbreed geen meter op. Op de kaart zag ik aan de overzijde de veel directere D13. Bij de volgende brug het ik bedacht ik dat te proberen. De weg was zeker rechter, maar ook veel heuvelachtiger en behoorlijk drukker. Dus maar weer terug naar het pad langs de rivier. Ergens bij Charenteray liep ik vast. Geen brug over de Saône en ook de fietswegwijzers die langs deze Saone-route staan gaven alleen maar aan dat ik terug kon keren.

Dus toch maar weer de kaart gepakt, die voor dit soort lastige punten duidelijk te overzichtelijk en veel te ongedetailleerd was. Kortom zelf maar wat verzinnen en zo kwam ik over een heuvel in Soing-Curby-Charentenay. Vanaf daar ging het weer prima met het pad langs de Saône en af en af en toe langs een stuk Saône-kanaal. Je had af en toe prachtig zicht op rustieke dorpjes als Rupt-sur-Saône. In dat dorpje was verder niet te beleven en dus maar weer terug naar de rivier. Bij Chassey-lès-Scey ondernam ik de laatste poging naar de D13. Dat moest ook wel aangezien de volgende de grote N19 bij Port-sur-Saône zou zijn. In die plaats heb ik al eens overnacht en veel stelde dat niet voor. Maar ik had vooral geen trek in 20km langs zo’n grote Nationale weg.

De D59 was een prima keus. Niet druk en een beetje glooiend. De D13 was hier zo dicht bij Vesoul inmiddel een stuk drukker geworden. Maar ook dat bleek geen probleem te zijn. Er lag een vervallen spoorlijn langs en 1 van de 2 banen was omgezet in een prima spoorfietspad op gepaste afstand van die drukkere D13. Pas veel later zag ik dat de naastgelegen overgebleven spoorbaan werd gebruikt door van die spoorfietsen. Op de verhuurplek stonden die allemaal ongebruikt, terwijl het daarvoor nu juist zulk mooi weer was. Mijn spoorfietspad hield hier op en met de D13 mee ging ik door allerlei voordorpjes van Vesoul.

Vesoul is overigens ook niet groot, met maar 18.000 inwoners. Toch heeft het wel alle voorzieningen van een departements hoofdstadje, waaronder veel hotels. Door al dat geslinger had ik er bijna 100 kilometer op zitten en het leek me dus wel wat om hier te overnachten. Laat was het nog niet, hooguit een uur of 4 in de middag. De hotels waren er wel iets duurder, maar dat komt nu eenmaal met meer bedrijvigheid. Daarbij sliep ik wel aan een fraai stadsplein en had ik een grotere TV. Die laatste heb ik bijna niet gebruikt. Na het douchen heb ik een flinke stadswandeling gemaakt, deels via hun heuvel en langs de Durgeon, een riviertje dat in de Saône uitmondt.

Dit stadje is een vreemd samenraapsel met mooie kronkelweggetjes tegen een heuvel en wat autovrije winkelstraatjes t/m saaie rechte en drukkere wegen met veel bedrijven langs het rivierte. Na deze uitgebreide wandeling werd het al flink donker en vond ik een soort pizza-keet met een groot terras op een grasveld langs dat riviertje. Ik had daar een prachtig uitzicht op een mooi verlicht kapelletje dat bij het achterliggende gemeentehuis hoort. Ik heb daar drie foto’s van genomen, maar ze waren alle 3 bewogen en onvoldoende voor op m’n fotopagina. Duidelijk een te losse pols. Meer dan de verkleinde versie hiernaast was niet toonbaar te krijgen. Het mag dus duidelijk zijn dat ik hier zeer relaxed een pizza met een halve liter wijn heb weggespoeld. Dat geheel kostte nog geen 16 euro en dat compenseerde mooi de kamerprijs van 63 euro zonder ontbijt.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie