Dec-02: Dag-13 Baden

Maandagochtend 14 september begon met een lekker zonnetje, terwijl de weerberichten overwegend erg negatief waren. Na het ontbijt ging ik dan ook niet naar het station, maar fietste ik verder richting noord. Lekker voor de wind volgde ik zo op gepaste afstand de hoofdspoorlijn door het Rijndal. Onderweg zou ik zo nog altijd in de trein kunnen stappen. Net als de voorgaande dag zag ik wel dichte en donkere bewolking boven de toppen van de Vogezen en het Zwarte Woud, maar daar had ik vooralsnog geen last van. Het zorgde er ook voor dat ik wel noordwaarts moest als ik het droog wilde houden.

Aanvankelijk fietste ik op een redelijk fietspad langs de B3, waarvan de drukte me erg meeviel. Na Appenweier werden de fietsers over een alternatieve route richting Achern en Baden-Baden gestuurd. Mooie rustige landweggetjes die wat heuveliger waren, maar wel een stuk afsneed. Toch ging dat niet veel later mis, toen in op een flutkanaal stuitte. Beter het Rench-Flutkanal zonder brug. Eigenlijk had ik terug moeten fietsen, maar ik koos er voor om over de slechte verharding langs het kanaal te fietsen richting B3, waar ik in de verte wel een brug zag. Niet goed voor de banden, maar wel goed om weer op het juiste pad te komen.
Via Renchen en het wat grotere Achern trof ik in Sasbach een grapping uithangobject van gasterij Zum Ochsen. Nog geen 30 meter verder stond een leuk oud brandweergebouwtje die ook maar op de foto ging. Via deze binnendoorweg kwam ik vervolgens in Otterweier. Niet echt een plaats van betekenis, behalve dat ik daar op een apart putdeksel stond om hun kerk op de foto te zetten. Door alle bouwhekken, het drukke verkeer en tegenlicht vind ik die foto niet webwaardig. Wel zag ik zo het putdeksel met daarop ‘Baden‘, dat direct daarna op de foto ging. Toen had ik het nog niet door, maar het is geen gewoon deksle met een stadsnaam. Baden-Baden is geen Baden. Baden is een deel van bondsland Baden-Württemberg, maar bestaat al sinds de 1952 niet meer als deelgebied. Ik bevond mij hier in ‘Regierungsbezirk Karlsruhe’ en regio Mittlerer Oberrhein. Dus nix Baden. Dat terwijl dit deksel toch echt van na 1952 moet zijn. Welke onverlaat heeft dit deksel laten maken?

Niet veel verder heb ik in Bühl wat versnaperingen met wat frisdrank weggespoeld. Ze hebben een aardige basiliek een niet zo standaard raadshuis. Beide dus maar op 1 foto geprakt. Via een omweg door Sinzheim fietste ik naar Baden-Baden. Ik had dat korter kunnen doen, maar dan over een heuvel en daar had ik weinig zin in. In elk geval kwam ik zo langs nog een fraai uithangbord. Het bord zelf stelt niet veel voor, maar de armatuur is des te fraaier. In Baden-Baden was ook een deel van het centrum opengebroken. De vorige keer dat ik hier was, was het een stuk levendiger. Na wat rondfietsen vond ik geen enkel putdeksel met Baden-Baden of ook maar alleen Baden er op. Uiteindelijk wel een aardig bankje en heb ook daar lekker van de zon genoten. Hoezo slecht weer? Het was hier ruim 22 graden met veel zon. Uiteindelijk nog een paar foto’s van hun ‘Trinkhalle‘ gemaakt en maar weer verder gefietst. Het was nog maar tegen 2 uur.

De volgende grote plaats werd Rastatt. Inmiddels had ik bedacht om via daar richting Landau te fietsen. Landau heb ik wel eens bekeken, maar een paar grotere plaatsen in die wijnstreek wilde ik altijd nog eens bekijken. Die andere plaatsen waren te ver, maar Landau of iets in die richting moest met dit weer toch wel mogelijk zijn.

Dus niet. In Rastatt zag ik een enorme bui vanuit de Vogezen aanstormen. Het leek me wel zo verstandig om die maar even hier in Rastatt af te wachten. Voor de zekerheid had ik mijn fiets in passage naar wat autoboxen gezet. Hij stond daar mooi droog. Vervolgens nog even het slot van Rastatt op de foto gezet nadat ik eerder alweer zo’n mooi uithanggeval had gefotografeerd met aan de overkant een grote muurschildering. Thuis nagezocht blijkt het om Franziska Sibylla Augusta von Sachsen-Lauenburg te gaan. Zij liet een ander slot bouwen bij Rastatt, dat ik onderweg had gemist. (Is ook erg verstopt en ik was er totaal niet naar opzoek.) Ze heeft wel een link met het grote slot in Rastatt en is geboren in Ratzeburg waar ik in 2011 wat foto’s heb gemaakt.

En als je zo over het slot naar het noorden kijkt, dan zag het weer er nog prima uit, maar zo langs Sybilla naar het zuiden gekeken zeker niet. De bui kwam dan ook erg snel en ik verschanste me in een bakkerszaakje waar ik me tegoed deed aan een kan koffie met een of ander puddingbroodje. Ik ging er eens goed voor zitten en was op dat moment de enige op wat afhaalklanten na. Tegen de vrouw die achter de toonbank stond zei ik dat het binnen een kwartier erg slecht weer zo worden en dat bleek geheel te kloppen. Niet veel later stuiterde de hagelstenen op de straat. Net daarvoor waren 2 Amerikaanse vrouwen binnen gekomen om wat lekkers mee te nemen. Hun mannen zaten verderop in de de auto te wachten. Een van de dames sprak goed Duits en het bleek dat zij hun roots in Rastatt hadden. Uiteindelijk een heel tijdje met ze gesproken, want ze zagen het niet zitten om door het vreselijke weer terug naar de auto te lopen.

Na een ruim uur nam de bui af en werd het droger. Buiten was het ook meteen een stuk koeler. Ik had er goed aan gedaan om deze niet ergens onderweg op te lopen, maar de kou zorgde er ook voor dat ik geen zin meer had om door te fietsen. Nu had ik een paar hotels gezien waarvan er een vlakbij mij fietsenstalplaatst. Ook dat was een bakker, maar dan een luxere. De kamerprijs kon er mee door en ik hield het deze dag na 74 km al voor gezien. Later nog een flinke stadswandeling gemaakt en wederom geen Griek te vinden. Op deze toch trof ik wel een zeer fraaie watertoren met regenboog. Het slot, maar dan na de bui, had ik iets eerder op de foto gezet. Bij die watertoren was een nieuw winkelcentrum met daarin een Chinees-Vietnamees restaurant. Daar heb ik een of andere Vietnamese roerbakmaaltijd gegeten. Met een halve liter bier was ik voor 11 euro klaar.

Begin | Landkaartje | Vervolg

Advertentie