Nov-18: Medische Update

Daar leek het me weer eens tijd voor. De laatste keer dat ik er iets dieper op in ging was in Januari. Voor m’n prostaat ben ik daarna nog 3x gecontroleerd op m’n PSA (Prostaat-Specifiek Antigeen), in April, Juli en Oktober. De waarde zou na het bestralen en de Lucrin-injectie onder de 1 moeten zijn. In Januari en April was het 0,2. In Juli werd dat 1,3. Toch zag de beoordelaar daar nog geen probleem in. In Oktober was het 0,9 en dat gaf deze burger toch wat meer moed.

De verklaring was dat de Lucrin-injectie (die halverwege Januari uitgewerkt moest zijn) nog wat nawerking kan hebben. Dat stijgen en daarna zakken komt vaker voor. Die PSA-waarde (in ug/l) kan flink hoog oplopen bij een prostaat-ontsteking. Bij mannen rond de 60 is een waarde van 3 normaal. Na het bestralen moest ie onder de 1 zijn, wat ie de laatste keer weer was. Overal lees je dat PSA niet exact vertelt of je prostaatkanker hebt. Dat is ook de reden dat er biopten zijn genomen toen m’n PSA-waarde op 9,6 bleef hangen. Nu met de 3 maandelijkse controle wordt eigenlijk alleen naar de PSA-waarde gekeken en dat bevreemd me. Volgende keer toch maar eens vragen hoe dat zit.

In een vorige logje schreef ik dat ik meer fietste. Daar ben ik rond April mee begonnen. Dus was ik een beetje bang dat dat ook een reden was voor de wat hogere waarde in Juli. Maar waarschijnlijk slaat dat nergens op. Ik heb een kennis die ook voor prostaatkanker is bestraald en hij fietste daarvoor elk dag 2x 10km naar/van het ziekenhuis.

Het is ook niet zo dat prostaatkanker in Nederland vaker voorkomt, omdat we veel meer fietsen dan de overige Europeanen. We zitten erg in het midden.

Noorwegen staat onderaan met het hoogste percentage en Albanië en Griekenland bovenaan met de minste mannen die prostaatkanker hebben. Je zou daar uit op kunnen maken dat de temperatuur er iets mee van doen heeft. Maar ja, de Spanjaarden staan net als de Nederlanders in het midden en dat land ligt toch ook redelijk zuidelijk. Een verklaring is eerder dat er meer geld is in Noorwegen voor dit soort onderzoeken. Dat verklaart dat de voormalige Oostbloklanden beter scoren. Mannen worden daar minder oud en hebben dus minder kans op het krijgen van prostaatkanker. Toch zal dat ook niet alles verklaren en kan het bijvoorbeeld ook aan voeding liggen. In elk geval is het niet de fiets, want dan had Nederland 2 tot 3x zo hoog moeten scoren dan de overige landen.

Zelf had ik een ander probleem. Ruim een jaar geleden kreeg ik koorts als ik te lang zat. Dat hoefde niet op een zadel te zijn, het gebeurde ook na een kwartier zitten op een beklede stoel in de bieb. Ik heb dat bij de diverse artsen gemeld, maar die deden er niets mee. Dit effect verdween niet tijdens het bestralen, maar een paar maanden later. Af en toe kwam het nog een beetje terug. De laatste tijd lijkt het vrijwel geheel over te zijn. Met fietsen heb ik er geen last van, maar inmiddels valt m’n fietsconditie na een jaar niet fietsen wel wat tegen.

Iets anders is m’n botontkalking. Door de Lucrin kreeg ik een slechtere doorbloeding in handen en voeten. Deze ‘extremiteiten’ werden koud, droog en wit. De voeten tilde ik onvoldoende op met een val, armbreuk en zwaargekneusde polsen tot gevolg. Er werd botontkalking vastgesteld en sinds oktober 2018 krijg ik daar medicijnen tegen. Geen idee of dat effect heeft. Botontkalking heb ik nooit gevoeld en voel ik nog steeds niet. Wel is het zo dat m’n haaruitval vrijwel gestopt is. Voorheen vond ik na het douchen en haarwassen wat haren op het afvoerputje. Nu vind ik daar al bijna een jaar niets meer. Dat is nog steeds zo en zal dus toe te schrijven zijn aan Alondroninezuur en/of Calci-D3, de 2 medicijnen die ik nu nog slik. Het staat niet tussen de bijwerkingen en misschien wel omdat dit een positieve bijwerking is.

Punt is wel dat ze pas over 4 jaar weer gaan meten hoe het met m’n botten staat. Ik vind dat een behoorlijk lange periode. In elk geval voel ik me goed en dat zal komen door het dagelijkse uurtje ochtend-bewegen en de 8km die ik gemiddeld per dag loop. Dat betervoelen was ook merkbaar toen de Lucrin-injectie (na ruim een half jaar) begon uit te werken. Die slechtere doorbloeding zorgde er ook voor dat ik af en toe wat vreemd in m’n hoofd voelde en m’n linkerdij tijdens zitten begon te slapen. Daarbij is het de bedoeling dat Lucrin de aanmaak van testosteron tegengaat, waardoor ik penopauze-verschijnselen zoals opvliegers kreeg. Het laatste half jaar heb ik daar geen last meer van gehad.

Advertentie