Apr-11: Sickbock en BSL-4

Voor de lezers van Bommelboeken zal de naam en reputatie van professor Joachim Sickbock bekend zijn. Sickbock ziet zichzelf als een echte wetenschapper en daar moet wat hem betreft veel, zoniet alles, voor wijken. Sickbock pakt ook zaken (lees experimenten) groots aan. Meestal in een nieuw en modern laboratorium ver van de bewoonde wereld.

Ondanks de toewijding van deze geleerde gaat het wel eens fout en uiteindelijk mag Tom Poes dat door een list oplossen. Olivier Berendinus Bommel zou dat ook wel willen, maar wordt doorgaans eerder een slachtoffer dan een oplosser.

Het mooie is dat deze verhalen van Marten Toonder tussen circa 1955 en 1970 zijn geschreven. Daarmee was hij zijn tijd ver vooruit – of er is altijd al gerommeld met de natuur en in laboratoria.

Ik moest aan Sickbock denken toen ik las dat in Wuhan een BSL-4 staat. Geen verzinsel van Marten Toonder, maar gewoon realiteit. BSL staat voor BioSafety Level. Deze laboratoria met het hoogste veiligheidniveau zijn zeer uniek en typisch iets voor Sickbock’s experimenten. In Nederland en België vind je ze niet. Ze worden gebruikt voor onderzoek naar uiterst besmettelijke ziektes, zoals het ebolavirus. Op de wereld zijn er een 54. De dichtstbijzijnde staat in het Duitse Marburg.

China heeft er 2, een in Harbin die speciaal voor de veeteelt. Een grotere en eerder opgerichte staat in Wuhan. En daar onderzochten ze al een aantal jaren of coronavirussen van vleermuizen, van het type hoefijzerneus, over kan slaan op mensen. Die vraag is gerezen na de eerste SARS uitbraak in 2002.

Aanvankelijk waren het de civetkatten die dat SARS-Coronavirus hebben in het zuidelijke GuangDong (Kanton) overgedragen aan de mens. Later werd bekend dat die katten besmet zijn door dat type hoefijzerneus vleermuis. Dus dat die vleemuizen een onderzoek waard zijn is niet vreemd.

Probleem is echter dat dergelijke vleermuizen hoofdzakelijk voorkomen in grotten in de provincie YunNan. Dat is zo’n 900km ten zuiden van Wuhan. Die vleermuizen komen in Wuhan niet voor en ze staan ook niet op het menu van de Wuhanezen.

De zeevruchtenmarkt (seafoodmarket) waar de ellende vermoedelijk is ontstaan zal vooral handelen in zeevis, kreeften, krabben, garnalen en inktvissen. In dat rijtje past de vleermuis net zo min. De kans is groter dat een persoon met Corona-19 daar andere mensen heeft aangestoken.

Men is nog zoekende naar een soort schubdier (pangolin) dat tussen de vleermuis en de eerste besmette mens heeft gezeten, maar die link is nog niet gevonden.

Via een zeer lezenswaardig artikel op NationalReview begreep ik dat er diverse mensen van dat (Wuhan Institute of Virology-) WIV-lab tijdens de onderzoeken beplast zijn door de meegenomen vleermuizen. Telkens gingen deze mensen 14 dagen in quarantaine. Ze wisten dus donders goed dat dit link materiaal was. Bij dat WIV werken 300 mensen en dan kan het wel eens fout gaan. Iemand ging bijvoorbeeld niet in quarantaine, omdat hij of zij dacht niet besmet te zijn. Zo’n persoon kan dan anderen aansteken en vervolgens bezoekt 1 van die besmette personen de markt (SFM op het kaartje). In dat geval is 12km niet zo ver.

Als het bovenstaande verloop juist is, en die kans daarop is naar mijn mening behoorlijk groot, dan is deze ellende ontstaan juist omdat men zoiets voor wilde zijn. Typisch een verhaal (met een hoofdrol voor Sickbock) dat Marten Toonder had kunnen bedenken. Inmiddels is het flink uit de hand gelopen en moeten de Tom Poezen met een oplossing komen. Terug in de Doos van Pandora zou mooi zijn, maar dat gaat vast niet meer lukken.

Advertentie