Categorie archief: Ximatig
Aug-11: NPO-Geklooi
Ergens rond de Tour de France begon het. De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) verziekte haar uitzendingen via het internet. Ik keek jaren op die manier en dat ging vrijwel probleemloos. 1, 2, 3 en wat themakanalen live en uitzendinggemist. Dat gebeurde met de NPO JW-Player. Zo rond de TdF werd de JW-Player ingeruild voor HTML5 en Silverlight en begon de ellende. In de JW-Player kon je zelf voor een beeldkwaliteit kiezen. Ik heb ook liever een mindere beeldkwaliteit die doorloopt, dan de beste kwaliteit die steeds vastloopt. Bij HTML5 en Silverlight heeft de NPO deze keuze er helaas uitgesloopt, terwijl ie wel gewoon in de HTML5 van Youtube zit.
HTML5 deed het bij mij alleen op Chrome en dan ook nog hortend en stotend. Chrome op mijn PC was echter oud, omdat er voor XP al een paar jaar geen updates komen. In (de nieuwste versie van) FireFox kreeg ik een zeer verouderde Silverlight voorgeschoteld. FireFox gaf terecht aan dat dat ding 3 jaar oud is en dat Microsoft geen nieuwere versie heeft voor XP. Uiteindelijk ging die Silverlight niet meer werken.
Jul-22: Ver-Stopcontact
Of beter de Lantaarn Contact Doos (LCD):
Soms is er elektriciteit nodig voor wat feestverlichting of iets anders tijdelijks. In zo’n geval wordt wel eens een straatlantaarn gebruikt, waar de gemeente dan zeeer onopvallend een LCD’tje in hangt.
Jul-20: Weghalen of Bestralen?
Dat is inmiddels de vraag die ik prostaatmatig moet beantwoorden. 14 dagen geleden gaf ik in een blogbericht aan dat er prostaatkanker bij me was gevonden. Gisteren kreeg ik de uitslag van de MRI. Daarop waren geen uitzaaiingen te vinden. Dat beschouw ik als een positief bericht. Bij de uitslag kreeg ik 2 behandelopties voorgeschoteld. Ze kunnen de prostaat volledig weghalen of ze kunnen hem bestralen.
Er zijn meer opties, zoals niets doen of radio-actieve kogeltjes in de prostaat schieten. Maar die opties zijn niet voor mijn situatie van toepassing. De uroloog sprak geen voorkeur. Wel kreeg ik een setje folders mee en die ga ik eens rustig bestuderen.
Zelf voel ik me de laatste week een stuk beter. De effecten van de val zijn grotendeels weg. Ik loop weer redelijk, alleen mag het slapen nog wat beter. Afgelopen nacht zal ik 4 uur echt hebben geslapen. In de voogaande nachten was het vaak maar een paar uur. Dat zal zeker te maken hebben gehad met de onzekerheid, maar ook vooral met de kneuzingen door de val.
Wees trouwens niet bang dat ik vanaf nu alleen nog medisch ga bloggen. Dat ben ik zeker niet van plan. Ik kan er niet tegen en dergelijke blogs bezoek ik niet. Gisteravond keek ik naat Jinek na de Avondetappe. Jinek is best aardig, maar toen een vrouw over haar borstkanker begon ging bij mij de knop om. Erg vervelend voor haar en de familie en erg moedig om er over te praten, maar ik kan er niets mee. Ik ga haar niet helpen en ik ga niets doen met haar ervaringen. Kortom; ik kijk wel wat anders en kom een minuut of 10 later terug om te kijken of er inmiddels een ander onderwerp is aangesneden.
Jul-01: 57.000 uur ‘Kijkplezier’?
Ziet hernaast. De NOS is inmiddels begonnen met het uitzenden van de Tour de France. Aanvankelijk dacht ik dat er en tikfout op deze NOS-TXT pagina staat. Maar ik hoorde net Herman v/d Zandt in de uitzending zeggen: “We blijven de Tour uitzenden t/m 2023.” Dat is 6,5 jaar ofwel 57kh (kilo-uur). Lijkt mij een net te lange zit.
Ook hoorde ik dat het parcour van vandaag zo is gekozen dat misschien wel en Duitser gaat winnen. Dan lijkt Van Emden mij een prima winnaar.
Jun-22: Meneer de Groot Gemist
Ferry de Groot ken ik sinds Radio Noordzee en dat zal inmiddels een jaar of 44 zijn. Hij kent mij vast niet. Hij was daar technicus en brak door toen hij er samen met André van Duin de Dik Voormekaar Show maakte. Dat was meteen een flinke hit. André deed in de rol van Dik Voormekaar een schreeuwerige radiomaker na en ‘Meneer’ de Groot stuntelde en meutelde daar wat omheen en tussendoor. Zo werd er in die eerste uitzendingen af en toe een plaatje gedraaid en die ging vervolgens volledig de mist in. Volgens Dik Voormekaar liep De Groot er weer eens dwarstegenoverheen. De Groot en Van Duin deden al snel allerlei typetjes als Bep en Toos, Harry Nak en Ome Joop.
Uiteindelijk ging het duo verder bij de NCRV, die je in heel Nederland kon ontvangen. Later werd er zelfs een TV-versie van gemaakt met poppen en dat sprak mij totaal niet aan. Het ging er niet om hoe ze er uit zouden moeten zien, maar om ‘het amusante gezeur’. Zo speelden ze af en toe een winkelscene die bol stond van de onzin. Een weet ik me nog goed te herinneren.
Jun-11: Rustwedstrijd
De afgelopen dagen heb ik weer eens wat tennis gekeken. Vooral de wedstrijd tussen Murray en Wawrinka was erg mooi als schouwspel. Tennis beschouw ik -in tegenstelling tot schaken en autorijden- wel als een echte sport, waar een mens van gaat zweten. Maar ik begon me af te vragen of dat wel zo juist is.
Een wedstrijd duurt gemiddeld 4 rondes van gemiddeld 10 sets. Per set wordt er gemiddeld 20 x geslagen. Totaal dus 800 slagen, ofwel 400 slagen per tennisser. Ze doen daar gemiddeld 2 uur over, maar dat is wel ‘all-in’. Een derde van de tijd zijn ze met tennissen bezig, 1/3de rusten ze uit op een bankje (circa 14x per wedstrijd) en die andere derde sjokken ze van en naar dat bankje, laten ze de bal vaak stuiteren en zitten ze overal aan te frunniken.
Nou duurt een marathon lopen ook ruim 2 uur. Daar vind je niet per 3 km een bankje langs de kant waar ze dan even rusten, wat drinken en kijken of de schoenveters wel goed vast zitten. Of dat ze van schoenen moeten wisselen. Tennissers pakken immers regelmatig een andere racket. Is tennissen dus niet meer een wedstrijd uitrusten?
Iets anders is dat er zoveel mensen voor een topwedstrijd nodig zijn. Het gaat dan om 2 spelers met elk een flink verzorgings- en trainteam. Als een voetbalteam zo op stap gaat hebben ze 2 bussen nodig voor hun verzorgers en trainers. Natuurlijk is er een scheidsrechter en zijn er maar liefst 9 lijnrechters. Dus ook veel meer dan bij een voetbalwedstrijd waar ze 22 spelers in de gaten moeten houden. Vervolgens zijn er nog een setje ballenjongens en meisjes en een flinke club mensen die de baan verzorgt.
Jun-03: De Wielerestafette
Een paar dagen terug blogde ik over de Ploegentijdrit, om zo in een grote ronde meer meer aandacht te schenken aan de deelnmenende ploegen. Vandaag bedacht ik dat er toch wel iets meer moet zijn om de ploegen meer in het zonnetje danwel de schijnwerpers te zetten en uit de verf te laten komen. De oplossing is simpel: Waarom geen Wielerestafette?
Wielerestafettes worden wel gehouden, maar zo ver ik weet niet bij profrondes als de Tour de France, Giro of Vuelta. Waarom niet? Men doet het bij hardlopen, zwemmen en zelfs schaatsen (vooral bij 
shorttrack). Met wielrennen moet het prima te doen zijn. Het hoeft niet met een stokje, maar kan bijvoorbeeld prima met een gekleurde bidon die doorgegeven wordt. Er bestaat immers al een ‘bidon-collé‘. Op een breder plein kan je best 22 plekken organisteren waar per ploeg de volgende renner staat te wachten om die bidon over te nemen. Je zou het aantal deelnemers per ploeg kunnen beperken tot bijvoorbeeld 5, om te voorkomen dat een team niet mee kan doen vanwege enkele uitvallers.
Toen bedacht ik dat de Hammer Series mogelijk dit idee al had bedacht. De Hammer Series is iets nieuws, waarbij wielerploegen 3 dagen tegen elkaar strijden met klimmen, sprinten en achtervolgen. Een moeilijk gedoe met punten, maar een wielerstafette zit er dus niet bij. Waarom eigenlijk niet? Komt niemand op het idee? Is het gevaarlijk? (Lijkt mij allebei niet.) Is het niet interessant voor de toeschouwers? (En waarom kijken we dan wel naar estafetterende hardlopers of zwemmers?)
Jun-01: De Molen van Piet
Een week terug blogde Karin Raamopen over fotograferen in de eigen omgeving. Ze had zeker een punt. Veel mensen doen dat niet en merken dat pas nadat ze verhuisd zijn. Dan blijken ze nooit een foto te hebben gemaakt van hun oude straat of hun voormalige huis. Foto’s maken we vooral als we op pad gaan zoals een dagje uit of tijdens vakantie.
Daarbij komt dan ook nog eens dat er naast de landschaps- en bouwerkfoto’s, de kinderen en de huisdieren op de foto gaan. 50plussers zie je veel minder. Vaak neemt een kind geen foto terug (er zijn uitzonderingen) en huisdieren laten het op dat gebied al helemaal afweten. Iets anders is dat mensen vrijwel geen foto maken van hun werkplekken en collega’s. Voor later zijn die foto’s zeker leuk.
Mei-29: De Ploegentijdrit
Die ontbrak weer eens in de afgelopen Giro, en dat vind ik jammer. Zelf vind ik fietsen een individuele sport en heb ik dus niets met ploegen. Toch deden er 22 ploegen mee van elk 9 renners. Bij de Tour de France en de Spaanse Vuelta is dat niet anders. Een ploeg heeft een kopman die voor het eindklassement en/of voor de eindsprinten gaat. Ze kunnen ook een klassementsrenner en een sprinter hebben. De overige 7 of 8 zijn zogenaamde knechten.
Die knechten kunnen bevoorraden, de kopman of sprinter uit de wind houden, een fiets afstaan als een kopman panne heeft, en bijvoorbeeld helpen met uit en aankleden als de kopman onverhoopt een flinke boodschap in de berm wil parkeren. Dumoulin was kopman van een zeer matige ploeg. Hij won de Giro meer ondanks dan dankzij zijn ploeg. Zo was ie al z’n knechten al kwijtgeraakt en die konden hem dus niet assisteren tijdens en na zijn befaamde ontlasting.
Mei-11: Eurovision Zoomfestival
Vanavond gaan weer veel NL’se TV’s aan, omdat ons wachtwoordteam meezingt in Kyiv. (Waarom we (ik doe het in de tags dus ook maar) voor die Ukraïnse hoofdstad nog immer de Russisiche naam gebruiken is me een raadsel. Maar goed, veel Nederlanders gebruiken ook de Franse naam voor Firenze.) De eerste halve finale heb ik in de herhaling bekeken en dat was maar goed ook. Wat een belabberde en eentonige weergave. De verre camera bleef maar inzoomen, ongeveer elke 10 seconde herhaalde zich dit. Ik werd er een beetje misselijk van en kan met het niet heugen van voorgaande jaren.
Zelf dacht ik dat de deelnemende landen wat inspraak hadden op de registratie. Denk aan de cameraman/vrouw die rondjes om Ilse en Walon liep. Maar nu zag ik steeds een shot van zeer ver naar dichtbij zoomen en als dat gelukt was, dan begon dat weer opnieuw. Eigenlijk was het dus het Eurovision Inzoomfestival.
