Categorie archief: Ximatig
Okt-15: De Bijdehante Man
De titel van dit stukje schijnt correct te zijn volgens OnzeTaal. Ik keek daar van op. De basisvorm is bijdehand en niet bijdehant. Zelf zou ik op z’n minst bijdehandte schrijven en de basis heel laten. Maar eigenlijk had het gewoon bijdehande moeten zijn. Alleen vinden we dat laatste niet klinken en is er gekozen voor bijdehante. Ook gek dat we wel kunnen zeggen dat iets op hande is. Daar maken we dan weer geen hante van.
Ik kwam hier op door de S.P.E.L-show, een soort taalquiz. In een zin stond een fout en die moest je er in herkennen. Ik koos voor ‘bijdehante’ maar dat bleek dus niet het foute woord te zijn.
We hebben meer van dit soort woorden. Denk aan een slag in de rondte werken. Dan maakt OnzeTaal er geen ronte van. Ook hier klinkt een slag in de ronde werken voor geen meter. Dat terwijl we het wel kunnen hebben over de ronde van Frankrijk. Eén voordeel; dit schrijf ik dus wel op de manier die de OnzeTaal wenst.
Een derde voorbeeld gaat over stad. Mijn moeder hield van statten (stadbezoeken). Zo schijn je dat te moeten schrijven volgens OnzeTaal. Ik zou dus wederom stadten schrijven, net als rondte en bijdehandte. Maar dat mag dus niet. Uiterst onlogisch om 3 vergelijkbare vervoegingen telkens anders te voor te schrijven. Als consequenticus doet dat zeer aan m’n ogen.
Met stad is overigens meer aan de hand. Het meervoud is niet stadden of staden maar steden. Dus het meervoud van blad is niet bladen maar bleden?
Het kan overigens ook andersom. Dat gebeurt met Brabant. Hun inwoners zijn geen Brabanters maar Brabanders. Nu verandert een ‘t’ dus zomaar in een ‘d’. Er waarom hebben we het dan weer wel over Zaankanters en niet over Zaankanders?
Het mag duidelijk zijn dat ik op de Mavo moeiteloos een 3 haalde voor Dik-T en een 10 voor wiskunde. Helaas leeft m’n leraar Nederlands niet meer. Hij had nooit kunnen bedenken dat ik inmiddels een jaar of 15 verhaaltjes schrijf op dit blog.
Sep-22: Kat op ’t Dakkie
Deze buurkat houdt me regelmatig in de gaten. Vanaf een schuurdakje kijkt ie zo m’n keuken in. Het is een forse kat, een Brits korthaar met dikke vacht. Hier loopt ook een rank zwart katje rond en die past er wel 3x in. De katerversie kan 8kg worden.
Een maandje terug lag deze lobbes breeduit op m’n tuintafeltje. Het was ‘m dus gelukt om in m’n tuin te komen. Dat kan alleen over een 2 meter hoge schutting. Er in is van bovenaf niet zo moeilijk. Er uit is een ander probleem. Om die reden zit onder m’n nieuwe poort een cm of 10 ruimte. Ik heb vaker katten in de tuin en een deel wurmt zich er dan uit onder de poort door. Bij deze zware jongen lijkt me dat niet kunnen. Toch was ie zomaar uit m’n tuin. Denk dat ie dan toch tegen de schutting op is gesprongen. Dat lukt andere katten ook, maar van dit suffe beest verwacht ik dat niet. Hij is daarna niet meer in m’n tuin geweest en legt zich er bij neer dat ie me vanaf het schuurdakje in de keuken prima kan observeren.
Sep-08: Ein Bi(elefeld)er
Dit kenteken viel me een paar weken geleden op tussen de supermarkten in De Hoef. Moest natuurlijk op de foto. Kan hem ook beantwoorden met m’n eigen kenteken.
Ik weet overigens van geen biermerk uit Bielefeld. Destijds viel me daar niets op. Dat was wel ander in BITburg. Die gebuiken hun kreis-afkorting erg handig in de slogan: ‘Bitte ein Bit’.
Aug-19: Schapenluik
De foto hierboven maakte ik midden in de Beemster. Het lijkt er op dat ze voor de deur liggen te wachten. Dan lijkt me een schapenluik wel handig.
Aug-06: Leuke Ontmoeting
Een week geleden toen het zo warm was, was ik vooral ‘s-ochtends vroeg op pad. Die dag ging ik even naar de supermarkt en heb ik aansluitend nog wat oude schepen bekeken, waar ik eerder over blogde. Ik nam de kortste route naar de winkel om zo wat energie over te houden en m’n opwarming tot een minimum te beperken.
Net in de Binnenstad was een vrouw bezig haar stokrozen te snoeien. Stokrozen doen het hier in de binnenstad en mijn aansluitende wijk enorm goed. Schijnbaar houden die dingen van voormalige strandwallen. Die van haar staken boven de dakgoot uit. Bij een pand eerder was dat ook het geval. Dus vroeg ik of ze aan een wedstrijdje stokrozen deed met de buren. Ze moest er wel om lachen en gaf aan de hare te snoeien, omdat die de verkeerde kan op groeiden.
Jul-11: Voor de e-Kids?
Alkmaar heeft in de afgelopen jaren een paar honderd laadpalen aangelegd. Ze worden dan ook lang niet allemaal gebruikt, maar het gaat om de intentie. Stoppen met verbrandingsmotoren in de stad.
Dan is het niet gek om de volgende generatie daar aan te laten wennen. En dan tref ik dit nieuwe speeltuig in het Emmakwartier:
Duidelijk een stap terug in de tijd. Moet je toch niet willen?
Jul-05: Wat was dat nou?
Een paar dagen terug was ik net iets te laat met het pakken van m’n camera. Dat ding zit bij mij echt niet lastig verstopt. Ik heb een kort zomerjack en daar zit naast de hoofdrits een klein ritsje, waarschijnlijk voor een smartphone. In dat zakje past prima m’n compacte camera. Zoiets pakken is dan ook secondewerk. Het duurde nu echter wat langer, omdat ik een zwerfblikje had opgeraapt en het daar nog wel even zou duren eer ik langs een prullebak zou komen. Dat blikje moest ik dus ook nog even wegzetten om m’n handen vrij te maken.
Maar ik was er op die plek (waar nooit iets te zien is) ook niet op bedacht. Ik hoorde een gerrurr, dat betekende een rolschaatser of een skateboardfiguur. Ook niet echt om van te schrikken. Ik zag aanvankelijk alleen een oudere vrouw fietsen. Ze had een kleine hoofddoek om en dat verklaarde duidelijk niet het geluid dat ik hoorde. Ze fietste aan de overzijde van de weg mijn kant op.
Jun-19: Zichtlijn
Landschapsarchitecten (vandaag sprak ik er weer eens een) gebruiken regelmatig de term ‘zichtlijn’. Je moet op bepaalde plekken een mooi vergezicht hebben en dus niet alles rondom volbouwen. Zeker een goed punt.
Wat mij een maandje geleden opviel heb ik maar niet aan deze dame voorgelegd. Ze kwam uit Rotterdam voor een totaal ander project en zal dit specifieke plekje hieronder niet kennen:
