Jan-20: 1429 NiederSachsen

Göttingen vond ik een handige keuze. Mocht het weer daar de volgende morgen goed zijn, dan zou ik altijd nog een stuk langs de Weser kunnen fietsen. Maar ja, het weer was op die 24ste september niet zo goed. De dag startte grauw met miezer. Dat van die Weser trok me niet, eigenlijk wilde ik wel naar huis. Dus fietste ik terug naar het station en kocht er een NiederSachsen-kaartje. En met dat ding op zak leek het me wel wat om eens hun hoofdstad Hannover te bekijken.

De trein volgde het Leinedal, waar ik het Weserdal had verwacht. Die Leine ben ik bij Freden een keer op de fiets overgestoken naar Goslar. Het dal zag er mooi uit, die moet ik onthouden. Ik treinde in een regionale gele intercity van het bondsland NederSaksen. De trein was redelijk leeg, maar dat is rond een uur of 11 ’s ochtend niet vreemd. In Hannover was het droog net als grote stukken onderweg. Hannover is een grote stad die ik op de fiets altijd vermeden heb, zoals ik ook altijd om München, Hamburg en Köln fiets.

Advertentie

Jan-15: 1403 Thüringen-Oost

De volgende dag, 23 september, was het nog steeds stralend weer. Alleen werden de vooruitzichten steeds grimmiger. In een deel van Duitsland regende het al de ganse dag en dat zou morgen en de komende dagen voor heel Duitsland zo zijn. De herfst zat mij op de hielen. Toen ik vertrok zat ik daar niet zo mee. Eerst maar eens kijken hoe ik dit dorpje uit kon komen en hoe ik een grotere weg naar het noorden kon vinden. Dat lukte redelijk via een noodbruggetje.

De weg naar Greiz was een grotere en liep door het Elsterdal. De drukte viel erg mee. Een stukje verder trof ik weer zo’n Elsterradwegbordje en heb ik het even geprobeerd. Na een kilometer van het type aardig landweggetje werd het weer een smal keienpadje stevig heuvelop. Ik draaide meteen om en ging weer net zo hard terug naar de grote weg. Dan maar wat drukker. In die ellende van gisteren had ik echt geen zin.

Jan-09: 1343 Saale en Elster

In Rehau was ik de volgende morgen (22 september) vroeg wakker en vroeg op pad. Het was wederom kraakhelder en daarmee ’s ochtens erg fris. Hooguit een graad of 10. Ik ging opweg naar Hof. Vorig jaar was ik daar al bijna een keer met de trein naartoe gegaan, maar dat draaide op Coburg uit. Nu ging ik het dus op de fiets proberen, zo ver was het niet meer. Eerst naar de Saale en dan wat stroomafwaarts.

Ondank het overzichtelijke landschap wist ik nog even goed mis te fietsen, maar kwam over een flink heuveltje bij Oberkotzau aan de Saale. Dit is overigens de Thüringer Saale die ik al eens bij Bernburg richting Elbe had zien stromen. Beieren (want daar was ik nu nog) heeft nog een Saale, die een paar honderd kilometer westelijker stroomt en in de Main uitmondt. Ooit ook een keer overgestoken. Met deze Thüringer Saale was ik zo in Hof. De Saaleradweg was duidelijk aangegeven.

Dec-29: 1258 Oberfranken

Op dinsdag 21 september begon de dag gelukkig minder koud en had ik geen overbroek nodig. Waarschijnlijk een graad of 10 en zonnig. Ik zat ook in het warme en brede dal van de Waldnaab, waarbij Weiden een grotere stad met veel verkeer is. In dat verkeer had ik niet zo’n zin, dus leek het me wel wat toen ik een eerste bordje met Walnaabradweg of iets vergelijkbaars zag. Die rivier wilde ik wel stroomopwaarts volgen.

Via een enorme omweg kwam ik bij de rivier die ik alleen mocht oversteken om vervolgens tegen een heuvel op te rijden. Het was me snel duidelijk; de Waldnaab slingert hier zo dat er geen weg langs aan te leggen valt. Die heuvel heb ik maar beklommen, de andere optie was een stuk terugfietsen over dezelfde slechte landweg vol met kraters. Toen ik bij een wat grotere weg kwam heb ik de radweg gelaten voor wat ie was. Zo liep ik Altenstadt a/d Waldnaab mis.

Dec-23: 1157 Oberpfalz

Ook in Regenstauf begon de (maandag- (20 september))ochtend bar koud. Het was windstil en hooguit een graad of 4 toen ik opstond en door het raam een mooi ooievaarsnest zag. Het was kraakhelder en zonnig. Over m’n fietskleren droeg ik een langebroek die eigenlijk in de was moest, maar mooi dienst kon doen tegen de kou. Feitelijk had ik ook handschoenen nodig, maar die had ik thuisgelaten. Allereerst besloot ik verder te fietsen langs de oostkant van de Regen-rivier. Dat is de rustige kant.

Dorpjes heb ik niet gezien, hooguit een keer 3 huizen bij elkaar. De natuur was erg mooi. Na zo’n 12 km hield dit op. Ik werd naar de andere kant van de rivier gedirigeerd, waar de grotere weg was. En die was in de reparatie. Op mijn gebruikelijke manier trok ik weinig van de verkeerslichten voor de werkzaamheden aan. Stak m’n hand op naar de happermachinist en hij zwaaide gemoedelijk terug. Ik bleef deze weg volgen tot Nittenau, een plaats die ik gisteren nog op het oog had als mogelijke overnachtingsplaats. Goed dat ik dat niet gedaan had. Nittenau stelt nog minder voor dan Regenstauf. Met moeite vond ik 1 terras waar ik in het zonnetje doorwarmde met een kop koffie. Inmiddels was het boven de 16 graden en fietste ik de laatste kilometers zonder overbroek.

Dec-20: 1047 Neder-Beieren

Op 19 september begon ik dus met een pistolet-gezond en een grote koffie bij de bistro di cassino. Dat smaakte uitstekend. Bij hoge uitzondering ontbeet ik in m’n fietsbroek. Normaal trek ik m’n fietskleren pas aan na het ontbijt, maar dat leek me deze keer nogal onhandig. Deze zondag begon zonnig, maar akelig koud. Hooguit een graad of 8. Eerst maar even dat andere gehucht bekeken ‘waarbinnen’ het cassino viel. Dat Unterwangenbach stelde ook niets voor en had daarbij geen slaapgelegenheden. Achteraf was de keuze voor Lindkirchen niet verkeerd.

Ik zat nu op een mooi setje landweggetjes langs het riviertje de Abens en kwam weer langs allerlei hoppenvelden. Onderweg weer allemaal bordjes die aangaven dat ik de hoppentour volgde. Zo kwam ik door Train waar een zondagmarkt was, en even later fietste ik op een joekel van een kerk af in Biburg. Biburg bestond eigenlijk alleen maar uit die kerk, die bij een klooster bleek te horen. In Abensberg stak ik op voor een bak koffie met een punt taart. Het was immers zondag. Midden in dat stadje zat ik heerlijk in het zonnetje op een terras van een koffie-Italiaan.

Dec-13: 0957 Hoppentour

Van het hotelletje in Meitlingen weet ik wel dat in hun ontbijtzaal (of beter ontbijtkelder) een prachtige pilaar was. Dat ding was origineel en stond vroeger in een slachtgedeelte. Ondanks de naam ‘Neue Post’ was het gebouw van begin 1600. En eigenlijk was dit ook hun restaurant. Ik weet inmiddels zeker dat ik hier de voorgaande avond niet heb gegeten. Dan was me die mooi bewerkte pilaar me wel eerder opgevallen. Het was me in die richting te druk en ik heb gekozen voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd (nog steeds geen idee wat ik naar binnengewerkt heb) in hun café aan de andere kant van het gebouw.

Deze zaterdag 18 september was het nog steeds een graad of 18, met weinig bewolking en veel zon. De wind was minder, maar als ik in noordoostelijke richting bleef doorfietsen, dan had ik hem wel pal tegen. Ik fietste dus wel in die richting door. Dat had te maken met de vakantie van een jaar eerder. Toen vond ik dit een mooie fietsgebied, maar trof ik regenachtig weer. Allereerst slingerde ik op Aichach af, omdat kreissteden vaak wat mooier zijn. Dat ging via een flinke omweg, omdat ik geen weg naar het oosten kon vinden. Toen dat een stuk zuidelijker wel lukte bleek er een omleiding te zijn. En die omleiding stuurde me langs een mooi rivierdalletje, dus dat zag ik deze keer wel zitten.

Dec-12: 0839 Heerhugowaard-Zuid

Jawel, het is nog net 11 december en ik bedenk nu pas hoe mijn 9de fietsvakantiedag op 17 september verliep. Net als bij de voorgaande afleveringen gebruik ik de ‘aantekeningen’ op een vakje van 3 bij 4 cm in mijn agenda. Alleen wat plaatsnamen, dat het redelijk zonnig was, maar 18 graden en een flinke zijwind uit het noordwesten. Samen met de 9 foto’s is dat voldoende om me te ontrinneren waar ik die dag fietste en wat er voorviel.

En dat is niet moeilijk, die info is voldoende voor een te lang logje. Deze dag begon in een redelijk sjieke ontbijtzaal midden in hartje Memmingen. En sjiek of niet, het grauwe brood (wat ik het liefste eet) smaakte er hetzelfde als in de doorgaans minder sjieke ontbijtzaaltjes. Ik had bedacht om in noordoostelijke richting verder te fietsen. Dat is een mooi fietsgebied. Allereerst fietste ik met een een klein riviertje de stad uit richting noorden en belandde in een plaats met de naam Boos. Het gehucht was zo klein dat ik niet heb kunnen zien of deze mensen er boos bij liepen.