Mrt-24: Nakwartetten

Altijd lastig na zo’n hele serie over m’n fietsvakantie. In de afgelopen maanden was dat zo’n 80% van mijn blogactiviteit en dan is dat zomaar over. Tijd om af te kikken dus. Of in fietsjargon ‘uitrijden’. Met dit mooie weer (en gelukkig maar weinig last van m’n elzen- en berken-pollenkoorts) ben ik weer vaker op pad en heb ik duidelijk minder belangstelling voor het bloggen. Ik zou voor mijn gevoel ook best een maandje kunnen stoppen, ware het niet dat er nog heel veel zaken zijn die op de blogplank liggen. Die dingen liggen daar omdat ik er door het vakantieverhaal niet aan toe kwam. En ik kan mezelf wel wijsmaken dat het allemaal niet hoeft en dat ik met niemand afspraken hierover heb lopen, behalve met mezelf. Toch werkt dat niet zo en zal ik na een weekje weer gewoon over alles bloggen wat anderen laten liggen en mij aan het hart gaat.

Bij Halsteren (op de 19de fietsdag) viel nog een kwartje waarover ik nog niet geblogd heb. Ik wilde niet voor niets Halsteren eens bekijken. Pas na het schrijven weet ik waarom en dat gaat zeker 45 jaar terug. Zo lang ken ik die plaatsnaam al. En eigenlijk aanvankelijk alleen van naam en pas veel later wist ik waar ik het in Noord-Brabant moest zoeken. Dat terwijl er geen enkel (ver) familielid of (vage) kennis woont of heeft gewoond.

Advertentie

Mrt-22: 20 Naar Delfshaven

Op zondag 2 Oktober 2011 was m’n 20ste (en werd mijn laatste) fietsdag in deze uiterst fraaie fietsvakantie. Ik schrijf wel eens dat er dingen tegenzitten, maar in deze vakantie viel dat enorm mee. Alles wat tegenzat bleek eenvoudig oplosbaar te zijn. Waar je geen invloed op hebt is het weer en dat zat tot het einde aan toe mee. Ook deze dag was het boven de 25 graden met een stralend blauwe lucht en vrijwel geen wind.

En ik kan wel schrijven dat je als fietser geen invloed op het weer kan hebben, maar dat is niet helemaal waar. In geval ik halverwege in waardeloos weer was beland, dan had ik de trein naar bijvoorbeeld Noord-Italië kunnen pakken. Op die manier is natuurlijk wel met het weer om te gaan aangezien ik met niemand iets afspreek, zelfs niet met mezelf. Maar voor het weer hoefde ik dus zeker niet uit te wijken.

Vanuit Steenbergen had ik nog een laatste reisdoelletje bedacht; Delfshaven. Ik zal er als uk wel gelopen hebben, maar meer ook niet. Rond mijn 10de ben ik eens door Termeulen gesleept opweg naar een vriendin van mijn moeder in Rotterdam-Zuid. Rotterdam heb ik zelf maar een paar keer bezocht en pas later bedreep ik dat er nog een pittoresque stukje Delfshaven moest zijn.

Mrt-19: 19 Naar Tholen

De volgende morgen ging in Turnhout het ontbijt meer dan probleemloos. Ik had de avond eerder een broodjeszaak gezien en daar fietste ik in 3 trappen op af. Zag er eenvoudig en netjes uit. Toonbank met broodsmeersters er achter en wat kleine tafeltjes, waarvan het leeuwendeel leeg was. Bij de toonbank stonden later wel veel mensen, het zaakje liep gesmeerd. En dat is niet vreemd. Ik had een pistolet met cammembert en een grote mok koffie voor de reclameprijs van 2,40. Meestal ben je dat al alleen voor een kleiner kopje koffie kwijt. Daarbij vind ik het altijd leuke zaakjes om mensen in voorbij te zien gaan.

De stad uit kwam ik eerst nog voorbij het Kasteel van Turnhout. Die had ik gisteren helemaal niet gezien. Het was inmiddels 1 oktober 2011 en nog steeds prachtig weer met een graad of 26, onbewolkt en vrijwel geen wind. Ik tref het vaak met het fietsweer rond deze tijd in het jaar en dat is dan ook een van de redenen dat ik een voorkeur heb voor September als zwerffietsmaand. Maar dit jaar was het wel heel uitzonderlijk. Toch wilde ik wel naar huis, maar eerst nog even Tholen zien. Daar was ik nog nooit geweest.

Mrt-12: 18 Via Zoutleeuw

De volgende morgen sprak ik weer de huisman. Hij had een prima ontbijt klaar gezet en was een leuke gesprekspartner. Het was een kersenboerderij, zoals er in die omgeving erg veel fruitbedrijven zijn. Daarnaast had ie allerlei cursussen (o.a. metselen en loodgieten) gevolgd om zijn huis te verbouwen. In mijn ogen had ie dat prima gedaan. Ik fietste vervolgens naar een reisdoelletje dat een paar dagen terug opborrelde. Dwz België heb ik vaakgenoeg doorkruist. Al hun provincies heb ik een aantal keren bekeken, maar er schiet natuurlijk wel eens iets over.

Dat was het geval met de volgende plaats waar ik kwam. Die plaats werd me ooit aangeraden door de verhalen van Peter van Bruggen. In zijn serie De Nachtrijder deed hij ook Zoutleeuw aan, een stadje dat het nooit gemaakt heeft. Van Sint-Truiden naar Zoutleeuw is maar enkele kilometers en ondanks het omfietsen via knooppunten over leuke lege landweggetjes was ik er zo. De beschrijving van Van Bruggen klopte aardig. Een stadje met een paar honderd jaar terug grootse idealen, maar duidelijk uit de markt geconcurreert door plaatsen die aan betere (vaar)wegen lagen als Hasselt en Sint-Truiden.

Mrt-10: 17 De Limburgen

Op 29 september vertrok ik alsnog richting België. Ik had daar inmiddels een leuk ideetje voor bedacht om op het smalste stuk bij Sittard Nederlands-Limburg te doorkruisen. Dat ging eigenlijk best goed via Gangelt. Volgens hun infobord moest hier ook een touristische stoomtrein zijn, maar zelfs een station heb ik niet kunnen vinden. Verder was het er wel aardig fietsen, maar meer ook niet.

Het was wederom zo’n 27 graden en ik had een beetje voor de wind. De bundesweg-56 was me net wat te groot en daarom fietste ik over parallelwegen, wat bij Mindergangelt misging. Ik kon rechtdoor een wildpark in, of rechtsaf een twijfelachtig landweggetje op of toch maar vroegtijdig Nederland in. Ik koos voor het laatste en kwam zo door Jabeek. Vandaar werd Sittard goed aangegeven en fietste ik het laatste stuk op mijn eigen manier om verkeerslichtloos in het centrum uit te komen.

Daar was een drukke markt en de terrassen zaten stampvol. Ik wilde er toch wel koffie bijtanken, vergezeld van een punt vlaai. Daartoe wurmde ik me door het terras en vond zo nog een lege stoel. Aan dat tafeltje zat dus ook iemand anders. Een man die in Duitsland (maar een klein stukje over de grens) woonachtig was en redelijk Nederlands sprak. Hij kwam vaker in Sittard en was het met me eens dat het een mooie en gezellige stad is.

Mrt-09: 16 Roerganger

Op 28 september 2011 heb ik eerst nog wat foto’s in Monschau gemaakt. Daar was het wederom schitterend weer voor. Tijdens dat fotograferen zag ik aan ‘het einde’ (er van uit gaand dat ik vanaf de zuidkant aan het begin Monschau binnenfietste) een wegwijzer naar rechts met daarop Eupen (B). Dat was m’n bedoeling. Eupen is de hoofdstad van Duitstalig Wallonië en heeft een directe (te) strakke weg met Monschau die ik al eens in tegenrichting heb gefietst.

Eigenlijk had ik de hoop dat nu zo’n 20 jaar later er een soort aardig fietsalternatief zou zijn. Niet dat die weg toen druk was, maar ik wil wel eens wat anders zien. Dat andere gebeurde toen ik door bleef fietsen. De smalle dorpsstraat ging over in een stukje weg voor hooguit wat aanwonenden en ook die hield op. Er ging alleen nog een fietspad rechtdoor. Ik snapte dus niet waar die autowegwijzer naar Eupen op sloeg, of het moest al zijn dat ik vlak daarna een linkaffer had gemist. Ergens links was een bouwput en misschien lag daar wel de weg achter richting Eupen. Mij maakte het niet uit, ik bleef de fietsbordjes volgen die niet meer dan een kleine rode pijl bevatten. Die dingen tref je vaak in Duitsland om aan te geven dat je met de fiets verder kan.

Mrt-02: 15 Dwars door de Eifel

Omdat ik dit soort verslagen achteraf schrijf, kan ik moeiteloos een titel bedenken die de lading dekt. Maar destijds (27-09-2011) wist ik bij aanvang niet hoe ik precies zou fietsen. De Ahr ontspringt in het centrum van de Eifel en ik wilde wel een stuk langs deze rivier fietsen, daar ik er veel van verwachtte. Maar verder gingen mijn gedachtes bij het opstappen in Bad Neuenahr niet. Vanaf hier is het een flinke dag fietsen naar het station van Heerlen en daar zou ik een directe trein naar Alkmaar kunnen nemen. Maar met dit prachtige zomerse weer kwam die gedachte niet bij me op. Meer dan een beetje huiswaarts (Alkmaar) sturen zat er niet in en dat mocht best nog wel wat dagen duren. Ik overwoog sterk om aansluitend een stuk door België te fietsen.

Bij een van mijn eertse fietstochten door Duitsland (een retourtje Straatsburg in 1982) heb ik op de terugweg in de jeugdherberg van Ahrweiler geslapen. Bad Neuenahr is tegen Ahrweiler geplakt en was dan ook het eerste stadje waar ik deze dag door kwam. Ik kreeg een déjavuutchen; dit had veel weg van Bad Wildlungen waar ook een kuuroord tegen een oude stad geplakt is. Beide kuuroorden hebben een sfeer van rond 1900 en de oorspronkelijke stadjes geven je de indruk van circa 1400.

Mrt-01: 14 Richting Rijn

Vanuit Betzdorf vertrok ik op 26-09-2011 met de Sieg mee stroomafwaarts. Ik had al eens de Siegradweg gevolgd en hield het nu bij de wat grotere wegen met fietspaden. De Sieg mondt bij Siegburg uit in de Rijn en dan zit je aan de onderkant van de agglomeratie Köln-Bonn. Daar ben ik al eens geweest en heb ik geen behoefte aan voor een 2de keer. Nog verder naar het noorden begint het Ruhrgebied, dus nam ik mij voor om west-zuid-west aan te houden. Daarbij wilde ik wel eens Altenkirchen, de hoofdstad van het Westerwald bezoeken.

Ooit wel eens een poging gedaan, waarbij ik door het vele geklim Altenkirchen op een kilometer of 20 miste. Via de grotere 256 zou me dat niet meer overkomen. Zulke wegen klimmen veel minder en hij gaat door Altenkirchen. De drukte viel erg mee, er was goed te fietsen. Ook hier wel een klim om het Siegdal uit te komen, maar dat ging inderdaad veel eenvoudiger. Onderweg zag ik een wegwijzer met een plaatsnaam die maar 1 letter verschilt van mijn oorspronkelijke familienaam. Voor de begin H moet je een P bedenken. Niet dat mijn familienaam (die ruim 200 jaar terug in Nederland flink veranderd is) daar is bedacht. Dit soort plaatsnamen komen door heel Duitsland voor waar bossen zijn gerooid. Mijn stapelbedovergrootvader rooide een stuk bos in de Harz bij Quedlinburg.