Feb-27: Fietsvakantie Slot

Inmiddels was het woensdag 23 september en had ik bedacht dat ik een stuk met de trein moest overslaan. Waar ik nu was, in Marktredwitz te noord-oost Beieren, was het me te herfstachtig en te koud. Er was hier een station aan de bovenleidingloze spoorlijn Regensburg-Hof. Regensburg of Hof leken me echter geen goede opties, ik wilde naar het Rijndal waar het weer een stuk fietsvriendelijker was.

Kortom een kwartier na het ontbijt zat ik in een boemeltje en stapte ik 30km zuidelijker over of een ander Boemeltje naar Bayreuth. Met een Bayernkaartje opzak wilde ik naar de uiterst noordwestelijke hoek van Beieren en ook even onderweg in Bayreuth kijken. Ooit was ik daar door gefietst van Langedijk naar Praag, maar had toen het centrum niet bekeken. Nu leek me dat wel wat en maakte een ommetje station-centrum-station. Het was ook hier niet warm, maar wel droog. Na een flinke rondgang door het centrum heb ik een grote punt Schwarzwaldkirschtaart met koffie genuttigd in een grand gebakscafé.

Advertentie

Feb-22: Van Bohemen naar Beieren

Op Dinsdag 22 september nam ik me voor om Tsjechië te verlaten. Het weer was behoorlijk veranderd en ik wilde wel een stuk overslaan met de trein. Bij Karlovy Vary wilde dat niet erg lukken en nu had ik m’n zinnen gezet op Cheb. Ik weet dat daar een spoorlijn loopt richting Duitsland.

Omdat ik vroeg naar bed was gegaan was ik er ook vroeg uit, te vroeg voor het ontbijt. Het was droog en ik heb een stadswandeling, of beter stadsklautering gemaakt. Veel traplopen dus. Loket is een fraai stadje en ik nam nog wat foto’s en een uurtje later een goed ontbijt. Gelukkig bleef het droog en ik fietste naar Sokolov, een grotere stad op maar 10km afstand. Daar doorheen was een mooie fietsroute. Dezelfde route langs de Ohre, die bij Klasterlec nog waardeloos was.

Feb-16: Karlovy Vary

Zondagochtend 21 september had het herfstige weer weer plaats gemaakt voor zeer redelijk fietsweer met niet veel later wat zon. Het was wel een paar graden koeler geworden dan de voorgaande dagen, maar zo rond de 19 graden vind ik prima. Het penzion had een soort Engels ontbijt met naast brood ook roerei met ham. Keuze was er niet, ik kreeg het voor mijn neus geschoven. Een Duitse man naast mij kreeg dezelfde contraptie en was daar erg tevreden mee. Hij kwam hier vaker voor een nachtje als ie van München naar Berlijn reed. Hemelsbreed logisch, maar qua wegenstructuur zeker niet. Ik hoorde hem niet klagen over het bed, naar mijn mening was daar reden genoeg voor. De kamer zelf was redelijk, maar het matras en de plankenbodem hadden 10 jaar eerder vervangen mogen worden.

Ik stapte dus weer op en Karlovy Vary moest nu zeker te halen zijn, dat was nog maar zo’n 30 kilometer. Probleem was nog wel even om dit gehucht uit te komen. De fietsroute zag ik niet zitten. Ik had geen zin in baggeren door de blubber. Dus zocht ik de grote weg weer op. Luzny had daar er geen aansluiting op, de weg ging er via een hoog viaduct over. Uiteindelijk vond ik een soort landweggetje van een boer tegen een heuvel op, waar het viaduct op aanlandde. Het was meer een graspad door een groot grasveld. Het lukte me daar de fiets omhoog te duwen en een kwartiertje later tilde ik eerst m’n fietstas over de vangrail en daarna m’n fiets. Kortom een nieuwe aansluiting voor Luzny.

Feb-15: Gestrand in Okounov

In Most moest ik (zaterdagochtend 20 september) zelf opzoek naar een ontbijt. Het Penzion had daar niet in voorzien, dan had ik me eerder moeten melden. Mij leek het geen probleem. Ik zag iets dat op een geopend restaurantje leek, maar die hadden alleen warm eten. Daar vond ik het te vroeg voor. Ik heb geprobeerd om te vragen naar iets met brood, maar dat werd niet begrepen. Tsjechen spreken veel minder Duits of Engels en ik was mijn spiekbriefje vergeten van 32 jaar eerder waar ook brood op stond. Een paar zaken verder trof ik een eenvoudige bakker en die had naast brood ook een paar eenvoudige tafeltjes en koffie. Precies wat ik zocht.

Het was overigens weer mooi weer, droog en zonnig bij een graad of 23. Lekker fietsweer dus. Het doel was bekend, ik wilde wederom richting Karlovy Vary en ging dus min of meer westwaards. Daarbij kwam ik door een mooi heuvelachtig gebied en fietste zo via kleinere wegen door Údlice het grotere Chomutov in. Dat zag er een stuk beter en gezelliger uit dan Most.

Feb-08: Tsjechië

Op vrijdag 19 september stond ik dus zomaar op in Tsjechië. In de ontbijtzaal merkte ik dat het toch een redelijk groot hotel was, dat ook nog eens goed vol zat met alleen Tsjechen. De avond ervoor zat ik nog alleen op de grote veranda met en biertje van het onweer te genieten. Nu moest ik een tafeltje delen met anderen, omdat het zo vol was. Het bleken vooral binnenlandse bustouristen te zijn, waarvan een aantal Engels of Duits sprak. Het ontbijtbuffet was goed, maar toch redelijk eenvoudig.

Gisteravond had ik bedacht wat ik nu verder ging doen. Ging ik linksaf terug naar Bautzen, rechtdoor naar Praag, rechtdoor om Praag heen of rechtsaf naar Karlovy Vary. Praag had ik 32 jaar eerder een paar dagen goed bekeken en zal nu nog veel drukker zijn. Eigenlijk wilde ik wel naar Karlovy Vary (Karlsbad) waar ik destijds niet ben geweest en waar ik toch redelijk wat van had gehoord. Op deze manier bleef ik ook dicht tegen de Duitse grens fietsen en kon ik snel terug als het fietsen in Tsjechië me niet zou bevallen.

Feb-07: Dresden, Bastei en verder

Donderdagochtend 18 september was ik er redelijk vroeg uit en ‘moest’ ik op zoek naar een ontbijt. Het botel serveerde geen ontbijt en in een stad als Dresden is dat totaal geen probleem. Inmiddels wist ik wel dat ik zoiets beter op de oostoever kon zoeken en nog geen 10 minuten later zat ik in een soort bakker met grandcafé. Er naartoe heb ik eerst een foto van het ochtendgloren gemaakt op de plek waar ik de avond ervoor de nachtfoto had genomen. Het ontbijtcafé was dus erg luxe. Ik ging niet voor 1 van de vele ontbijtsoorten, maar koos een uit de kluiten gewassen en zwaar belegd broodje uit met kaas, ham en veel groente. Met een mok koffie had ik daar meer dan genoeg aan en je hoeft zelf niet te smeren. Later kwam er een Duits fietsechtpaar een tafeltje verder zitten, waarbij het tafeltje duidelijk te klein was voor alle meuk (een bordje of 10) die bij hun ‘ontbijtje’ hoorde. Daarbij opgemerkt dat het fraaie tafeltjes waren met daarin oude foto’s verwerkt.

Vervolgens een fotorondje door Dresden gemaakt.

Feb-01: GezElbeschap

Woensdag 17 september zag ik in het kleine ontbijtkamertje 5 mensen, waarvan ik er 3 de voorgaande avond ook op de binnenplaats van het restaurant had gezien. Van die drie was duidelijk dat zij eveneens langs de Elbe fietsten. Dus ging het daar al snel over en werd het een gezellig groepsgesprek. Een vrouw was alleen onderweg en vroeg of er iemand met haar op wilde fietsen. Het andere echtpaar ging stroomafwaarts en daarmee in tegenrichting. Ik ging wel de goede kant op en het leek me wel leuk idee.

Zelf vind ik het totaal niet erg om alleen te fietsen. Zij (Angela) was waarschijklijk niet zo’n ‘Einzelgängerin’. De voorgaande dag had ze 100km gefietst vanuit Jüterbog en kwam uit Berlijn. Dat gaf mij het gevoel dat ze redelijk doorfietste en dat was ook zo. Het was nog fraaier weer met 25 graden en een totaal wolkenloze lucht. Wel woei er een stevige wind uit het zuid-oosten en dat was precies de richting die we op wilden.

Jan-30: Torgau of Verder

Net als de voorgaande middag was het op dinsdag 16 september in Lutherstadt-Wittenberg prachtig fietsweer. Het werd 23 graden, vrijwel onbewolkt en wat oostenwind. In de ochtend was het al een stuk warmer dan ik de afgelopen dagen gewend was geraakt.

Langs de Elbe ligt daar een prachtig fietspad en her en der zag ik ook af en toe een fietser. Ik fietste nu in een deel van Duitsland waar ik nog niet eerder was geweest. De vorige keer dat ik door Lutherstadt-Wittenberg fietste ging ik richting Jüterbog en Poolse grens. Na een kilometer of 13 oostwaarts ging het echter goed mis. Ik lette even op een ander en niet op het prachtig vlakke fietspadasfalt. Dat had ik beter wel kunnen doen. Nu reed ik m’n achterband door midden over een halve bierfles. Dan helpt een reserve binnenband niet. Het werd dus lopen en maar afwachten of ik een fietsenmaker zou vinden.