Dec-13: Dag-15 Herfstig Slot

Woensdag 16 september begon dus waardeloos met stortbuien. Op de TV had ik begrepen dat mijn geluk van het lekkere fietsweer duidelijk voorbij was. Overal regen en niet zo’n beetje. Hier in Worms was het daarbij flink kil geworden, zo rond de 13 graden. Best te doen, maar niet nadat je verwend bent met ruim 20 graden. En al helemaal niet in combinatie met veel regen.

In Worms blijven zag ik niet zitten. Die stad had ik al eerder met mooi weer bekeken en anders wel in de afgelopen avond bij het zoeken. Het werd dus het station. Daar zou ik wel verder zien. Gelukkig trof ik al snel een fietsbordje met Bahnhof, maar daar stond er 1 tussen die geplaatst was door de gebroeders Temmes. Ik trof een spoorlijn, maar zag geen bordjes meer. En helemaal aan de zuidkant Worms uitfietsend wist ik dat ik niet goed zat. Dus maar terug de spoorlijn volgen en jawel na 8km omfietsen door waardeloos weer stond ik uit te druipen in de stationshal. Komt ook omdat ik maar 1 jas met een capuchon heb en die stelt weinig voor.

Advertentie

Dec-11: Dag-14 Pfalzer Ommetje

Dinsdagochtend 15 september begon somber, maar het was droog. Eigenlijk had ik bij aanvang bedacht dat deze dag niks meer kon worden en dat ik om moest zien naar de trein. Maar waar ik dan naartoe zou moeten wist ik ook niet. Rondom erg veel herfstweer met zware buien. Dan kon ik maar beter hier doorfietsen en zien waar ik zou stranden.

Inmiddels was ik ook in de buurt van wat plaatsen die ik nog op een virtueel lijstje staan. Ooit ben ik daar links en rechts omheen gefietst en nu kon ik daar in elk geval eens op af sturen. Om er te komen bedacht ik eerst naar Landau te fietsen, waar ik al wel eens geweest ben. Ik ging eerst door wat dorpjes langs de Rijn noordwaarts en nam bij Neuburgweier het pontje naar Neuburg. Neuburg stelde ook weinig voor en in plaats van een grotere weg koos ik voor wat bospaden. Dat fietste wat om, maar was wel lekker rustig. Ik kwam wel in Wörth am Rhein, wat m’n bedoeling was.

Dec-02: Dag-13 Baden

Maandagochtend 14 september begon met een lekker zonnetje, terwijl de weerberichten overwegend erg negatief waren. Na het ontbijt ging ik dan ook niet naar het station, maar fietste ik verder richting noord. Lekker voor de wind volgde ik zo op gepaste afstand de hoofdspoorlijn door het Rijndal. Onderweg zou ik zo nog altijd in de trein kunnen stappen. Net als de voorgaande dag zag ik wel dichte en donkere bewolking boven de toppen van de Vogezen en het Zwarte Woud, maar daar had ik vooralsnog geen last van. Het zorgde er ook voor dat ik wel noordwaarts moest als ik het droog wilde houden.

Aanvankelijk fietste ik op een redelijk fietspad langs de B3, waarvan de drukte me erg meeviel. Na Appenweier werden de fietsers over een alternatieve route richting Achern en Baden-Baden gestuurd. Mooie rustige landweggetjes die wat heuveliger waren, maar wel een stuk afsneed. Toch ging dat niet veel later mis, toen in op een flutkanaal stuitte. Beter het Rench-Flutkanal zonder brug. Eigenlijk had ik terug moeten fietsen, maar ik koos er voor om over de slechte verharding langs het kanaal te fietsen richting B3, waar ik in de verte wel een brug zag. Niet goed voor de banden, maar wel goed om weer op het juiste pad te komen.

Nov-25: Dag-12 Freiburg en verder?

Het had de hele nacht (voor zo ver ik dat kon nagaan) geregend en de volgende morgen, zondag 13 september, regende het nog altijd. Alleen lang niet meer zo hard als de voorgaande avond. IK was wel blij dat ik Bad Krozingen had uitgekozen dat een station heeft aan de lijn Freiburg-Basel. Als het zo bleef zou ik de trein pakken. Probleem was alleen een beetje waarheen? Rondom regende het vrijwel overal. Erg veel in het Zwarte Woud en de Vogezen, maar ook in Beieren, Oostenrijk, het midden en noorden van Duitsland en in grote delen van Frankrijk. Eigenlijk was het gebied (het oog van een behoorlijk uitgewaaid systeem) waar ik nu zat nog het minst beroerd. Toch had ik achteraf bezien op dit moment het beste een trein naar noord-Italië kunnen pakken, maar dat schoot me op dat moment niet te binnen.

Eerst heb ik een prima ontbijt genoten in een flinke ontbijtzaal. Die zat vol met een buslading bejaarden. Dat bleek toen de wat jongere chauffeur heel laat binnen kwam en ook nog snel een ontbijt wegwerkte. Van alle kanten werd deze man vriendelijk aangesproken, want zonder hem geen busreis. Toch had ik niet zoveel last van de meute. Er stond geen file voor het ontbijtbuffet. Nadat ik ‘alles’ had ingepakt en de fiets uit het schuurtje haalde bleek het vrijwel droog te zijn. Zo droog dat ik niet naar het station fietste, maar eerst even naar Freiburg dat een veel grote station heeft en maar op 20km afstand ligt.

Nov-24: Dag-11 Naar Duitsland

Zaterdagochtend 12 september begon wederom met prachtig weer en genoot ik mijn ontbijt op een caféterras in Belfort. Vervolgens zocht ik het Rhône-Rhine-kanaal op, dat ik toevallig op de dag af 2 jaar terug in de tegenrichting (dus Rhine-Rhône) fietste. Daarvoor moest ik een kilometer of 15 naar het zuiden als ik de fietsbordjes had aangehouden. Of in mijn geval 15km naar het zuid-oosten om zo een deel van dat kanaal over te slaan. Om die reden wel een stevige heuvel, maar ook een schitterende en zeer rustige weg.

Langs dat kanaal wilde ik richting Duitsland fietsen, zo ver was dat niet. Eigenlijk stuurde ik de laatste dagen al een beetje op Duitsland aan naar de gunstiger geprijsde hotels en beter te volgen bevolking. Frans gaat prima, maar Duits is toch een stuk eenvoudiger en 8 dagen franstalig vond ik inmiddels mooi zat.

Nov-19: Dag-10 Oostwaarts

In Vesoul heb ik de volgende morgen een broodje in zo’n broodjeszaak zonder stoelen gehaald en vervolgens opgegeten in een mooi café waarvan ik de indruk had dat die brodeloos was. Dat had ik mis, ik zag er anderen met succes een vergelijkbaar broodje bestellen. Maar goed dat ik wat achteraf zat, achter een brede pilaar, met m’n broodje in zo’n stokbroodzak. Kortom minder opvallend gegeten omdat ik niet weet hoe vooral de bediening (die daar zowaar ook rondliep) er op zou reageren. Ik zat binnen omdat het terras al vol zat met schijnbaar 1 grote familie. Dus kinderen, oma’s en mogelijk een buurman of -vrouw. Iedere Fransman geeft een bekende man ‘s-ochtends een hand en een vrouw een zoen. Daar kijk ik niet van op. Maar als jonge mannen een opa zoenen, dan is er toch eerder een familieband. Het schoof af en aan en ik had van binnen een mooi uitzicht op deze terrastoelendans.

Net na het geld pinnen zag ik een postbode met e-bike, dus eigenlijk een e-post. Franse postbodes, maar ook prullebaklegers in o.m. Lille gebruiken steeds meer een elektrisch ondersteunde fiets. Gewone fietsers kwam ik deze dag vrijwel niet tegen en ook geen racefietsers of (op deze postbode na) e-fietsers. Ik ging vanaf hier noordwaarts richting Vogezen. Niet dat ik stoer wilden doen door daar dwars overheen te fietsen, maar omdat Luxeuil-les-Bains er tegenaan ligt. Op een foldertje in het hotel had ik begrepen dat dit de meest bezienswaardige badplaats in dit gebied moest zijn.

Nov-18: Dag-9 Langs de Saône

Met Champlitte was het nog niet zo duidelijk, maar daarna ging ik toch echt meer oostwaarts met het mooie weer mee. Ik deed dat op donderdag 10 september na een ontbijt in het hotel. Het was geen duur hotel en dan is zo’n wegwaai-ontbijtje ook niet echt overprized. Daarbij kwam dat er in dit dorpje hoogstwaarschijnlijk geen broodjeszaak of dito café te vinden zou zijn. Kortom koffie, een beetje stokbrood, een croisant en wat jam. Stelt dus weinig voor, maar er zit iets in je maag.

Ook deze dag schitterend weer tot een graad of 26 en wolkenloos. Ik wilde de Salon volgen richting Saône en vandaar naar Vesoul, een van de weinige departementsstadjes die ik ooit gemist heb. Daarna maar verder kijken. De Salon volgen ging al meteen mis omdat ik niet de hoofdweg, maar een rustigere weg aan de noordzijde wilde hebben. Die bleek er niet echt te zijn en zo dwaalde ik al meteen af via het gehucht Montarlot. Er zaten ook wat heuvels in. Dat zorgde dan weer voor een heerlijke afdaling naar Neuvelle-lès-Champlitte dat weer aan de Salon lag. Net als gisteren was er een stevige noordoosten wind, maar daar had ik niet zoveel last van.

Nov-17: Dag-8 Langres

Woensdag 9 september ging prima van start. Het begon met een lekker zonnetje op m’n gezicht in een broodjeszaak waar ik ontbijt genoot. Er stonden stoeltjes buiten, maar daar was het me nog net te koud voor. Deze dag had ik een eerste doel bedacht en wel Langres. Die stad zag ik gisteravond op de kaart en ooit heb ik begrepen dat dat een mooie stad is. Chaumont is overigens ook niet lelijk te noemen. Eerst heb ik daar nog een rondje gefietst om een mooie uitzichtfoto te maken en hun ‘donjon‘ op de foto te zetten. De vorige dag was het daar niet van gekomen.

Deze fotoplekken kon ik alleen bereiken via een klein pleintje voor hun gerechtshof. Die hebben ze omdat Chaumont een departementshoofdstadje is zoals eerder Laon, Lille en Châlons-en-Champagne. Hier zag ik er echter iets van. Advocaten en dergelijke hielden een in hun toga en het zonnetje een rookpause. Achteraf had ik ook daar een foto van moeten maken, maar dat kwam toen niet bij me op. Meteen daarna ben ik de berg afgedaald naar het kanaal. Een manier om richting zuid en richting Langres te gaan. Net als de voorgaande dag was dat geslinger niet de kortste route, maar wel lekker vlak en lekker rustig.