Mrt-03: 2188 Ijssel

Op 26-09-2009 vertrok ik met lekker fietsweer wederom huiswaarts. Ik stapte op in Lippramsdorf en dwaalde over verlaten landweggetjes in west-noordwestelijke richting. Via Blankenberg belandde ik in Raesfeld. Daar vond ik een wegwijzer met opschrift ‘Isselquelle’

Ik wist dat de Ijssel hier oorsprokelijk ergens begon. Met Vedat en Google-maps heb ik wel eens gezocht naar het begin van de echte Ijssel, die binnen Nederland tot aan Doesburg de Oude Ijssel heet. Op het dorpspleintje van Raesfeld zag ik op hun plattegrond dat ik maar enkele kilometers naar het noorden hoefde.

En inderdaad, daar was een droge greppel met een paaltje dat aangaf dat hier de IJssel begint. Ik vraag me dat af, aangezien er nog wat hogere heuvelpunten in de buurt waren. Ik denk dat deze plek ooit aangewezen is om verlost te zijn van die nieuwschierige Nederlanders. Een fietsopa was er met 2 kleine jochies. De man sprak Duits en kwam gewoon uit de buurt.

Advertentie

Feb-23: 2068 Ruhr en Lippe

Deze fietsdag (25-09-2009) begon weer lekker zonnig en vrijwel onbewolkt. Uiteindelijk werd het een graad of 20, maar dat is altijd nog een lekkere temperatuur om te fietsen. Doordat ik gisteravond laat aan kwam bedacht ik vanochted de oude stad en de ruïne op de heuvel te bezoeken. Dat zag er mooi uit, met mooie vergezichten over de Ruhr die om Arnsberg stroomt. Op de ruïne werd een trouwreportage gemaakt. Ik heb m’n best gedaan om niet op die foto’s te komen.

Dit is overigens de Ruhr van het Ruhrgebied, niet te verwarren met de Rur die uit Wallonië een stukje door Duitsland stroomt langs de Nederlandse grens en die later bij Roermond in de Maas mondt. Bij Arnsberg zit je nog duidelijk buiten het Ruhrgebied. Langs de Ruhr ligt ook een fietsroute en die heb deels gevolgd. Dat terwijl ik nog altijd opzie tegen het Ruhrgebied.

Feb-17: 1947 Diemel en Möhne

Toen ik in Bad Arolsen bij de balie stond om af te rekenen begreep ik dat ik er door hen voor 10 euro ingeluisd was. Nou is dat geen groot bedrag, maar ik kan gewoon niet zo goed tegen dit soort praktijken. Omdat ik nog niet betaald had, had ik gewoon 10 euro minder neer kunnen leggen, maar dan wist ik dat ik gezeik zou krijgen om mijn fiets achter hun gesloten deur weg te krijgen. Dus toch maar gewoon betaald, maar er wel wat van gezegd.

Daarbij was het weer er niet prettiger op geworden. Het zat tussen regen en miezer in. Kortom ik werd er nat van. Toch stapte ik op met het idee: ‘Misschien is het na de volgende heuvel droog.’ Ik vond een prachtige doorgaande weg naar Marsberg. Mooi glooiend, rondom bos en erg rustig. In Marsberg toch maar een extra lange pauze gehouden bij een koffietappende bakker.

Feb-11: 1829 Hessen

In Bad Hersfeld begon de volgende morgen (23-09-2009) met een staalblauwe lucht. Dat was ik al een paar dagen niet meer gewend. Heerlijk, maar wel een beetje fris. Niet veel later veranderde dat en steeg de temperatuur tot een graad of 21. Het idee was nog steeds huiswaarts, maar wel een beetje eerdere plaatsen vermijden.

Allereerst maar tussen de heuvels door de Fuldavallei uit. Dat ging prima met een mooie fietsroute naar Neuenstein. Het ging ook eenvoudig met het riviertje de Geis mee. In Neuenstein bedacht ik naar Homberg te fietsen, daar was ik nog niet eerder geweest. Geen fietsbordjes meer te bekennen, maar ook geen auto’s. Die reden allemaal op de autobahn en ik had de oude weg via Ellingshausen vrijwel voor mezelf.

Feb-09: 1714 Duitse Eenheid?

In Meiningen begon de dag (22 september) behoorlijk mistig. Reden om eerst nog even een kijkje te nemen bij hun spoorwegmuseum. Maar helaas, alleen rondleidingen en zodoende kon ik er pas om 12 uur terecht. Een paar uur rondjes fietsen zag ik niet zitten en zo’n enorme treinengek ben ik nu ook weer niet.

Ik zocht de Werraradweg weer op en ging verder huiswaarts, want de rivier stroomt daar nog (met veel geslinger) noord- en westwaarts. Mooie rustige weggetjes en de mist trok langzaam op. Tot Wassungen had ik vooral asfalt onder de banden, maar daar veranderde dat. Het spoorlijntje was aan mijn zuidwestkant van de rivier gekomen en daar lag 5 tot 40 meter hoger een prut/puinpad voor fietsers naast. De prut viel het meeste mee, maar het grove puin deden me af en toe afstappen. Ik hou liever mijn banden heel en sommige dalingen leken me ook niet echt veilig. Wel mooie vergezichten over de Werravallei.

Feb-04: 1591 Thüringen

De volgende morgen begreep ik pas goed dat ik in een zeer chique pension zat. In een prachtige opkamer met veel schilderijen en grote kroonluchters genoot ik van m’n ontbijt. Het voelde alsof ik bij Trix aanzat. Vervolgens ben ik dus naar de burcht gefietst. Was daar -op wat tuinmannen na- vrijwel alleen. Eigenlijk niet zo vreemd, het was maandagochtend en de herfst was net aangevangen.

Trouwens geen herfstig weer. Met 23 graden, zon en wat bewolking was het heerlijk fietsweer. Dus na een paar uur zwalken stapte ik op en vertrok ik richting husiswaarts. In dit geval richting noord. Via wat rustige wegen kwam ik in Eisfeld. Eigenlijk was het laatste deel best een grote weg, maar door de nieuwe kortere autobahn had ik de weg bijna geheel voor mezelf. Zo fietste ik Beieren uit en Thüringen in. Ik had bedacht wat door het Thüringerwald te fietsen. Begreep dat dat mooi moest zijn.

Feb-02: 1502 Boemelen in Beieren

De volgende morgen (20 september) bedacht ik eerst maar eens het station te bezoeken. Volgens mij moest deze stad er een hebben, aangezien ik gisteren aardig wat treinen had gezien. En na 5 minuten fietsen zag ik inderdaad een station en keek wat daar de mogelijkheden waren. Voor het weer hoefde het niet, dat zag er goed uit. Ik wilde wel een stuk overslaan en dus wat sneller richting huis.

Garmisch-Partenkirchen heeft een goede verbinding met München, zelfs op zondag. Ik kon binnen 10 minuten met een trein mee die naar München vertrok. Voor die tijd had ik me laten informeren en zo stapte ik met een kaartje naar Hof en een kaartje voor mijn fiets plus een keurig A4’tje met overstaptijden de trein in. Alle overstappen zagen er naadloos uit. Op München had ik 10 minuten en op Regensburg ook.

Jan-28: 1472 Fernpass

Vanuit Inzing besloot ik nog wat door te fietsen met de Inn mee stroomopwaarts. Gisteren was me dat goed bevallen, alhoewel die vallei wel erg vlak was. Deze dag (19 september) begon minstens zo vlak en ook hier liep de Innfietsroute weer vooral tussen de rivier en de spoorlijn. Die spoorlijn was overigens akelig rustig.

Dat terwijl ik de trein als 1 van de weinige uitwegopties zag. Als ik helemaal met de rivier zou meefietsen, dan kreeg ik op de grens met Zwitserland een pass van 2200 meter om de oren. Mijn fietscondities was inmiddels prima, maar zoiets ging me nog net wat te ver. En dan is de trein natuurlijk ook een uitkomst.

Voor het weer hoefde het niet, het was heerlijk zonnig. En met 28 graden rond het middaguur zelfs een tikkie te warm. Bij Stams trof ik een mooi klooster met hoge bomen. Ik kon daar lekker in de schaduw zitten en zag dat meer fietsers dat deden. De zonnewijzer boven hun toegangspoort was indrukwekkend en leek me zeer nauwkeurig. Alleen stond de zon er nog niet op en dan heb je er niet veel aan.