Jul-21: Vliegmatig (3)

Vanaf 1995 werd het vliegen een stuk minder. Op dat moment weer meer werk op het kantoor en veel minder in de buitenlandse fabrieken. Neemt niet weg dat ik nog een paar keer naar Brazilië heen en weer ben geweest. Destijds vloog men het rondje Schiphol-Rio de Janeiro-Sao Paulo-Schiphol. In Rio heb ik alleen op de luchthaven gestaan, en heb vandaar in een benauwde ruimte over de stad gekeken. Meer werd het niet.

In Sao Paulo stapten we over op een binnenlandse vlucht naar Belo Horizonte en vanaf daar nog een paar uur met de auto. Sao Paulo hebben we wel beter bekeken. Dat ligt hoger op een meter of 1000 en daarom is het er niet zo warm. Waar we werkten was de temperatuur maar net boven de 20 graden, omdat daar de hoogvlakte op circa 2000 meter lag. Veel plezieriger dan bij Chicago, waar het zomers tot ruim 35 graden in de schaduw was en daarmee 50 graden in delen van de fabriek. In de winter hadden we een paar weken overdag -20 (celsius), zodat er in de fabriek her en der ijs te vinden was.

De luchtvochtigheid was ook prima in Minas Gerais. Wat dat betreft was TaiWan het ergste. Dat tropische eiland had van zichzelf al een luchtvochtighied van gemiddeld 85% en onze waterzuiveringsinstallatie met grote bakken dampend water vulde dat aan tot 100%.

Advertentie