Okt-17: Pot Juncker verwijt Ketel

Een paar dagen terug las ik dit op Teletekst. =>

Juncker vind een EU met 28 staten al lastig. Als regio’s zoals Catalonië als staat deel gaan nemen, dan worden het er volgens hem 98. En dat is niet geheel waar. Ik heb het net uitgerekend en het worden er 68 (512 / 7,5 miljoen). Juncker overdrijft er de helft bij. Mogelijk was ie in de war met Schotland (5,4 miljoen) of Noorwegen (5,2 miljoen), met hun inwonertal kom je op die 98 van Junker uit.

Nederland zit net iets onder het gemiddelde van de EU. Als je het inwonertal van de EU deelt door de 17 miljoen van Nederland, dan kom je op 30 staten uit. Maar Juncker zelf heeft totaal geen recht van spreken. Hij komt uit Luxemburg. En als je de EU inwonermatig deelt door Luxemburg (0,58 miljoen), dan zou de EU uit 879 staten bestaan.

Kortom voeg Luxemburg eerst maar eens bij de Waalse provincie Luxemburg. In dat geval had Juncker via Wallonië en België nooit kans gemaakt op een zetel in de EU. Laat staan dat ie via die lastige weg voorzitter van de Europese Commissie was geworden.

Ook opvallend dat de EU het fragmenteren zelf stimuleert. Dwz Spanje heeft nu 56 zetels in het Europees Parlement. Als Catalonië direct binnen de EU valt, dan krijgen zij op hun inwontertal 17 zetels en houdt de rest van Spanje er 52 over. Opgetelt dus 69 zetels. Ik stel voor dat Nederland zich opdeelt in 29 staten zo groot als Luxemburg. Het aantal zetels stijgt dan van 26 naar (29 x 6) 174, bijna het dubbele van Duitsland (96).

Advertentie

Okt-02: Groot Andorra

Ik heb 3 jaar geleden al eens over Catalonië geblogd. Toen werd er eveneens een referendum gehouden en was 80,8% voor afscheiding van Spanje. Maar ook toen vond de Spaanse federale regering dat een illegaal referendum. Madrid is bang dat Baskenland volgt als Catalonië onafhankelijk wordt. Baskenland is echter een stuk kleiner qua oppervlakte en inwoners, ook al tel je het Franse deel mee.

Andere landen zoals het Verenigd Koningkrijk zitten hier ook niet op te wachten. Zo willen de Schotten ook onafhankelijk worden. Schotland zit (met 5,4 miljoen) qua inwonertal tussen Catalonië (7,5 miljoen) en Baskenland (3 miljoen). Hun land-oppervlak is echter zo groot als dat van de Nederland en België bij elkaar. Maar sinds de Engelsen uit de EU willen en de Schotten in de EU willen blijven, moet een Schotse onafhankelijkheid voor de EU geen probleem zijn.

Feb-03: Secondary Facts

Mrt-31: Amsterdam-Barcelona 34-61

Als ik het goed lees staat Barcelona behoorlijk voor en zal het Amsterdam niet meer lukken om meer condoleïsten te krijgen, die respect betonen aan Johan Cruijff. De teller in Amsterdam staat op 34.000 en die in Barcelona op 61.000.

Dat lijken hoge getallen, maar in de toekomstige Cruiff ArenA zit bij een populaire wedstrijd zo’n 53.000 toeschouwers en in Camp Cruijff (voorheen Camp Nou) 99.000. Een groot deel vond het dus niet belangrijk om even langs te gaan in deze stadia. Als je de media-aandacht en aantal condoleïsten afzet tegen het inwoner-aantal, dan is Cruijff voor Catalonië 2x belangrijker dan voor Nederland. Voor beide talen was ie een onnavolgbaar orakel en kreeg ie dus maar het voordeel van de twijfel. Cruijffiaans is een begrip en nu maar wachten op Messi of die Messiaans tot een wereldtaal maakt.

Nov-14: Catalunya i EU i Alkmaar

Vijf dagen geleden zijn de Catalanen naar de stembus gegaan voor hun onafhankelijkheids-referendum. Catalonië is de noordoostelijkste autonome gemeenschap van Spanje en beslaat de 4 provincies Barcelona, Lleida, Girona en Tarragona. In oppervlakte is het iets kleiner dan Nederland en iets groter dan België. Er wonen 7,512 miljoen mensen die hoofdzakelijk de eigen taal, het Catalaans, spreken.

Het referendum was bedacht door de Catalaanse regering. De nationale regering in Madrid vond het maar niets en vooral illegaal. Je kan het hoe dan ook als een indicatie zien lijkt mij. Er zijn 2,305 miljoen mensen naar de stembus gegaan, waarvan 80,8% voor onafhankelijkheid stemden. Volgens de Madrileense krant El Pais kwam daarmee maar 37,0% van de stemgerechtigden opdagen en volgens de BBC ging het om een opkomst van 41,6%.

Dat laatste klopt beter.

TourFiets-verslagje 1999 deel-3

Zonder veel inspanning was ik zomaar in Spanje. Dit gaf me moed en omdat ik nog steeds voor de wind had bedacht ik toch nog maar wat verder te gaan. Nu werd het echter wel klimmen en in de mooie Val d’Aran ging ik van 700 naar 1640 meter hoogte. Daar trof ik gelukkig een Tunnel (waar ik door de ventilators wel een enorme tegenwind kreeg). Eigenlijk viel het klimmen me dus wel mee, en met de mooie Noguera Ribagorçana fietste ik berg-af-waarts. 50 km verder waande ik me in een woestijn, alles was dor en droog en heet. Het was wel een adem-benemende omgeving. De slechte weg naar Tremp had helemaal een mooi uitzicht en had zonder enige afscherming een schitterende afdaling. Daarna volgde ik een zusterrivier, de Noguera Palleresa, ook erg mooi. In Balaguer hield al dat fraai’s op. Ik fietste op een troosteloze hoogvlakte waar het knap warm was. In Balaguer was ik dan ook blij met de schaduw in de smalle straatjes.

De volgende ochtend trapte ik mijn pion (achtertandwielen binnenwerk) stuk. Gelukkig had ik net in een Tàrrega overnacht, waar ik een fietsenmaker had gezien. Een uurtje later was ik al weer onderweg. (Dat had me niet een dag eerder moeten overkomen.) Via wat lastige binnenweggetjes kwam ik in Barcelona. Zo mooi vond ik het er niet, maar druk was het er wel. Vanaf hier ben ik maar weer naar het noorden gegaan en kwam ik voor het eerst langs de Costa Brava. Tossa de Mar was wel aardig. Vandaar ben ik een beetje het binnenland ingedoken en kwam ik via Girona bij de franse grens. De weg naar Portbou was erg fraai en behoorlijk heuvelig.

In Frankrijk viel het eerste stuk wat tegen, maar daarna ging het wel weer. Perpignan en Narbonne zijn daar leuke plaatsen. In Nîmes heb ik deze Arena bezocht. Het werd inmiddels zo heet (35 C) dat ik besloot een stukje te treinen van Avignon naar Lyon. Beide zijn dit trouwens ook mooie steden. Lyon was alleen niet een verstandige plaats om te overnachten. Vanaf hier ben ik de Bresse ingefietst. Dit is een erg mooie omgeving en ze hebben er leuke Boerderijtjes. Over fiets-wegen valt er niet te klagen in Frankrijk, ook hier weer prachtig geasfalteerde D-weggetjes.

Ik kwam nu weer in de Bourgogne terecht, waar ik vorig jaar ook door gefietst was. In het mooie Baune zag ik dit historische museum Ziekenhuis. Met de Saône mee reed ik op Epinal af. Deze plaats ligt aan de Moezel, en ook de Maas ontspringt in dit gebied. Het is dus mogelijk om van Nederland via hier naar Spanje te fietsen zonder boven de 700 meter te komen. In dit mooie gebied begon en bleef het flink regenen. Zelf vond ik 3600 km ook wel genoeg en nam ik de trein terug. Bij Luxemburg moest ik nog een stukje fietsen omdat de trein op zondag hier de grens niet over ging. Gelukkig was het daar weer een beetje droog.

Bij Mont-Saint-Michel was het moeilijk om een hotelletje te vinden, dit had te maken met een feest-weekend van de Fransen. Voor de rest waren er geen overnachtings-problemen. Het viel me op dat het bij en in Spanje een stuk goedkoper was.

Hiernaast nog een kaartje met de route. Op 6 juni vertrok ik en op 6 juli was ik terug. Ik had alleen in m’n hoofd om Normandië te bekijken, de rest ging per toeval.

deel 1 | deel 2 | deel 3 (met kaart) | aanvulling 2016