Fietsvakantie 1996 deel 3

Een kleine waarschuwing vooraf: Het derde en laatste deel door Italië begon goed, maar eindigde duidelijk minder.

Na Venetië en Athene bedacht ik nog een stuk door te fietsen naar Pompeii. Leek me een mooi Unesco-setje. Bij Brindisi was ik weer op Italiaanse bodem. Vandaar fietste ik in een vrijwel rechte lijn naar Taranto en via Potenza en Salerno naar Pompeii. Op de kaart had ik bedacht dat dat de simpelste route was met het minste hoogteverschil, en dat klopte. Uiteindelijk kwam ik niet hoger dan 800 meter boven de zeeniveau.

Achterafgezien had ik ook nog de Trulli bekeken, maar destijds wist ik niet van het bestaan van deze grappige huisjes. Taranto kende ik wel als marinehaven en dat er een staalfabriek met hoogovens (ijzerproductie) staat. Ons bedrijf heeft er verschillende hoogoven-projecten gehad. En die waren compleet buiten mij om. Op onze afdeling bedachten we zaken voor de staalproductie en dat hadden ze al via een concurrent aangeschaft.

Advertentie

Jun-09: Oeikraïne

Op het journaal hoorde ik dat er een hele tocht van Oranje-figuren richting stadion gingen. Geen probleem mee, ze doen maar. Maar toen ik wat blikken in het stadion van Kharkiv wierp werd ik wel een beetje misselijk:

Had onze koninklijke voorouder zonodig de kleur Oranje uit het Zuid-Franse Orange moeten halen? Hoe zou het er uit gezien hebben als ie gewoon De Wit had geheten of Zwart?

Daarbij koppel ik en de vele Ukraïners de kleur aan hun Oranje-revolutie. Nederland doet met de mobieltjes-provider wel erg hun best om zo de corrupte Ukraïners voor zich te winnen.