Site-archief
Mrt-12: Watertorens over de IJssel
In Apeldoorn was ik binnen een uurtje lopen weer terug bij het station. En eigenlijk voldeed de stad daarmee aan m’n verwachtingen. Er is weinig mis mee, maar het is ook niet bepaald een woest aantrekkelijke stad.
Nou had ik bij het treinritje in december een watertoren in Zutphen voorbij zien komen. Die wilde ik die dag op de terugweg even bekijken. Daar kwam het niet van, aangezien ik toen via Deventer retour treinde. Nu is er een klein spoorlijntje tussen Apeldoorn en Zutphen. Geen bovenleiding, maar wel een Ariva treintje. En die stond klaar langs het perron.
En net toen ik in wilde stappen reed ie voor m’n neus weg. Ik kon wachten op de volgende, maar veel eerder ging er een gewone NS-trein naar Deventer. En vandaar kan men ook prima naar Zutphen treinen. Kost met zo’n vrijtreinendag niets extra’s en ik zit dan niet de hele tijd op het perron te snaaien.
Jun-14: OV-Tour
Een maand terug heb ik een dagje getreind naar Overijssel. De NS had me voor de 2de keer opgeroepen om toch maar een pasfoto te sturen, zodat zij mijn dalurenkaart konden verlengen. Maar eigenlijk zag ik dat niet zo zitten. Ik trein tekort om voordeel uit die voordeelurenkaart te halen. Dat werd dus opzeggen.
Met de oude kaart had ik nog een maand te gaan en het leek me dus wel wat om een dagje te gaan treinen. De vraag: ‘waar naar toe?’ was niet zo moeilijk. Dat moest Enschede worden. De enige grote plaats in Nederland waarvan ik het centrum nog nooit bekeken had. Ik ben wel ooit een stukje door die gemeente gefietst tussen Glanerbrug en Buurse.
0363-Heerde
Ik had trouwens een goede reden om naar Heerde te gaan. Daar woont een neef van me en ik heb al een jaar of 3 beloofd er eens langs te gaan.
Zaterdagochtend trof ik het stel thuis. De kinderen waren er niet, maar wel de schoonouders van m’n neef. Die zijn net als zijn vrouw van Zwitserse komaf en wonen daar nog. M’n neef en vrouw zijn een jaar of 10 terug naar Nederland verhuisd vanwege het werk-‘klimaat’ in Zwitserland.
Ze waren prettig verrast dat ik langskwam. Na een flinke mok koffie moest ik het hele huis zien, wat ze al weer tot de nok toe volgeprakt hadden met spullen. Net als ik heeft m’n neef daar totaal geen moeite mee. Mogelijk komt dat omdat we een tijdje klasgenoten waren en les kregen van een stel electronica-chaoten. Zelf weet ik tegenwoordig de verzamelwoede van electronica-zooi flink te beperken, dat is hem nog niet gelukt.
Met 2 tieners en een moeder met vertaalbureau aan huis, gaat dat ook lastiger. De dochter was inmiddels net op kamers in Leiden om daar te studeren. Toen ik de eerste keer bij ze langs kwam lag die nog in de box. Als je even niet oplet, zijn ze volwassen.
In 1990 bezocht ik ze voor het eerst. Toen woonde ze nog bij Zürich, en ook daar kwam ik plompverloren binnenvallen na een tocht door het Centraal Massief. Haar ouders heb ik daar niet ontmoet en nu dus wel. Het Zwitsers dat ze spreken is overigens prima te verstaan.
Na een paar uur stapte ik weer op. Zij hadden die zaterdag nog genoeg te doen en ik wilde ook verder fietsen. Het was nog altijd lekker fietsweer.
Ik heb nog even nagedacht om hier rechtsaf te gaan naar mijn zuster en zwager, die wonen bij Utrecht. Maar eerlijk gezegd trok rechtdoor mij meer. Het leek me wel wat om de Ijsselstadjes Deventer en Zutphen wat beter te bekijken.
Via Oene en Terwolde had ik een mooie route over rivierdijken richting Deventer. De woonplaats van Mack kwam net niet op mijn route. Tussen Zwolle en Deventer fietste ik door Gelderland, over de Ijssel was ik weer terug in Overijssel. Dan snap ik meteen weer waarom die provincie zo heet.
Vanaf het fietspad langs de spoorbrug had ik een mooi uitzicht op de ‘skyline’ van Deventer.
0410-Zutphen
Deventer is een mooie stad, maar ze mogen nog wel iets doen aan het oppervlakte-parkeren. De grote hoeveelheid stilstaand blik is de stad onwaardig. Toen ik lekker op een klein terrasje zat viel me dit op. De ‘ober’, die duidelijk ook een veelfietser was, vertelde dat er al veel plannen de revu gepasseerd waren en een oplossing zonder gemeentelijke kosten goed mogelijk is.
Eerder trof ik er een gratis bewaakte onoverdekte fietsenstalling aan met van die verkeerde stuurhanghaken. Maar zolang de bewakers helpen met inhangen moet dat te doen zijn. Mijn wielerbroek zakte wel af toen een vrouw met kind niet mochten stallen. Het kinderfietsje had geen slot en dan mocht ie niet in de stalling. Er werd verwezen waar sloten te koop waren en dat moesten ze dan eerst maar doen. Dan denk ik; dat gebeurt niet, die zie je niet meer terug. Of bij het kopen van een slot wordt het onbewaakte fietsje voor de fietsenwinkel gepikt. Maar waarom hebben ze bij deze stalling niet een paar kabelsloten voor dit soort situaties achter de hand? Zo’n slot wordt na het stallen weer gewoon ingenomen. Maar ondanks dit voorval een bezienswaardige historische stad met een ruim voetgangers- en fietsgebied.
Bij Gorsel dwaalde ik door een mooi bosgebied en kwam ik via de ANWB-paddestoelen in Zutphen. Zutphen vind ik nog iets mooier dan Deventer. Veel unieke gevels en een stadspoort. Zutphen is net als Deventer een Hanzestad tegen de IJssel en bij beide is nog een stadswal te herkennen die er citadel van maken. In Zutphen was de zaterdagmarkt gezellig druk en die was ruim genoeg om er met de fiets aan de hand door te lopen. Hier in Alkmaar haal ik zoiets niet in mijn hoofd, daar is echt geen ruimte voor.
Ik kwam er ook een leuke ster-opstelling van wat fietsenhekjes tegen. Het bijbehorendende bord had ik nog niet eerder gezien. Het moet te doen zijn om mijn fiets op deze foto te herkennen. :-)
Via mijn ZonZon wist ik de stad op de juiste manier te verlaten en kwam ik op een rustige weg naar Hengelo. Niet de Overijselse maar de Gelderse versie. In 1998 heb ik daar al eens overnacht na een tocht van 5 Mm (megameter). Nu ging ik rechtdoor en kwam ik door Doetinchem. Door het prachtige weer zaten ook hier de terrasjes vol en stonden overal fietsen van dagjesmensen. Daar tussen kon ik Vedat niet ontwaren, maar mogelijk fietste ie toen net ergens anders.