Dec-23: Naar Pappenheim

Op maandagochtend 10 september begon de dag met mooi zonnig weer en een voedseljuf die niet te vinden was. De voorgaande avond werd me verteld dat het ontbijt in de kleine eetzaal op de 3de verdieping was, omdat er niet zoveel hotelgasten waren. Ik vond er stoelen tafels, borden en een radio. Maar voor de rest niemand. Terwijl ik daar toch op de afgesproken tijd was. Ben ook even naar beneden geweest, maar daar was alles dicht en donker. Dus eerst maar inpakken en later nog eens kijken. De situatie was een kwartier later niet anders, maar nu trof ik halverwege een meisje dat in een gangkast rommelde. Zij bleek de eetzaaljuf te zijn en had het ontbijtbuffet toch maar in het eetcafé beneden opgesteld. Helaas had ze daar niet de deur opengezet of ook maar een lampje aangedaan of wat muziek.

Het ontbijt was verder goed en ik was na wat werklui de enige in een groot eetcafé. Ik had ook zo zonder betalen weg kunnen gaan, zo verstrooid was ze en vooral lichamelijk afwezig. Probleempje was wel dat mijn fiets in de keldergarage stond. Nadat ik betaald had vertelde ze me dat de fietsdeur al los was. Ik had dus kunnen vertrekken zonder te worden opgemerkt, zelfs na het nuttigen van het ontbijt.

Als eerste ging ik met de Altmühlradweg naar Pappenheim. Vanaf hier stond dat op elk fietsbordje en was dus niet te missen.

Advertentie

Mrt-29: Over de Donau

Donderdag 20 september begon kraakhelder en enorm koud. Het was niet warmer dan een graad of 4. Dat terwijl ik pas rond een uur of half 10 op de fiets stapte. Het zag er buiten zeer aanlokkelijk uit, maar de lange broek en jas bleven erg lang aan. Als ik ze bij me had gehad, dan had ook nog een flinke tijd de wanten aangehouden. Maar helaas die lagen thuis.

Eigenlijk had ik net als gisteren niet echt een doel, behalve dat ik wat verder naar het zuiden wilde over wegen waar ik nog niet gefietst had. Bij Giengen ging dat eenvoudig, ik was daar nu voor de eerste keer. Maar verderop lagen Ulm, Biberach, Memmingen en Gunzburg en de Donau waardoor en langs ik in het verleden gefietst heb. Allemaal ontwijken was praktisch onmogelijk, ik zou hoe dan ook ergens de Donau oversteken.

Bij Giengen lag het voor de hand om de Brenz verder stroomafwaarts te volgen, maar dat lukte me niet. Op een bedrijventerreintje ontbrak een brug waardoor ik een stuk terug moest of -en daar koos ik voor- iets meer oostwaarts te gaan. Die rivier had ik niet echt meer nodig. Giengen ligt min of meer in het uitgestrekte Donaudal, waar het vlak is met wat hele kleine heuveltjes. Via Hohenmemmingen kwam ik bij Hermaringen overigens toch weer langs de Brenz te fietsen. Ik fietste zo verder tot Sontheim. Daar stond ik in dubio. De Brenz ging hier verder oostwaarts en ik zag toch meer in iets zuidwaarts.

Dec-20: 1047 Neder-Beieren

Op 19 september begon ik dus met een pistolet-gezond en een grote koffie bij de bistro di cassino. Dat smaakte uitstekend. Bij hoge uitzondering ontbeet ik in m’n fietsbroek. Normaal trek ik m’n fietskleren pas aan na het ontbijt, maar dat leek me deze keer nogal onhandig. Deze zondag begon zonnig, maar akelig koud. Hooguit een graad of 8. Eerst maar even dat andere gehucht bekeken ‘waarbinnen’ het cassino viel. Dat Unterwangenbach stelde ook niets voor en had daarbij geen slaapgelegenheden. Achteraf was de keuze voor Lindkirchen niet verkeerd.

Ik zat nu op een mooi setje landweggetjes langs het riviertje de Abens en kwam weer langs allerlei hoppenvelden. Onderweg weer allemaal bordjes die aangaven dat ik de hoppentour volgde. Zo kwam ik door Train waar een zondagmarkt was, en even later fietste ik op een joekel van een kerk af in Biburg. Biburg bestond eigenlijk alleen maar uit die kerk, die bij een klooster bleek te horen. In Abensberg stak ik op voor een bak koffie met een punt taart. Het was immers zondag. Midden in dat stadje zat ik heerlijk in het zonnetje op een terras van een koffie-Italiaan.

Jan-04: 0878 Bayern-Mitte

Bij het mooie nieuwe hotel in Haag hoorde een oud café-restaurantje. Mogelijk werden hierboven vroeger de kamers verhuurd, maar dan zullen het er maar een paar geweest zijn. Nu leek het meer een chauffeurscafé, waar ik gisteren een simpele maaltijd nuttigde en nu mijn ontbijt.

Vanuit Haag bedacht ik richting oost te fietsen, daar waar het Main-Donau-Kanal ligt. Maar dat was niet mijn doel, ik wilde naar Roth. Net als Schwabach ook een zeer klein kreishoofdstadje en misschien wel net zo fraai. Via een landweggetje kwam ik bij de weg naar Roth. Helaas was dat een autoweg, die mij niet wilde hebben. Zelf hou ik ook niet van autowegen dus zocht ik een andere route en kwam toen weer onbedoeld over het Main-Donau-Kanal. Dat had wel een voordeel. Op deze foto zijn de fietspaden aan weerszijde goed te zien.