Jan-21: Bad Bentheim

Begin-december ben ik een paar uur naar het buitenland geweest voor 8 euro 60. Ik had nog een vrijtreinenkaartje en bedacht daarmee naar Oldenzaal te gaan. Sinds enkele jaren kan je daar met een Duits boemeltje de grens over. Het was mooi zonnig weer, maar wel wat koud en heiig. Dat wil zeggen in Bad Bentheim. Onderweg was het in Nederland grauw en in Overijssel reden we door een zware mistbank.

In Oldenzaal was het zoeken naar een kaartjesautomaat voor de Duitse trein. Al snel bedacht ik dat die daar niet stond. Ik heb het eerder meegemaakt dat een Duitse trein een kaartjesautomaat aan boord heeft. Voor de zekerheid nog maar even bij het het restaurant in het stationsgebouw gevraagd en die beaamden dat. (Spoorwegpersoneel is daar niet meer te vinden.)

Advertentie

Nov-25: Dag-12 Freiburg en verder?

Het had de hele nacht (voor zo ver ik dat kon nagaan) geregend en de volgende morgen, zondag 13 september, regende het nog altijd. Alleen lang niet meer zo hard als de voorgaande avond. IK was wel blij dat ik Bad Krozingen had uitgekozen dat een station heeft aan de lijn Freiburg-Basel. Als het zo bleef zou ik de trein pakken. Probleem was alleen een beetje waarheen? Rondom regende het vrijwel overal. Erg veel in het Zwarte Woud en de Vogezen, maar ook in Beieren, Oostenrijk, het midden en noorden van Duitsland en in grote delen van Frankrijk. Eigenlijk was het gebied (het oog van een behoorlijk uitgewaaid systeem) waar ik nu zat nog het minst beroerd. Toch had ik achteraf bezien op dit moment het beste een trein naar noord-Italië kunnen pakken, maar dat schoot me op dat moment niet te binnen.

Eerst heb ik een prima ontbijt genoten in een flinke ontbijtzaal. Die zat vol met een buslading bejaarden. Dat bleek toen de wat jongere chauffeur heel laat binnen kwam en ook nog snel een ontbijt wegwerkte. Van alle kanten werd deze man vriendelijk aangesproken, want zonder hem geen busreis. Toch had ik niet zoveel last van de meute. Er stond geen file voor het ontbijtbuffet. Nadat ik ‘alles’ had ingepakt en de fiets uit het schuurtje haalde bleek het vrijwel droog te zijn. Zo droog dat ik niet naar het station fietste, maar eerst even naar Freiburg dat een veel grote station heeft en maar op 20km afstand ligt.

Nov-05: Dag-5 Laon en Reims

Op zondagochtend 6 september genoot ik het ontbijt in het hotel. Bij een budget-hotel (die ik meer dan luxe vond met keurig douche en grote TV) is de keuze voor een ‘budget’-ontbijt niet zo gek, vooral op zondagochtend. Dat ontbijt was voor franse begrippen prima. Zo’n 7 soorten brood, en dus niet alleen stokbrood en croissants waar de meeste hotels mee aankomen. Verder ook diverse kaassoorten en chocopasta. Dat laatste nam ik niet, maar wel een dreumes een tafeltje verder. De jonge ouders hadden het druk met het schoonmaken. Eigenlijk lukte dat niet echt. Het kind was uiterst mobiel, nog geen 70 cm hoog en liep daardoor moeiteloos onder het buffet door. Een bijzonder komisch tafereel.

Tegelijkertijd scheen de zon in m’n snuffert. Gistermiddag werd het al zonniger en warmer en vandaag werd het een graad of 20 en was de bewolking nog wat dunner. Al snel merkte ik onderweg dat de wind gedraaid was. Die waaide nu stevig uit het westen. Daarmee werd ook mijn koers bepaalt. Deze vakantie wilde ik meer kilometers maken, waarbij ik bewegen belangrijker vond dan krachtinspanning of een mooie omgeving. Kortom ik ging meer richting oost en kwam via wat rustige wegen door Itancourt bij de Aisne en via Möy aan die rivier, Rogecourt, Brie en nog meer van die gehuchten. Een setje van die gehuchten, net na Crépy, was wel grappig. De ene heet Bucy-lès-Cerny en daar ligt direct Cerny-lès-Bucy naast. Dat ‘lès’ wordt als ‘bij’ gebruikt. En omdat beide even onbekend zijn heb je natuurlijk niets aan zo’n verwijzing en komt het wel lollig over. Zo kwam ik moeiteloos in Laon. Het fietsen ging me overigens al vanaf de aanvang goed af. Ik had al eerder meer kilometers op een dag kunnen maken, maar door mijn wens om in redelijke stadjes te overnachten bleef het zo rond de 90km per dag hangen.

Nov-02: Dag-3 Kortrijk en Lille

Op vrijdag 4 september fietste ik eerst naar het centrum van Oudenaarde om daar een bakker met ontbijt te vinden. De B&B was eigenlijk alleen een B. Aangezien ik laat kwam hadden ze voor mij niet op ontbijt gerekend. Niet erg, want zoiets moet in een centrumplaats als Oudenaarde wel te vinden zijn. En dat was ook zo. Een nette zaak met een serie aan belegde broodjes en koffie. Ik kon er redelijk zitten aan 1 van de 4 kleine tafeltjes.

Een tafeltje verder zat een man waar ik 3x in paste. Naast zijn tafeltje stond in het gangpad langs de toonbank z’n overmaatse rollator behoorlijk in de weg. Hij zat er al langer en was klaar met eten. Iemand van achter de toonbank kwam naar hem toe en rekende af. Daarna duurde het een minuut of 5 eer hij met de rollator buiten was. Oud was ie niet, maar wel uiterst stram. Hij deed ook een minuut of 5 over de zebrapassage en ging in het parkje zitten. Toen ik mijn stokbroodje met kaas, ham en tomaat etcetera, met de grote koffie had weggespoeld kwam hij weer naar binnen schuifelen en bestelde opnieuw iets. Nu begreep ik waarom het verkeer hier gisteren zo muurvast stond. Dat was niet vanwege de kermis, maar vanwege deze man die hier elk kwartier akelig langzaam oversteekt.

Okt-27: Dag-2 Vlaamse Molens

Op donderdag 3 september werd ik dus wakker in Puurs. Die dag begon met een strak blauwe hemel en dien te gevolge een behoorlijk lage temperatuur. Ik hield het wel op een fietsbroek, maar over m’n shirt ging m’n jack aan. Als eerste koerste ik op Fort de Liezele aan. Dat ligt tegen de dorpskern van Puurs. In Puurs was ik op dat idee gekomen door een wegwijsbordje.

Dit fort maakt deel uit van de Stelling van Antwerpen. Het lag er netjes, maar gesloten bij. Het eerste wat me opviel waren de draaiborden die ik ken van de locale houthandel waar mijn vader en broer jaren hebben gewerkt. Deze waren echter een stuk kleiner. Ongeveer maatje putdeksel. Mogelijk werd munitie op deze manieer het fort ingereden aangezien de rails over de brug het fort in gingen.

Feb-16: Karlovy Vary

Zondagochtend 21 september had het herfstige weer weer plaats gemaakt voor zeer redelijk fietsweer met niet veel later wat zon. Het was wel een paar graden koeler geworden dan de voorgaande dagen, maar zo rond de 19 graden vind ik prima. Het penzion had een soort Engels ontbijt met naast brood ook roerei met ham. Keuze was er niet, ik kreeg het voor mijn neus geschoven. Een Duitse man naast mij kreeg dezelfde contraptie en was daar erg tevreden mee. Hij kwam hier vaker voor een nachtje als ie van München naar Berlijn reed. Hemelsbreed logisch, maar qua wegenstructuur zeker niet. Ik hoorde hem niet klagen over het bed, naar mijn mening was daar reden genoeg voor. De kamer zelf was redelijk, maar het matras en de plankenbodem hadden 10 jaar eerder vervangen mogen worden.

Ik stapte dus weer op en Karlovy Vary moest nu zeker te halen zijn, dat was nog maar zo’n 30 kilometer. Probleem was nog wel even om dit gehucht uit te komen. De fietsroute zag ik niet zitten. Ik had geen zin in baggeren door de blubber. Dus zocht ik de grote weg weer op. Luzny had daar er geen aansluiting op, de weg ging er via een hoog viaduct over. Uiteindelijk vond ik een soort landweggetje van een boer tegen een heuvel op, waar het viaduct op aanlandde. Het was meer een graspad door een groot grasveld. Het lukte me daar de fiets omhoog te duwen en een kwartiertje later tilde ik eerst m’n fietstas over de vangrail en daarna m’n fiets. Kortom een nieuwe aansluiting voor Luzny.

Feb-15: Gestrand in Okounov

In Most moest ik (zaterdagochtend 20 september) zelf opzoek naar een ontbijt. Het Penzion had daar niet in voorzien, dan had ik me eerder moeten melden. Mij leek het geen probleem. Ik zag iets dat op een geopend restaurantje leek, maar die hadden alleen warm eten. Daar vond ik het te vroeg voor. Ik heb geprobeerd om te vragen naar iets met brood, maar dat werd niet begrepen. Tsjechen spreken veel minder Duits of Engels en ik was mijn spiekbriefje vergeten van 32 jaar eerder waar ook brood op stond. Een paar zaken verder trof ik een eenvoudige bakker en die had naast brood ook een paar eenvoudige tafeltjes en koffie. Precies wat ik zocht.

Het was overigens weer mooi weer, droog en zonnig bij een graad of 23. Lekker fietsweer dus. Het doel was bekend, ik wilde wederom richting Karlovy Vary en ging dus min of meer westwaards. Daarbij kwam ik door een mooi heuvelachtig gebied en fietste zo via kleinere wegen door Údlice het grotere Chomutov in. Dat zag er een stuk beter en gezelliger uit dan Most.

Feb-01: GezElbeschap

Woensdag 17 september zag ik in het kleine ontbijtkamertje 5 mensen, waarvan ik er 3 de voorgaande avond ook op de binnenplaats van het restaurant had gezien. Van die drie was duidelijk dat zij eveneens langs de Elbe fietsten. Dus ging het daar al snel over en werd het een gezellig groepsgesprek. Een vrouw was alleen onderweg en vroeg of er iemand met haar op wilde fietsen. Het andere echtpaar ging stroomafwaarts en daarmee in tegenrichting. Ik ging wel de goede kant op en het leek me wel leuk idee.

Zelf vind ik het totaal niet erg om alleen te fietsen. Zij (Angela) was waarschijklijk niet zo’n ‘Einzelgängerin’. De voorgaande dag had ze 100km gefietst vanuit Jüterbog en kwam uit Berlijn. Dat gaf mij het gevoel dat ze redelijk doorfietste en dat was ook zo. Het was nog fraaier weer met 25 graden en een totaal wolkenloze lucht. Wel woei er een stevige wind uit het zuid-oosten en dat was precies de richting die we op wilden.