Feb-08: Tsjechië

Op vrijdag 19 september stond ik dus zomaar op in Tsjechië. In de ontbijtzaal merkte ik dat het toch een redelijk groot hotel was, dat ook nog eens goed vol zat met alleen Tsjechen. De avond ervoor zat ik nog alleen op de grote veranda met en biertje van het onweer te genieten. Nu moest ik een tafeltje delen met anderen, omdat het zo vol was. Het bleken vooral binnenlandse bustouristen te zijn, waarvan een aantal Engels of Duits sprak. Het ontbijtbuffet was goed, maar toch redelijk eenvoudig.

Gisteravond had ik bedacht wat ik nu verder ging doen. Ging ik linksaf terug naar Bautzen, rechtdoor naar Praag, rechtdoor om Praag heen of rechtsaf naar Karlovy Vary. Praag had ik 32 jaar eerder een paar dagen goed bekeken en zal nu nog veel drukker zijn. Eigenlijk wilde ik wel naar Karlovy Vary (Karlsbad) waar ik destijds niet ben geweest en waar ik toch redelijk wat van had gehoord. Op deze manier bleef ik ook dicht tegen de Duitse grens fietsen en kon ik snel terug als het fietsen in Tsjechië me niet zou bevallen.

Advertentie

Feb-07: Dresden, Bastei en verder

Donderdagochtend 18 september was ik er redelijk vroeg uit en ‘moest’ ik op zoek naar een ontbijt. Het botel serveerde geen ontbijt en in een stad als Dresden is dat totaal geen probleem. Inmiddels wist ik wel dat ik zoiets beter op de oostoever kon zoeken en nog geen 10 minuten later zat ik in een soort bakker met grandcafé. Er naartoe heb ik eerst een foto van het ochtendgloren gemaakt op de plek waar ik de avond ervoor de nachtfoto had genomen. Het ontbijtcafé was dus erg luxe. Ik ging niet voor 1 van de vele ontbijtsoorten, maar koos een uit de kluiten gewassen en zwaar belegd broodje uit met kaas, ham en veel groente. Met een mok koffie had ik daar meer dan genoeg aan en je hoeft zelf niet te smeren. Later kwam er een Duits fietsechtpaar een tafeltje verder zitten, waarbij het tafeltje duidelijk te klein was voor alle meuk (een bordje of 10) die bij hun ‘ontbijtje’ hoorde. Daarbij opgemerkt dat het fraaie tafeltjes waren met daarin oude foto’s verwerkt.

Vervolgens een fotorondje door Dresden gemaakt.

Feb-01: GezElbeschap

Woensdag 17 september zag ik in het kleine ontbijtkamertje 5 mensen, waarvan ik er 3 de voorgaande avond ook op de binnenplaats van het restaurant had gezien. Van die drie was duidelijk dat zij eveneens langs de Elbe fietsten. Dus ging het daar al snel over en werd het een gezellig groepsgesprek. Een vrouw was alleen onderweg en vroeg of er iemand met haar op wilde fietsen. Het andere echtpaar ging stroomafwaarts en daarmee in tegenrichting. Ik ging wel de goede kant op en het leek me wel leuk idee.

Zelf vind ik het totaal niet erg om alleen te fietsen. Zij (Angela) was waarschijklijk niet zo’n ‘Einzelgängerin’. De voorgaande dag had ze 100km gefietst vanuit Jüterbog en kwam uit Berlijn. Dat gaf mij het gevoel dat ze redelijk doorfietste en dat was ook zo. Het was nog fraaier weer met 25 graden en een totaal wolkenloze lucht. Wel woei er een stevige wind uit het zuid-oosten en dat was precies de richting die we op wilden.

Jan-30: Torgau of Verder

Net als de voorgaande middag was het op dinsdag 16 september in Lutherstadt-Wittenberg prachtig fietsweer. Het werd 23 graden, vrijwel onbewolkt en wat oostenwind. In de ochtend was het al een stuk warmer dan ik de afgelopen dagen gewend was geraakt.

Langs de Elbe ligt daar een prachtig fietspad en her en der zag ik ook af en toe een fietser. Ik fietste nu in een deel van Duitsland waar ik nog niet eerder was geweest. De vorige keer dat ik door Lutherstadt-Wittenberg fietste ging ik richting Jüterbog en Poolse grens. Na een kilometer of 13 oostwaarts ging het echter goed mis. Ik lette even op een ander en niet op het prachtig vlakke fietspadasfalt. Dat had ik beter wel kunnen doen. Nu reed ik m’n achterband door midden over een halve bierfles. Dan helpt een reserve binnenband niet. Het werd dus lopen en maar afwachten of ik een fietsenmaker zou vinden.

Jan-24: Via Zerbst

Maandag 15 september stapte ik voor de 7de dag op de fiets en wilde ik de Elbe oostwaarts volgen. Het was bijzonder grauw en mistig, maar wel ‘droog’. De temperatuur was ook niet erg aantrekkelijk, maar in de korte broek fietsen was goed te doen.

Misschien was het dit weer dat ik totaal vergat om in Schönebeck verder te zoeken naar hun kuuroord-gedeelte. Heb daar totaal niet meer over nagedacht en voor ik het wist reed ik op een zeer smal fietspadje over een rivierdijk, die ik helemaal voor mezelf had. De mist gaf het een aparte sfeer en zonder mist zal het er ook mooi zijn. Ik slingerde zo tot Glinde en daar kon ik niet verder.

Dit gehucht was ontsloten met een iets grotere weg zuidwaarts, maar ook die had ik (op 1 auto na) geheel voor mezelf. Niet veel verder was Barby, dat er wel aardig uitzag. Hier stond ik in tweestrijd; zou ik de Saale volgen zuidwaarts, of ging ik verder langs de Elbe oostwaarts?

Jan-23: Langs de Elbe

In Haldensleben was ik op 14 september nog maar een klein stukje van de Elbe verwijderd. Het was 18 graden, bewolkt en droog, dus lekker fietsweer. Als eerste ging ik naar Magdeburg, dat was nog maar een kilometer of 20. Alleen niet op mijn manier. Ik wilde in Vahldorf rechtdoor, maar dat was niet meer dan een karrespoor zonder bewegwijzering.

Dus maar terug en poging wagen aan de zuidkant van het Mittellandkanal. Dat ging beter. Langs het kanaal lag een soort fietspad, maar ook dat was zeker niet de kortste route. Erg was dat niet, op deze zwerfmanier kom je op plekken die je anders nooit bezocht zou hebben. Dus na 33 km fietsen stond ik voor de Dom van Magdeburg. Enkele meters eerder had ik hun putdeksel op de foto gezet.

Feb-03: 6 Richting Elbe

Ik had al gemeld dat ik inmiddels naar Lübeck wilde fietsen, maar dat dat niet in 1 dag ging lukken wist ik ook. Kortom eerst maar eens richting Elbe en daar zien waar mijn fiets strandt. Die zondag 18 september 2011 vertrok ik richting noord. Bij het ontbijt was weer dezelfde hotelhouder die erg veel aandacht voor me had. gelukkig was in niet de enige in het ontbijtzaaltje. Er zat ook een paar met jonge kinderen. Dat Walsrode geen touristisch oord was had ik gisteravond begrepen. Hoeft ook niet, maar dan heb je wel meer te maken met zakenhotels en daar leunde deze tegenaan. Door (ongevraagd) advies van de hotellier liet ik Bad Fallingbostel rechtsliggen. Ik vond een mooie weg richting noord en was daar wel content mee.

Met 17 graden was het en van de koudste dagen tot nu toe en de bewolking maakte het er niet warmer op. Ik had wel een beetje rugwind uit het zuidwesten. Na een kilometer of 15 wilde de weg richting Visselhövede. Dat leek mij teveel uit de koers, dus zocht ik iets wat meer richting noord-oost ging. En dat vond ik ook in een klein landweggetje. Maar niet veel later boog dat weggetje af en ging geheel richting oost. keuzes kwamen er niet in dit bosachtige gebied. Her en der een enkel huis, dus waarom zou je er wegen aanleggen. 5 kilometer verder had ik het daarmee wel gehad en trof ik een grotere weg die richting Soltau ging.

Nov-11: 1140 Lauenburg

Dinsdag 23 September maakte me zeer duideijk waarom ik toch liever alleen fiets. Dat begon bij het ontbijt waar ook een groepje van 3 Duitse fietsers (z)at. Aardige 50’ers in fietskleding, wat deed vermoeden dat het doorfietsers waren. Na een kwartiertje begon de ellende. Stuk voor stuk mobielden de heren hun vrouwen of vaste verkering om te vertellen dat het rotweer was en meer van dat soort gemeutel. En als de een belde, dan ging een ander even weg om iets van boven te halen. En daar zaten die andere 2 dan later weer op te wachten.

Deze mis(s)communicatie en misloperij hielden ze een kwartiertje vol en je zag de onderlinge irritatie. Ze stapten ondanks het rotweer op. Ze wilden niet voor elkaar toegeven dat ze het maar nix vonden. Zelf ontbeet ik zeer uitgebreid en apetraag. Ik had alle tijd. Niemand wachtte op mij en ik wachtte op niemand. Met dit plensweer had ik geen zin.