Jan-09: 1343 Saale en Elster

In Rehau was ik de volgende morgen (22 september) vroeg wakker en vroeg op pad. Het was wederom kraakhelder en daarmee ’s ochtens erg fris. Hooguit een graad of 10. Ik ging opweg naar Hof. Vorig jaar was ik daar al bijna een keer met de trein naartoe gegaan, maar dat draaide op Coburg uit. Nu ging ik het dus op de fiets proberen, zo ver was het niet meer. Eerst naar de Saale en dan wat stroomafwaarts.

Ondank het overzichtelijke landschap wist ik nog even goed mis te fietsen, maar kwam over een flink heuveltje bij Oberkotzau aan de Saale. Dit is overigens de Thüringer Saale die ik al eens bij Bernburg richting Elbe had zien stromen. Beieren (want daar was ik nu nog) heeft nog een Saale, die een paar honderd kilometer westelijker stroomt en in de Main uitmondt. Ooit ook een keer overgestoken. Met deze Thüringer Saale was ik zo in Hof. De Saaleradweg was duidelijk aangegeven.

Jan-25: De Sambafiets

Deze fiets stond in de floodlight van het Hooge Huys. Ik vond het een leuk plaatje. Het is niet mijn fiets en ik heb er ook niet aangezeten.

Samba is een manier om extra CO₂ uit te stoten. Hopelijk gebruiken ze energiezuinige lampen en ook niet meer dan nodig. Helaas staat dergelijke info niet op hun website.

Het is me wel duidelijk dat deze lampen warmte afgeven. De sneeuw blijft er niet op liggen, maar verandert in water. Dat maakt die lampen spekglad. In de afgeleopen weken ben ik door de gladheid nog niet onderuit gegaan. Een keer scheelde het niet veel, ik maakte toen een slipper op zo’n indestraatlamp.

Bijna 2 jaar eerder logde ik over de overbelichting van de Kennemerpoort. Ik denk dat de SNS-verzekeringen of Sagesta die misbelichting zelf doet, buiten Samba om. Dat gebouw staat dan ook net een meter buiten de binnenstad. En ja hun timer is nog altijd van slag. Overdag is de verlichting aan en ’s avonds ook niet.

Jan-19: 1144 Pauselijk Gebied

Op 16 september zette ik mijn fietsvakantie voort vanuit Mühldorf a/d Inn. Zoals ik in de vorige aflevering aangaf, kon ik me in dit gebied wel wat interessante plekken voorstellen. Uiteindelijk koos ik er voor verder de Inn af te zakken, die daar naar het oosten stroomt. Deze keer probeerde ik de bordjes van de fietsroute langs de noordoever wat beter te volgen. Dat ging goed, voldoende bordjes en goed zichtbaar.

Ik fietste door veel groen, wat kleine dorpjes, rustige weggetjes (die soms wel slecht verhard waren) en vooral veel over rechte rivierdijken. Net als de Rijn langs Liechtenstein kan je ook hier stellen dat de Inn behoorlijk omgetoverd is in een kanaal. Net als bij Liechtenstein liggen die dijken er niet voor de scheepvaart, maar voor de veiligheid en bijvoorbeeld een waterkrachtcentrale die ik onderweg zag. Echte scheepvaart (of sluizen daarvoor) heb in bij de Inn niet aangetroffen. Mocht die scheepvaart er zijn, dan gaat die in elk geval niet verder dan NeuÖtting.

Nov-21: De Ligfiets

In de serie over aparte fietsen mag de ligfiets niet ontbreken. Ligfietsen zijn al een jaar of 30 op de markt en ze breken nog steeds niet door. Ik heb zelf ook een paar keer overwogen om een ligfiets te kopen, maar het is er nooit van gekomen.

Jun-09: De Hoogovenfiets

Toen ik dit opvallende gele gevaar zag dacht ik meteen: ‘Die moet in mijn serie over aparte fietsen.’ Voor mij heet zo’n ding een ‘Hoogovefiets’. Dat was athans de uitspraak toen ik daar werkte. Officieel zal ie wel de ‘Hoogovensfiets’ geheten hebben, omdat het bedrijf nu eenmaal Hoogovens heette. Een erg onhandige naam aangezien er op het terrein van de Hoogovens 2 hoogovens stonden, 2 staalfabrieken, 3 walserijen, laboratoria en nog wat spul.

Dat lag allemaal een eind (tot 6 kilometer) uit elkaar. Ik heb 18 jaar bij een dochterbedrijf van de Hoogovens gewerkt en heb regelmatig zo’n bedrijfsfiets gebruikt naar de staalfabriek of het lab. Onder ons kantoor stonden er een stuk of 10. De knalgele kleur is om de fiets goed te beschermen en om hem goed op te laten vallen. Dat laatste gebeurde dus hier in de stad waar ik hem voor het stedeijk museum zag staan.

Inmiddels staat nu Corus op het achterspatbord en zullen ze hem wel een Corusfiets noemen. Corus is een paar jaar terug overgenomen door Tata dus een Tatafiets behoort ook tot de mogelijkheden. Dat terwijl Tata vooral bekend is als automerk.

In elk geval zie je dit soort fietsen vrijwel alleen op het Corusterrein en een aantal ’s nachts bij het station van Beverwijk. Dat zo’n ding helemaal in Alkmaar beland is behoorlijk uniek.

Mrt-18: Muziekfiets

In Haarlem kwam ik ook nog deze aparte ‘Muziekfiets’ tegen. Ik vraag me af of die al fietsend bespeeld kan worden.

Nov-18: Legofiets

Ik had al eens eerder gelogd over aardige en aparte winkeltjes in Alkmaar. Onlangs kwam ik voor het eerst in het Legowinkeltje, dat is verstopt is in de Breedstraat. Eigenlijk is dat de meest centrale straat van Alkmaar, tussen de Langestraat en Laat. De Breedstraat is veel minder bekend omdat het eigenlijk geen echte winkelstraat is.

In het zaakje is vooral veel technisch lego te vinden. Zelf vond ik hun hun fleurige fiets er leuk uitzien. Zoals ik al eerder logde, zijn reclamefietsen (of zijn het bedrijfsfietsen?) niet meer uit Alkmaar weg te denken.