Aug-31: Tour de France-Sud

Dit jaar valt het niet te ontkennen, 96% van de Tour de France wordt op de zuidelijke helft van Frankrijk verreden. Vorig jaar waren de fietsers vooral in de oostelijke helft van Frankrijk te vinden. Kortom Normandië en Bretagne missen wederom de boot.

Ik heb behoorlijk wat in Frankrijk gefietst, maar niet zoveel in het zuiden en vooral niet waar de bergen het hoogst en de plaatsjes het kleinst zijn. Toch komen de renners langs veel plaatsen waar ik ook ooit heb gefietst (groene vinkjes):

Advertentie

Sep-06: La Lucelle

Waarschijnlijk heb je nog nooit gehoord van dit grensriviertje tussen Frankrijk en Zwitserland. Tot 21 jaar geleden kende ik het riviertje ook niet. In 1998 maakte ik een flinke fietstocht via Ierland en Liechtenstein en tussen Porrentruy en Basel trof ik haar.

Vandaag moest ik er weer aan denken. In het Journaal was een artikel over een nieuwe weg door Baarle-Nassau en Baarle-Hertog. Die weg stak tig keer de Belgisch-Nederlandse grens over aangezien het daar de verdeling Belgische enclaves in NL een lappendeken is.

Nov-19: Dag-10 Oostwaarts

In Vesoul heb ik de volgende morgen een broodje in zo’n broodjeszaak zonder stoelen gehaald en vervolgens opgegeten in een mooi café waarvan ik de indruk had dat die brodeloos was. Dat had ik mis, ik zag er anderen met succes een vergelijkbaar broodje bestellen. Maar goed dat ik wat achteraf zat, achter een brede pilaar, met m’n broodje in zo’n stokbroodzak. Kortom minder opvallend gegeten omdat ik niet weet hoe vooral de bediening (die daar zowaar ook rondliep) er op zou reageren. Ik zat binnen omdat het terras al vol zat met schijnbaar 1 grote familie. Dus kinderen, oma’s en mogelijk een buurman of -vrouw. Iedere Fransman geeft een bekende man ‘s-ochtends een hand en een vrouw een zoen. Daar kijk ik niet van op. Maar als jonge mannen een opa zoenen, dan is er toch eerder een familieband. Het schoof af en aan en ik had van binnen een mooi uitzicht op deze terrastoelendans.

Net na het geld pinnen zag ik een postbode met e-bike, dus eigenlijk een e-post. Franse postbodes, maar ook prullebaklegers in o.m. Lille gebruiken steeds meer een elektrisch ondersteunde fiets. Gewone fietsers kwam ik deze dag vrijwel niet tegen en ook geen racefietsers of (op deze postbode na) e-fietsers. Ik ging vanaf hier noordwaarts richting Vogezen. Niet dat ik stoer wilden doen door daar dwars overheen te fietsen, maar omdat Luxeuil-les-Bains er tegenaan ligt. Op een foldertje in het hotel had ik begrepen dat dit de meest bezienswaardige badplaats in dit gebied moest zijn.

Nov-18: Dag-9 Langs de Saône

Met Champlitte was het nog niet zo duidelijk, maar daarna ging ik toch echt meer oostwaarts met het mooie weer mee. Ik deed dat op donderdag 10 september na een ontbijt in het hotel. Het was geen duur hotel en dan is zo’n wegwaai-ontbijtje ook niet echt overprized. Daarbij kwam dat er in dit dorpje hoogstwaarschijnlijk geen broodjeszaak of dito café te vinden zou zijn. Kortom koffie, een beetje stokbrood, een croisant en wat jam. Stelt dus weinig voor, maar er zit iets in je maag.

Ook deze dag schitterend weer tot een graad of 26 en wolkenloos. Ik wilde de Salon volgen richting Saône en vandaar naar Vesoul, een van de weinige departementsstadjes die ik ooit gemist heb. Daarna maar verder kijken. De Salon volgen ging al meteen mis omdat ik niet de hoofdweg, maar een rustigere weg aan de noordzijde wilde hebben. Die bleek er niet echt te zijn en zo dwaalde ik al meteen af via het gehucht Montarlot. Er zaten ook wat heuvels in. Dat zorgde dan weer voor een heerlijke afdaling naar Neuvelle-lès-Champlitte dat weer aan de Salon lag. Net als gisteren was er een stevige noordoosten wind, maar daar had ik niet zoveel last van.

Nov-17: Dag-8 Langres

Woensdag 9 september ging prima van start. Het begon met een lekker zonnetje op m’n gezicht in een broodjeszaak waar ik ontbijt genoot. Er stonden stoeltjes buiten, maar daar was het me nog net te koud voor. Deze dag had ik een eerste doel bedacht en wel Langres. Die stad zag ik gisteravond op de kaart en ooit heb ik begrepen dat dat een mooie stad is. Chaumont is overigens ook niet lelijk te noemen. Eerst heb ik daar nog een rondje gefietst om een mooie uitzichtfoto te maken en hun ‘donjon‘ op de foto te zetten. De vorige dag was het daar niet van gekomen.

Deze fotoplekken kon ik alleen bereiken via een klein pleintje voor hun gerechtshof. Die hebben ze omdat Chaumont een departementshoofdstadje is zoals eerder Laon, Lille en Châlons-en-Champagne. Hier zag ik er echter iets van. Advocaten en dergelijke hielden een in hun toga en het zonnetje een rookpause. Achteraf had ik ook daar een foto van moeten maken, maar dat kwam toen niet bij me op. Meteen daarna ben ik de berg afgedaald naar het kanaal. Een manier om richting zuid en richting Langres te gaan. Net als de voorgaande dag was dat geslinger niet de kortste route, maar wel lekker vlak en lekker rustig.

Jan-15: De Yonne

In Avallon regende het de volgende ochtend nog steeds en ik besloot direct naar het station te fietsen. Maar eest moest ik nog even deelnemen in de huiskamer aan een typisch Frans B&B-ontbijt met zelfgeteelde jams. Het viel overigens best mee en de tafeldame zag er deze ochtend behoorlijk minder opgedirkt en 10cm korter uit. Ze had mij als enige gast en zo sjiek loop ik er niet bij.

Het station was geheel leeg op een schoonmaakster na. Als ik de borden goed begreep dan waren de 2 ochtendtreinen al weg en zouden de 2 andere treinen laat in de namiddag gaan. Wat moest ik? Ik had werkelijk geen idee. Toch werd het station rond 10 uur wat drukker. Er kwamen mensen maar die gingen met een bus weg naar Autun, ook een groepje fietsers uit de USA. Ze vonden het hier maar klimmen en rond Avallon is dat inderdaad zo. Mijn route tot in Avallon was overigens klimvrij op de heuvel na Dijon na.

Ik bekeek het vertrekbord nog eens beter en zag tot mijn verbazing dat de 2de trein van deze dag op zondag (15 september) om kwart voor 11 vertrok. Ook richting Parijs, want meer smaken hadden ze niet in Avallon. Die trein ging langs Auxerre en daar was ik nog nooit geweest. Ik trok een kaartje uit de automaat en niet veel later boemelde ik langs allerlei stopplaatsen, die je niet eens een halte kunt noemen.

Jan-09: Avallon

Deze dag (zaterdag 14 september) ging het echt goed mis qua weer. Bij vertrek was het nog droog en heb ik bij zeer donkere luchten nog wat foto’s gemaakt van Samur. Die foto’s heb ik lichter op de website gezet, want de originelen waren wel heel onherkenbaar donker. Maar het was droog en dus vertrok ik naar een nieuw (in Samur pas verzonnen) reisdoel te weten Avallon. In tegenstelling tot Samur ken ik Avallon al langer en heb ik die stad 20 jaar eerder net gemist toen ik voor Vézelay koos. En wees eerlijk geen vreemde keus, want Vézelay is een Unesco werelderfgoed en Avallon nog niet.

Toch had ik wel de indruk dat Avallon erg bezienswaardig moest zijn en koerste ik er in een vrijwel rechte streep op af. Die rechte streep was overigens ook de rustigste weg en ging door Époisses, waar een aardig kasteeltje stond. Toch ging daar alleen een elektricitietstorentje op de foto, want dit type ‘ruitjespak‘ had ik nog niet in mijn verzameling. 37 km verder kwam ik net voor de middag in Avallon aan en had het onderweg droog gehouden. In Avallon begon het te regenen en dat zou nog 24 uur door gaan varierend tussen ‘valt wel mee’ en flinke stortbuien.

Jan-06: Bourgogne

Op vrijdag 13 september bedacht ik dus eerst een stuk met de trein te gaan, ik wilde op die manier sneller naar het westen van Frankrijk en zo het slechte weer omtreinen. Want dat er nog meer zware buien en zelfs volledig verregende dagen in het verschiet lagen was me wel duidelijk. Ik was al vroeg op het station, omdat de treinen alleen vroeg gaan en omdat ik niet van Franse(slag) hotel-ontbijtjes hou. Op het station was een broodjeszaak en m’n idee was om in de trein te ontbijten.

Maar ik was zelfs zo vroeg dat ik dat rustig in de stationshal kon doen met een flinke beker koffie. Rond 8 uur zat ik in de trein die naar Besançon ging en de hele tijd door de Doubsvallei reed. Ik heb al eens een flink stuk Doubs gevolgd en heb toen in Besançon overnacht. Nu had ik in diezelfde plaats een verblijf van 2 minuten met de fiets over het perron hollen. De aansluitende trein naar Dijon sloot wel heel krap aan.

In die 2de trein zat meer volk en ‘moest’ ik een tafeltje delen met een Frans echtpaar uit de buurt. Alle stoelen waren hier tegenover elkaar geplaatst met daartussen grappige uitklaptafeltjes. Elke aanzitten kon een deel naar zich toe uitklappen. Best handig bedacht. Ik raakte met mijn tijdelijke overburen aan de praat, omdat er naast ons aan de overzijde van het gangpad een stel zat dat wel een hele vreemde taal sprak. Ik herkende er het Reto-Romaans in alhoewel in dat taalgebiedje in Zwitserland nooit bezocht heb, en die taal nooit eerder had gehoord.