Feb-05: L’Anjou

Inmiddels is het vrijdag 20 september en ging ik eerst even opzoek naar een ontbijt-verstrekker. Net als in Blois geen enkel probleem. Een paar honderd meter van het hotel had ik al een soort broodjesbar met wat ik hebben wilde gevonden. Het was ’s ochtends nog wel wat fris en dus hield ik mijn jas tijdens dit ontbijt aan. Ook al omdat het iets was met een open eind aan de straat.

Het was een populair zaakje en elke paar minuten kwam er wel iemand binnen voor een koffie met of zonder versgesmeerd broodje. Ze gingen met het spul ook weer net zo snel weg. Fransen hebben in dit soort grotere steden inmiddels net zoveel haast als Amerikanen en de rest van de wereldbevolking. Alles moet ‘to go’ zijn. De enige die de tijd had was ik, want iemand moet toch de Franse traditie van ‘slow food’ hoog houden.

Ik fietste vervolgens verder westwaards en vond een heerlijk rustig weggetje. Zo rustig dat ik een vaag vermoeden kreeg dat ik op iets doodlopends zat. Aan het eind zag ik een spoor via een spoorbrug de Loire kruisen. Ik had nog enige hoop gevestigd daarlangs over te kunnen steken, maar helaas. Mijn weg zat klem tussen de Loire en de Cher en via die laatste ben ik weer een kilometer of 5 retour gefietst om de eerste Cher-oversteek bij Savonnières te nemen. Daar zag ik aan de overkant een groep fietsers, die netjes de Loire-route volgden en niet in de Loire-Cher-vuik gelopen waren. Aan de andere kant had ik 10 km heerlijk gefietst en was er maar 1 auto tegen gekomen.

Advertentie

Jan-30: Val de Loire

Inmiddels is het donderdag 19 september en na het bevrijden van mijn fiets uit een garage, die onder het hotel ‘ontsluiting’ had via een steeg, zocht ik het autovrije deel van Blois op voor een ontbijt. Een hotel mag er aan de voorkant dan nog zo fraai uitzien, zelf zie ik als fietsenstaller doorgaans ook delen welke nooit in de reisfolders worden getoond. Snel vond ik een broodjeszaak en mijn gewenste ontbijt, die vers werd gesmeerd en geserveerd. In steden als Blois is dat geen enkel probleem. Eigenlijk heb ik op zo’n moment medelijden met mensen die in het hotel langs een buffet slenteren en daar afgescheept worden met flutcroissantjes met wat jam en ruim het dubbele betalen.

Mijn reisdoel was deze dag duidelijk. Ik had de voorgaande avond nog even de kaart bekeken en moest circa 40km naar het zuidwesten en daarbij een kilometer of 20 ten zuiden van de Loire mijn gewenste kasteel vinden. In 1999 fietste ik voor het laatst langs de Loire van Amboise naar Tours. Ik heb toen naar dit kasteel gezocht en vond hem niet. Achteraf niet vreemd omdat het kasteel in de Val(lei van) de Loire ligt en niet aan de Loire, zoals ik ooit begrepen had.

Jan-28: Naar Blois

Op 18 september dus eerst even ontbijten in het PMU-café waar ik de voorgaande namiddag een biertje had genoten. Natuurlijk een ander achter de bar. Nee, een ‘sandwich’ had ze nog niet, maar ging ze meteen regelen. Ik zag haar even later naar de bakker er naast lopen en 5 minuten later zat ik aan een halve stokbrood met paté te peuzelen.

Mijn plan was om de Loire te volgen een een paar grote kastelen te vinden, die ik op eerder zwerffietsvakanties in de vorige eeuw gemist had. Reden is dat die kastelen helemaal niet langs de Loire staan, maar een stukje zuidelijker langs minder bekende rivieren die in de Loire uitmonden. Ik had dus wel kastelen gezien langs de Loire tussen Orléans en Tours, maar die waren minder imposant. Allereerst ging ik naar Orléans wat maar een killometer of 20 was.

Al snel had ik in Chécy bonje met een chauffeur van een gelede lijnbus. Hij bleef demonstratief achter me rijden en claxoneerde een minuutje of 5. Hij wilde dat ik op het ‘fietspad’ ging fietsen.

Jan-25: Langs de Loire

Deze dag (dinsdag 17 september 2013) lukte het me wel om de laatste 30km naar de Loire af te leggen. Het was nog wel somber weer, maar het bleef die fietsdag droog. De route lag voor de hand, in Châtillon-Colligny stond Gien (de eerste stad aan de Loire waar ik me een beetje op verheugd had) al op de wegwijzers. Langs het kanaal fietsen was vanaf hier ook onmogelijk, dat had ik gistermiddag al ondervonden. Ik had toen een kilometer of 2 langs het kanaal gefietst over een matig pad en mocht weer diezelfde afstand terug omdat het pad bij een privéhek van een sluiswoning eindigde. En eenmaal terug begon het flink te regenen wat ik in de vorige aflevering heb beschreven.

Dus nu maar de gewone weg, die niet zo druk was. Net na La Bussièrre vond ik een aardig bospad langs een meertje. Dat pad leek leuker dan het in werkelijkheid werd. Het slingerde en week uiteindelijk af richting oost. Dat was niet bepaald de bedoeling. Bij een volgende grote weg nam ik die grotere weg die naar het zuidwesten ging. Precies wat ik wilde. Klein nadeeltje was dat dit uiteindelijk zo’n D-weg in de 900-serie betrof. Die zijn groter. Zo groot dat deze 4-baans was en dat ik de vluchtstrook voor mezelf had. Het was niet verboden om hier te fietsen en de landwegen die aan weerszijde parallel liepen waren nog minder aantrekkelijk. Dat waren echte tractorpaden en daar zijn mijn banden te smal voor. Voordeel was dat er flink aan de weg werd gewerkt. Op een plek of 4 trof ik asfalteermachines en daaromheen waren verkeersregelaars in de weer om de auto’s (en mij) er langs te laten.

Jan-18: Naar de Loire

De volgende morgen (maandag 16 september) fietste ik eerst naar het station van Sens aan de andere kant van de Yonne. Gisteren was ik daar onderdoor gefietst via een voetgangerstunneltje en wist dus waar ie was. Ik wist me ook te herinneren dat in deze stationsbuurt een aantal café’s staan en 1 daarvan bleek een PMU te zijn. Precies wat ik zocht. Ik wed geen paarden, maar ga er wel graag naartoe voor een beter ontbijt. Deze keer een ‘sandwich camembert’. Dat is een half stokbrood belegt met een ons kaas, waar ik thuis minstens 3 dagen mee doe. Met een grote kop koffie er bij smaakt dat prima.

Ik nam m’n tijd, want het weer was weer prut. Geen plensbui, maar je kon er wel goed nat van worden. De temperatuur was navenant en lag rond de 13 graden. Na een dik half uur heb ik me op het station vervoegd. De keuzes kon ik bedenken; richting Parijs of richting Dijon. In beide had ik geen zin. Ook hier kon ik nog steeds niet richting west. Terug naar Dijon zag ik het minste zitten. Naar Parijs hield een dik uur wachten in. Ik had nog geen kaartje gekocht en lummelde er wat rond. Na ongeveer een kwartier nam de regen behoorlijk af. Zwaar bewolkt bleef het wel. In plaats van hier te wachten op iets waar ik geen zin in had kon ik ook wel een stukje met de rivier meefietsen naar een volgend station. Dus deed ik dat maar.

Mei-04: Fietsvakantie 2001

Ik heb net een oude websitepagina met wat foto’s online gezet over mijn zwerffietsvakantie in September-2001. Die pagina had ik oorspronkelijk gemaakt voor mijn website, die ik rond 2001 nog maar net een jaar had. Ik belde nog in met 56K6 en was daarmee zeker niet de enige. Veel mensen hadden een nog tragere verbinding van 33K6. Nu surft een gemiddelde Nederlander met zo’n 15.000K (Kbps) of wel 15Mbps.

Met mijn website hield ik daar rekening mee. Foto’s mochten, maar in het verhaal erg klein en pas als je er op klikte een stuk groter. Het zijn daarbij ingescande foto’s, want een digitale camera had ik nog niet. Kortom een matige kwaliteit. Het verhaal en de lay-out heb ik gelaten zoals ik het toen bedacht heb. Zaken als menu’s heb ik er uit gesloopt, aangezien dit weblog anders werkt.